Breiðfirðingur - 01.04.1996, Blaðsíða 60

58
BREIÐFIRÐINGUR
Tcirna.
I Tillberga þurftum við að skipta um lest. Þá fékk ég tæki-
færi til að nota það sem ég hafði lært í sænsku. Þetta voru ekki
nema 9 orð sem kunningi minn hafði látið mig læra utanbókar
daginn sem við fórum frá Reykjavík. Þau hljómuðu svona:
„Er hugsanlegt að þessi lest fari til Táma?“ Ég bar upp þessa
spurningu við lestarþjón og fékk svarið sem ég vildi fá.
Þegar við komum á jámbrautarstöðina í Tárna tók frú
Bosson á móti okkur. Hún var jafn elskuleg og aðrar sænskar
konur sem við höfðum hitt. Ég reyndi að tala við hana, en hún
skildi okkur ekki. Þá vissi ég að ekki myndum við njóta
dvalarinnar í Svíþjóð fyrr en við hefðum lært tungumálið.
Við fórum með frú Bosson heim til Táma sem er röskur 20
mín. gangur gegnum járnbrautarþorpið og fram hjá kirkjunni
sem heitir Kumbla og hún stendur á þeirri einu hæð sem ég
gat greint þar. Húsin á Tárna sáust ekki fyrr en við komum að
hliðinu því allt umhverfið var skógur, endalaus sígrænn barr-
skógur svo langt sem augað eygði. Þar sem Táma lá var eins
og rjóður í skóginum. Þegar komið var inn úr hliðinu blasti
við skrúðgarðurinn, sem var eitt það fallegasta sem ég hafði