Breiðfirðingur - 01.04.1996, Blaðsíða 73

NÁMSFERÐ UM NORÐURLÖND
71
mjög gestrisnir. Viktoría Guðmundsdóttir kom hingað til
okkar um daginn og dvaldi hálfan annan dag. Mér þótti það
mjög gaman. Ég flutti rúmið mitt inn til hennar og svaf þar
um nóttina svo við gætum spjallað saman. Hún fór til
Finnlands, til Helsingfors á kennaramót sem haldið var þar, og
sagðist hún hafa haft mikla ánægju af. Rektor Bosson hér fór
líka til Helsingfors og frk. Jónsson, sú sem hefur hér hús-
mæðraskólann, Otteson fór líka. Það hitti allt marga íslend-
inga og rektor var mikið hrifinn af því að Ásgeir Ásgeirsson
flutti ræðu þegar mótið var opnað og mælti á sænska tungu.
Sigurður Nordal hafði flutt aðra ræðu mjög góða. Rektor kom
með kveðju til mín frá Kristbjörgu Jónatansdóttur á Akureyri.
Hún var þar líka. Nú í dag er von á gestum hingað og einn af
þeim er Björn Guðmundsson frá Núpi í Dýrafirði. Ég er
honum málkunnug og hlakka til að spjalla við hann. Hann
kynntist rektor í Finnlandsförinni. Ásgeir ætlaði að koma líka
en hafði víst ekki tíma.
Nú erum við í húsmæðraskólanum. Þessa viku alla hefi ég
staðið í eldhúsinu og bakað kökur, lagað mat og þvegið diska.
Hamingjan góða hvað það er þreytandi til lengdar. Ég býst við
að það verði ekki nema til þriðjudagskvölds. Þá tek ég til að
vefa aftur. Mér farast nú ekki mjög myndarlega eldhússtörfin,
til dæmis brennur grauturinn við, hringirnir detta á gólfið og
stundum hellist úr pottunum, lán að ég brenni mig ekki til
skaða. En þetta er nú auðvitað það versta eins og þú skilur. Ég
dáist bara að því hvað frk. Jónsson er þolinmóð og umburðar-
lynd. Ég býst nú við að ég læri ekki ósköpin öll hér, sérstak-
lega þar sem tíminn er ekki lengri en þetta.
Ekki veit ég hvernig verður með peninga fyrir Kidda minn í
vetur [Kristján Hannesson, síðar læknir], en hann þyrfti endi-
lega að halda áfram [námi]. Nú vonast ég á hverjum degi eftir
peningum, verst ef þeir koma ekki í tæka tíð, því héðan kemst
ég ekki fyrr en þeir koma.