Dagblaðið Vísir - DV - 13.07.2018, Blaðsíða 49

MENNING 4913. júlí 2018
í sögunum á sviðinu. Búningar
eru sem myndlist eða skúltpúrar á
sviði. Mér finnst gaman að túlka
raunveruleikann í ýkjum, absúr-
disma og súrrealisma og finnst það
gjarnan hjálpa til við að benda á hið
ósýnilega og ósagða. Áferð og form
skipta mig miklu máli og ég vinn
gjarnan sjálf í höndunum, mála
og móta. Ég vinn búninga í ferli og
leyfi hugmyndum að breytast og
þróast með verkinu. Þannig verð-
ur allt saman til, í samtali við deild-
ir, listræna stjórnendur og flytjend-
ur. Leikhúsið er stórkostlegt því það
býður okkur upp á svið þar sem allt
getur gerst og allir listmiðlar vinna
saman. Það er það sem mér finnst
spennandi. En til þess að geta
unnið búninga á þennan hátt þá
verð ég að fá listrænt frelsi og mér
líður best í samstarfi með leikstjór-
um og listafólki sem veita mér það.
Áttu þér einhverjar fyrirmyndir
þegar kemur að listsköpun?
Hvar á ég að byrja!! Ég elska
Björk, Kate Bush og Madonnu.
Ég get horft og dáðst að Freddie
Mercury tímunum saman og er
ástfangin af Jean-Michel Basqui-
at. Pina Bausch hefur haft mikil
áhrif á mig og ég elska videoverk
Chris Cunningham og kvikmynd-
ir Alejandro Jodorowsky. Alex-
ander Mcqueen og Federico Fell-
ini, Salvador Dalí, Frida Kahlo,
Pipilotti Rist og svo marga í viðbót
að ég myndi fylla blaðið.
Hvernig er vinnuferli þitt?
Oftast fæ ég bara hugmynd sem
ég framkvæmi strax, ég vil gera
hlutina strax. En ef ég er á kafi í
öðru verkefni þá skissa ég hug-
myndina hjá mér og legg í fram-
kvæmd þegar stundin er rétt og
ég hef tíma. Ég á ógrynnin öll af
skissubókum með hugmyndum
af myndlistarsýningum, vídeó-
verkum, gjörningum og skúlptúr-
um. Ég er reyndar alveg hörmuleg
að sækja um styrki og sýningar-
pláss og vil frekar nýta tíma minn
í að skapa. Ég skil ekki alveg þann
stóra hluta af listheiminum í dag.
Ég vinn alltaf sirka 5-6 verkefni
samhliða í einu. Þegar ég verð
þreytt eða andlaus í einu verkefni
þá fer ég í næsta og vinn verkin
svona í skorpum. Þetta vinnuferli
hentar vel haus eins og mínum og
orkunni minni.
Finnst þér vera munur á því að
starfa erlendis og hér heima?
Hér heima er auðvelt að verða
sýnilegur því við erum svo lítil og
það er gott. Erlendis er meiri fjöl-
breytni, menningarlífið vegur
þyngra og þar af leiðandi eru miklu
meiri peningar. Listasenan er vit-
anlega stærri en hér heima og það
er auðveldara að finna hóp fólks
sem maður samsvarar sig með. Á
Íslandi líður mér stundum eins og
ég hafi valið mér starfsgrein sem
samfélagið lítur niður á, það er ekki
skemmtileg tilfinning en erlend-
is upplifi ég að framlag mitt skipti
meira máli. En heima er best og
það er eitthvað alveg einstakt hér,
ég er komin með heimþrá.
Hvað finnst þér um listsenuna á
Íslandi? Er eitthvað sem mætti bet-
ur fara?
Listasenan er flott og kraftmik-
il, íslenskir listamenn hafa eitthvað
alveg sérstakt og magnað, við erum
svo fjáls, óheft, hrá og villt. En því
miður eigum við eitthvað í land
með að standa samfélagslega jafn-
fætis listamönnum erlendis. Við
erum ennþá að berjast fyrir tilveru-
rétt okkar hérna heima, enda er
listasaga okkar stutt. Í stærri borg-
um erlendis er meiri virðing borin
fyrir hlutverki listamanna. Hér er til
dæmis árlega rifist yfir listamanna-
launum, sem er bara brandari.
Þú ert stofnandi Algera Studios.
Hvernig kom það til og hvað er Al-
gera Studios? Hvaða starfsemi fer
þar fram?
Þegar ég útskrifaðist úr Lista-
háskólanum vildi ég ekki missa
vinnurýmin og verkstæðin sem
skólinn bauð upp á. Það var ekkert
til fyrir unga listamenn í Reykjavík,
leigumarkaðurinn er rugl og í mið-
bænum hefði ég fengið kompu fyr-
ir það rými sem við fengum upp á
Höfða þar sem við stofnuðum Al-
gera Studio. Við vorum hópur fólks
sem gerðum ótrúlega skemmtilega
og magnaða hluti, héldum sýn-
ingar og tónleika og viðburði. Tók-
um á móti erlendum listamönnum,
vorum með vinnustofur og rákum
hljóðstúdíó og myndbandaver þar
sem við framleiddum myndbönd.
Algera var starfrækt frá 2013-2017.
Hún er ekki lengur til en er stór-
kostleg minning. Ég var hins vegar
að opna nýja vinnustofu í Ármúla
sem verður svona fósturmamma
Algeru og í vetur verða nokkrir list-
viðburðir þar.
Þú hefur komið að og pródúser-
að mörg tónlistarmyndbönd í
gegnum árin. Segðu okkur aðeins
frá því. Er eitthvað myndband sem
stendur upp úr?
Ég hef leikstýrt og framleitt hell-
ing af tónlistarmyndböndum. Mig
langaði að æfa mig meira í video-
miðilnum og tónlistarmyndbönd
eru kjörin því þau eru með tímara-
mma og þemu. Ég byrjaði að gera
stuttmyndir og klippa í VHS-tæk-
inu heima sem krakki og hef alltaf
unnið vídeóverk með listinni. Ég
vildi æfa mig og safna reynslu áður
en ég færi lengra inn í kvikmynda-
miðilinn. Tónlistarmyndbönd eru
sniðug, mögnuð og hraðvirk leið
til að koma efninu út, gera litlar
tilraunir. Miklu stærri áhorfenda-
hópur sér tónlistarmyndband en
til dæmis skrítinn videogjörning
á YouTube. Ég hélt reyndar að ég
gæti haft tekjur af þessum miðli
en alveg eins og myndlistarsenan
heima er tónlistarsenan fjársvelt
og engin almennileg laun þar að
fá. Það sem drífur mig áfram en
óslökkvandi ástríða. Blood Burst
sem ég leikstýrði fyrir Mammút
ásamt Anni Ólafsdóttur stendur
upp úr því það var svo EPÍSKT…
Við böðuðum hljómsveitina upp
úr kindablóði í plastsundlaug á
þakinu í Algera Studio um vetur,
allt í snjó. Algjört white trash, súrt
og skrítið, fáránlega gaman. Það
komu um 30 manns að verkefninu
sem endaði svo á því að það var
keyrt yfir kameruna mína. Ég lagði
hana frá mér upp á gangstétt til að
skipta um minniskort og þá birtist
bíll og ók yfir vélina. Þar með gerði
ég ekki fleiri myndbönd í bili.
Hvernig sérð þú fyrir þér sam-
band myndlistar og myndbands-
listar? Helduru að það séu einhver
tengsl hjá þér þar?
Þetta helst allt í hendur. Ég vinn
til dæmis ekki myndband nema
ég hafi listrænt frelsi og þar kemur
myndlistin inn. Þetta er bara angi
af henni, myndmál, myndbygging,
form og litir og svo er klipping
dans, tilfinning og taktur.
Í hvaða verkefni ertu núna?
Ég er að skipuleggja sýningar-
röðina „Sugar Wounds“ ásamt
hópi íslenskra listakvenna sem
verður í Ármúla í september. Svo
var ég að klára tökur á nýju mynd-
bandi fyrir Mammút í samstarfi
við listakonuna Sögu Sig. Ég er að
byggja skúlptúra fyrir einkasýn-
ingu sem ég verð með í Gallerí Port
í nóvember og að undirbúa verk
fyrir Plan B festival á Borgarfirði í
ágúst. Það er alltaf nóg að gera.
Hvað er næst á sjóndeildar-
hringnum hjá þér?
Ég sit núna á flugvellinum í
Osló og er að fara í viku sumar-
frí til Krítar og svo beint til Þýska-
lands að setja upp Rómeo og Júlíu
með Ernu Ómars og ballettnum í
Munich. n
n Setur upp Rómeu og Júlíu í Munchen n Íslenskir listamenn eru enn að berjast fyrir tilverurétti sínum
M
Y
N
D
H
A
N
N
A
geirsgötu 8 / s. 553 1500
Hamingja í
hverri skeið
Hádegistilboð breytilegt
eftir dögum
ERTU AÐ FARA Í FLUG?
ÞJÓNUSTUM ÞIG OG ÞÍNA Í MAT
OG DRYKK
Hafnargata 19a Keflavík / S. 421 4601