Dagblaðið Vísir - DV - 13.07.2018, Blaðsíða 48

48 MENNING 13. júlí 2018
L
istakonan, búningahönnuð-
urinn og ævintýrastelpan
Sunneva Ása Weisshappel
hefur verið áberandi í lista-
lífi þjóðarinnar undanfarin ár þar
sem hún fer ótroðnar slóðir í list-
sköpun sinni sem vakið hefur
mikla athygli hér heima og erlend-
is. Hún hefur verið áberandi í leik-
húslífi þjóðarinnar þar sem hún
hefur séð um búningahönnun en
hún hlaut til að mynda Grímu-
verðlaunin árið 2015 fyrir bún-
inga í sýningunni Njálu en það var
frumraun hennar í faginu.
Sunneva hefur starfað mikið
erlendis við búningahönnun með
leikstjóranum Þorleifi Erni Arnar-
syni, en jafnframt sinnt mynd-
bandagerð og kóreógrafíu fyrir
leikhúsverk. Þá hefur Sunneva Ása
leikstýrt og unnið við gerð fjölda
tónlistarmyndbanda og fengið
margar tilnefningar til verðlauna,
bæði hérlendis og erlendis, með-
al annars á Íslensku Tónlistarverð-
laununum, The Northern Wave
Film Festival og Nordic Music Vid-
eo Awards.
Hver er Sunneva Ása Weiss-
happel?
Ævintýrastelpa, listakona og
fagurkeri.
Hver er bakgrunnur þinn og
hverskonar list einbeitir þú þér að?
Ég hef alla tíð æft dans og var
alltaf í alls konar listum. Ég útskrif-
aðist af Listabraut í FB og í fram-
haldinu hóf ég myndlistarnám við
Listaháskóla Íslands, því ég taldi
að þar fengi ég mesta frelsið til að
skapa. Ég útskrifaðist úr LHÍ árið
2013 og hef starfað við list alla
götur síðan. Þessi grunnur, mynd-
list og dans, er rauði þráðurinn í
minni listsköpun. Ég er þó enn að
rannsaka listformin og vil ekki festa
mig við eitthvað eitt. Ég er bara á
bólakafi ofan í kanínuholunni.
Hvaða listform heillar þig mest?
Hvers vegna?
Kvikmyndamiðilinn hefur alltaf
heillað mig mjög mikið, eflaust
vegna þess að hann sameinar svo
mörg listform. Þar get ég sett allt
sem ég elska saman í eitt verk. Mig
dreymir um að leikstýra kvikmynd
í fullri lengd, það er næsta skref.
Mér líður samt alltaf eins og ég
sé trúlofuð myndlistinni og þegar
ég svara spurningu sem þessari,
eins og ég sé að halda framhjá. En
ég veit að þegar ég geri kvikmynd
þá yrði hún hvort eð er alltaf líka
myndlist. Þetta verður svona trík-
antur.
Hvað veitir þér innblástur?
Allt sem ég upplifi, þá helst
af öllu ástin. Hún er svo mögn-
uð og er í öllu. Að vaxa og þrosk-
ast samhliða henni er ótæm-
andi innblástur fyrir listina. Ég er
svampur á umhverfi mitt, ég horfi
og skoða, fer ein í ferðalög, sit og
fylgist með. Hvernig litir breytast,
fólk hreyfir sig og talar saman. Ég
elska skynfærin, lykt og snertingu.
Ég gramsa í skrifum skálda og
heimspekinga til að dýpka og
víkka hugmyndir mínar, sjá aðr-
ar víddir og sjónarmið. Verk lista-
manna eru líka mikill innblástur.
Við upplifum öll heiminn svo
ólíkt en á sama tíma svo svipað.
Þessi suðupottur af upplifunum
sem við getum sótt í eru mikil for-
réttindi. Hvernig manneskjan á í
samskiptum við náttúruna sem er
svo miklu stórbrotnari en við. Mér
finnast einnig mannleg samskipti
ákaflega áhugaverð, tilfinningar,
dauðleiki okkar og brestir, tilvist-
arheimspeki og sálfræði, draum-
ar og undirmeðvitundin. Tilraun-
ir mannsins til að stjórna öllu og
einnig hrífst ég af göldrum.
Þú hefur unnið mikið erlendis.
Hvaða verkefni eru það, eitthvað
sem stendur upp úr?
Ég hef bæði starfað við myndlist
og leikhús. Mín uppáhalds mynd-
listarsena erlendis er Wonder-
-hópurinn í París þar sem ég vinn
gjarnan á milli verkefna. Í leikhús-
inu hef ég unnið með leikstjóran-
um Þorleifi Erni Arnarsyni og gert
búninga, hreyfingar og videoverk.
Við höfum mest unnið í Þýskalandi
en líka í Þjóðleikhúsinu í Osló. Það
er magnað að vinna með hon-
um því hann treystir mér og veitir
mér það frelsi sem ég þarf. Það er
einstakt, þroskandi og gefandi, en
engu að síður krefjandi, því frelsinu
fylgir ábyrgð. Ég hef lært svo mik-
ið. Í raun stendur hvert verk upp úr,
þetta er eitt stórt ferðalag. Ég fæ að
þenja mörk búningalistar eins vítt
og húsin leyfa mér. Ég hef til dæm-
is hannað fljúgandi málmskúltpúra
sem svífandi dansarar komu út úr
fyrir Othello í Dresden. Þá fæ ég
líka að hanna hreyfingarnar. Mér
finnst gaman að blanda saman
dansinum og myndlistinni á þenn-
an hátt. Ég hannaði líka þriggja
metra langan dreka sem var eins
konar búr fyrir Fáfni, drekann í Si-
egfried-óperunni eftir Wagner. Fyr-
ir vændiskonuna í Mutter Courage
gerði ég pils úr málmi sem þakti
alla leikmyndina. Ég hef gert feita
svífandi karla, byggði blóm sem
sveif um sviðið og opnaðist og út
steig óperusöngkona. Í leikhúsinu
er pláss fyrir galdra og það er svo
mikið af fagfólki sem vinnur inn-
an þess sem hjálpar manni að gera
hugmyndirnar að veruleika.
Liggur alltaf einhver hugmynda-
fræði að baki því sem þú gerir?
Á bak við hverja framkvæmd er
hugmynd. Ég reyni samt að búa
til verk sem eru opin og virka sem
speglar, mér finnst það ekki mitt
hlutverk að mata áhorfandann
með minni hugmynd heldur reyni
ég að búa til samtal eða tengsl við
áhorfandann. Ég elska þegar fólk
upplifir og sér ólíka hluti enda
erum við öll svo ólík og alltaf að
spegla okkur sjálf, heimsmynd
okkar. Það er það sem mér finnst
til dæmis svo fallegt við listina og
þess vegna er hún svo mikilvæg.
Hvað veldur því að þú velur
einn miðilinn fram yfir hinn þegar
þú færð hugmynd að verki?
Listmiðlar eru eins og verkfæri,
sá miðill sem mér finnst miðla
best því sem mig langar að búa til,
skoða eða varpa ljósi á verður fyr-
ir valinu. Eða bara það sem ég er í
stuði fyrir þá stundina. Ég er scatt-
er brain og nett ofvirk…
Hver er sýn þín á búninga-
hönnun sem listform?
Ég nálgast búningahönnun sem
myndmál, aðra dýpt, innri frásögn
n Setur upp Rómeu og Júlíu í Munchen n Íslenskir listamenn eru enn að berjast fyrir tilverurétti sínum
„Böðuðum
hljómsveitina
upp úr
kindablóði í
plastsundlaug“
Sunneva Ása Weisshappel:
Guðni Einarsson
gudnieinarsson@dv.is „Á Íslandi líður
mér stundum
eins og ég hafi valið
mér starfsgrein sem
samfélagið lítur niður á,
það er ekki skemmtileg
tilfinning en erlendis
upplifi ég að framlag mitt
skipti meira máli.