Breiðfirðingur - 01.04.1966, Blaðsíða 34

32
BREIÐFIRÐINGUR
Borg í Reykhólasveit um langt árabil. Seinni manni sín-
um, Hákoni giftist Arndís 1889. Bjuggu þau fyrstu árin
á ýmsum stöðum í Reykhólasveit, meðal annars að Stað
á Reykjanesi og þaðan fluttu þau að Reykhólum árið
1899. Tóku þau við af Bjarna föður Arndísar er fluttist
þaðan það sama ár.
Ekki munu efni þeirra hjóna hafa verið mikil, er þau
fluttu að Reykhólum, og ekki græddist þeim þar heldur
mikið fé, enda alla sína búskapartíð leiguliðar. En þrátt
fyrir þetta héldu Reykhólar áfram að vera, meðan þeirra
naut við, rausnargarður og höfuðból og fjölmennasta
heimili sveitarinnar. Hákon var eini ábúandinn, eins og
Bjarni hafði verið tengdafaðir hans, og nytjaði alla jörð-
ina. Gömlu hjáleigukotin voru horfin og aRir bjuggu í
eina og sama bænum, jafnt húshjón, sem alltaf voru þar
einhver, sem annað heimilisfólk. Var þá stundum alls á
bænum um 40 manns, jafnvel kom fyrir að næði hátt á
fimmta tuginn, þegar flest var.
Að jafnaði var margt vinnuhjúa á Reykhólum, og mörg
þeirra voru í vist árum saman. Mætti segja að tvær hafi
oftast verið aðalstæður þess, að fólk „sagði lausu“ hjá
Reykhólabóndanum. I fyrsta lagi voru ekki fáir, sem náðu
sér þar í lífsförunaut, og fóru því af staðnum aðeins til
þess að stofna sitt eigið heimili. í öðru lagi fengu sumir
af þeim, sem orðnir voru gamlir og lúnir, þá ósk upp-
fyllta að þurfa ekki að flytja þaðan fyrr en þeir fluttu
alfarnir — „í aðra veröld“, en líkamsleifarnar út í kirkju-
garðinn. Auk vinnuhjúanna var alltaf eitthvað af gamal-
mennum og vandalausum börnum og unglingum á heim-
ilinu. Sjálf eignuðust þau Hákon og Arndís ellefu börn,