Dagblaðið Vísir - DV - 19.10.2018, Qupperneq 64

64 19. október 2018
25 ára enskur landslagsarkitekt, Joanna Clare Yates, hvarf þann 17. desember 2010 í Bristol. Átta dögum síðar fannst
líkið af henni í Failand í Norður-Somerset. Joanna
hafði verið kyrkt. Þann 20. janúar 2011 var Vincent
Tabak, 32 ára hollenskur verkfræðingur og nágranni
Joönnu, handtekinn. Síðar kom í ljós að Vincent, sem
hafði orðið heltekinn af ofbeldisfullu kynlífi og klámi,
hafði ráðist á Joönnu í hennar íbúð og reynt að draga
hana yfir í sína, en íbúðir þeirra voru samliggjandi.
Vincent fékk lífstíðardóm 28. október 2011.
EIGINKONAN MEÐ ROFNA PERSÓNULEIKANN
Síðumúla 30 - Reykjavík
Hofsbót 4 - Akureyri
Terrie Sramek sagði slæmu persónurnar standa að
baki glæpum hennar „Það sem fór fyrir
brjóstið á Billy var
að hún hafði ekki deilt
hinu illa fengna fé með
honum.
H
jónin Terrie og Billy Sramek
fóru í göngutúr saman,
31. júlí 1991, skammt frá
heimili þeirra í Middleburg
Heights í Utah í Bandaríkjunum.
Það var í síðasta skipti sem Billy
sást á lífi.
Daginn eftir fór Terrie til lög­
reglunnar og sagði að eiginmaður
hennar væri horfinn og það hefði
gerst á meðan hún var í kirkju.
Terrie samþykkti að koma fram
ásamt lögreglu í sjónvarps­
útsendingu og höfða þannig til
þeirra sem báru ábyrgð á hvarfi
Billys.
Snöktandi, með fjögurra
mánaða dóttur þeirra í fanginu,
sagði hún: „Hann hefði aldrei
horfið nema einhver hefði neytt
hann til þess.“
Seldi smámuni og fatnað
Eitthvað var þó eins og það átti ekki
að vera. Á meðal þeirra sem horfðu
á útsendinguna var myntsafnar­
inn Jim Belaszy. Honum fannst
skjóta skökku við að á þeim tíma
sem liðið hafði frá hvarfi Billys
og að sjónvarpsútsendingunni
hafði Terrie komið í verslun hans.
Hann hafði keypt af henni mynt­
safn eigin manns hennar, sem hún
sagði hafa dáið úr hjartaslagi.
Einhverjum dögum síðar birt­
ist auglýsing í grenndarblaðinu
þar sem auglýst var til sölu ýmis­
legt til heimilishalds og notuð
karlmannsföt. Símanúmerið sem
fylgdi tilheyrði Terrie.
Einkaspæjari ráðinn
Lík Billys fannst 21. ágúst í há­
vöxnu grasi skammt frá Isaac­vatni
í tæplega tveggja kílómetra fjar­
lægð frá heimili hjónanna. Rotnun
var komin vel á veg en þó var hægt
að úrskurða að hann hafði verið
skotinn í hvort tveggja andlitið og
hnakkann.
MORÐIÐ Í MIÐASÖLUNNI
n James fór ekki leynt með áhuga sinn á Ash Vale-járnbrautarstöðinni n Hagaði sér engan veginn eins og bíræfinn þjófur
Æ
tla mætti að þeir sem
hyggja á rán láti lítið fyrir
sér fara á meðan þeir
kanna aðstæður. Járn­
brautaslökkviliðsmaðurinn James
John Alcott hafði þveröfugan hátt
á þegar hann skoðaði Ash Vale­
­járnbrautastöðina skammt frá
Aldershot á Englandi þar sem sem
hann hafði ákveðið að láta til skar­
ar skríða í ágúst 1952.
Þann 20. ágúst fór James í
miðasöluna og spurðist fyrir um
ferðir til Dover. Síðan hékk hann á
stöðinni og var eftir því tekið hve
mikinn áhuga hann virtist hafa á
því sem þar fór fram.
Hinn rólegasti
Næsta dag var hann mættur í
morgunsárið og tyllti sér niður í
vistarverum burðarmannanna,
sem þá var auð. Einn burðarmað­
ur sem átti þangað erindi kom að
James þar sem hann sat hinn ró­
legasti og skóf undan nöglum sín­
um með dálki. Dálkinn sagðist
James hafa keypt handa frænda
sínum.
Um kvöldið var James mættur
enn eina ferðina. Þá masaði hann
við starfsfólk í tvo tíma.
Hann framvísaði skilríkjum
Bresku járnbrautanna, gaf upp
nafn sitt og sagðist vera slökkvi­
liðsmaður þeirra.
Fékk far heim
James bað um leyfi til að nota
símann í miðasölunni; hann vildi
athuga með líðan kollega síns, sem
hafði slasast. Það var auðsótt mál
og að símtali loknu sagði hann við
gjaldkera á járnbrautarstöðinni
að hann væri í fríi, á leið til Frakk­
lands með eiginkonu sinni.
Gjaldkerinn var önnum kafinn
við að ganga frá kvittunum og
þvíumlíku og fylgdist James grannt
með. Að vakt sinni lokinni bauð
hann James far á mótorhjóli sínu
til Aldershot, sem hann þáði.
Ljós síðla kvölds
Þann 22. ágúst kom James á stöð­
ina og til hans sást þar sem hann
var í símanum í miðasölunni.
Stundarfjórðung í átta sagði Geof­
frey Dean miðasali við kollega
sinn að hann væri að fara að loka,
en hann færi þó ekki alveg strax:
„Ég þarf að koma skikk á bók­
haldið.“
Um klukkustund síðar sá undir­
liðþjálfi í hernum að, þrátt fyrir að
hlerar væru fyrir glugga, enn var
ljós í miðasölunni. Hann bankaði í
glerið en fékk engin viðbrögð þrátt
fyrir að hann heyrði mannamál
berast út af henni en hugsaði ekki
frekar um það og hvarf á braut.
Margar stungur og mikið blóð
Um klukkustund síðar vakti sama
ljós athygli ungs burðarmanns og
ákvað hann að segja Geoffrey að
kominn væri tími til að fara heim.
Mikil var undrun hans þegar
hann komst að því að dyrnar að
miðasölunni voru læstar innan
frá og ekki nokkur leið að sjá þar
inn. Fyrir ofan dyrnar var lítill hálf­
mánalagaður gluggi og með því að
hífa sig upp gat burðarmaðurinn
kíkt inn um hann. Sá hann þá hvar
Geoffrey lá á gólfinu í blóðpolli.
Lögreglan var kölluð til og eftir
að hafa brotist inn á skrifstofuna
var liðsmönnum hennar ljóst að
Geoffrey yrði ekki bjargað. Hann
Líkið í miðasölunni Miðasalinn Geoffrey
Dean varðist ræningjanum, en allt kom fyrir ekki.
„Það var ljóst að
þið mynduð ná
mér. Við tókumst harka-
lega á og þið finnið
fingraför mín úti um allt.
SAKAMÁL