Breiðfirðingur - 01.04.1996, Blaðsíða 71

NÁMSFERÐ UM NORÐURLÖND
69
„Smábruket“, sveitabúskapnum, að hirða um hænsnin, kúna,
svínin og gæsirnar, svo verð ég líka inni í eldhúsinu með ann-
arri stúlku. Það er bara gaman. Það hefur verið ákaflega heitt
hér undanfarið, ekki minna en 30 gráður, en nú er aftur
svalara.
Mikið sé ég nú eftir sumum stúlkunum úr lýðskólanum
þegar þær fóru. Þær voru indælar stelpur og svo fóru kennslu-
konurnar líka, t.d. tvær sem mér þykir regiulega vænt um, ég
vildi bara að ég ætti eftir að vera með þeim meira. Annað er
leikfimiskennarinn, en hún kenndi líka sögu. Hún var nú vel
heima í Islendingasögunum. Þó ég hefði verið dóttir hennar
hefði hún ekki getað kvatt mig innilegar þegar hún fór. Hún
kennir líka við lýðskóla í Danmörku þann tíma sem hún er
ekki hér.
Ég hefi fengið bréf frá nokkrum stelpunum síðan þær fóru
og svo símaði ein til okkar á laugardaginn og bauð okkur rak-
leitt til sín. Við fórum kl. 8 á sunnudagsmorguninn og vorum
2 klst. á leiðinni með jámbraut. Hún og önnur skólasystir sem
býr þar rétt hjá, tóku á móti okkur á stöðinni. Þar heitir Munk-
torp. Svo fórum við í kirkju með þeim. Kirkjurnar eru hér
allar stórar og fallegar, en ekki að sama skapi vel sóttar. Þar
næst ókum við í bíl langa leið heim til Karin, en svo heitir
stúlkan. Pabbi hennar á gríðarstóran búgarð. Mamma hennar
tók á móti okkur í dyrunum og undir eins var matur á borð
borinn. Aldrei hefi ég nú fengið eins fínan mat og ég var
löngu orðin södd áður en búið var að borða. Síðan var farið út
og drukkið kaffi.
Svo skoðuðum við allar skepnumar, um 30 kýr og víst um
20 svín, milli 100 og 200 hænsni og hestar víst 8 eða 10 sem
ég sá en margir voru úti, 5 eða 6 voru kindurnar. Akrar voru
mjög stórir og vél var þar sem sló og batt kornið um leið. Vél
var líka sem mjólkaði kýrnar og gekk hún fyrir rafmagni.
Barnaskólann þar sá ég líka. Hann var talinn mjög slæmur, var
mér sagt, en ég tel að heima þætti hann sómasamlegur, að
minnsta kosti í sveit.
Svo komu tvær aðrar skólasystur sem líka voru boðnar og