Breiðfirðingur - 01.04.1996, Blaðsíða 41

ÍHALDSSAMUR BARDAGAKLERKUR
39
Eggert sat í stofu sinni, nokkuð ölvaður. Matthías leitaði
þangað, lauk upp stofudyrunum, var mjög svo hávær og
gekk inn óboðinn. En áður en hann næði að heilsa, hafði
séra Eggert gripið gamlan spansreyrsstokk, silfurbúinn ...
Lét hann stokkinn ganga um Matthías og pískaði hann hátt
og lágt, þar til stafurinn loksins rifnaði langs eftir og hrökk
í sundur. En Matthías leitaði þegjandi undan út úr stofunni
og grét. Kona séra Eggerts gladdi Matthías ríflega, svo
honum varð hagur að hirtingunni, þó hann þættist lerkaður.
En aldrei varð hann eftir það hávær í nærveru séra Eggerts.14’
Eins og fram kemur í þessari sögu var Guðrún Magnúsdóttir
húsfreyja hinn mildi andi heimilisins og reyndi hvað hún gat
að bæta fyrir hinn bráða eiginmann sinn. Friðrik segir einnig
frá því er Eggert barði bónda í Bjarneyjum fyrir að hafa sýnt
ræktarleysi örvasa föður sínum og fyrir að hafa sýnt tregðu á
landskuldargjaldi. Um þetta segir séra Friðrik:
Um þesskonar vandlætingar af vænum mönnum var aldrei
neitt talað á þeim dögum, meðan einhver hemill var hafður
á fólki til að þekkja skyldur sínar. En á þessum verstu
tímum, er yfir standa, þorir varla nokkur húsbóndi að berja
hortugan strák. Það heitir ódæða.15)
Faðir Friðriks, séra Eggert, hafði sínar ákveðnu hugmyndir
um hlutverk sitt og ábyrgð, ekki síst gagnvart vinnufólkinu og
kristilegri hegðun þess. Það kemur fram í frásögn af vinnu-
konu hans og syni hennar, sem var á vist með móður sinni:
Séra Eggert komst að því, að hann dró sig í rúm til hennar á
nóttum, þá fólk var sofnað. Fór hann þá eina nótt, er allir
voru í svefni, brá upp ljósi og sá soninn Helga hjá móður-
inni, beran fyrir framan hana. Dugði þar engin bón. Séra
Eggert barði Helga með kaðaltampi, svo lá við óhæfu, og
setti þeim báðum hinar hörðustu skriftir fyrir hegðun þeirra
og rak Helga strax að morgni í burt af bænum, og ekki