Morgunblaðið - 01.09.2018, Síða 31

LAUGARDAGUR 1. SEPTEMBER 2018 MORGUNBLAÐIÐ 31
fer ekkert á milli mála og allt eru
þetta mannanna verk. Frá einum
stað til annars hafa menn verið mis-
jafnlega útsjónarsamir að finna leiðir
til að lifa af breytingar í sjávarútveg-
inum eða þá byggju upp nýjar at-
vinnugreinar. Víða hefur fólk verið
að tengja saman ferðaþjónustu og
sjávarútveg sem oft hefur tekist vel.
Hér á Suðureyri og á Flateyri koma
margir til að stunda sjóstangveiði en
aflinn sem hún skilar er lagður inn í
fiskvinnsluna á staðnum, sem ferða-
menn úr skemmtiferðaskipunum
heimsækja reglulega allt sumarið.
Standveiðarnar hafa líka verið mikil
lyftistöng hér sem víða annars staðar
yfir sumarmánuðina,“ segir Lilja
Rafney sem leggur þó áherslu á að
staðan og framvindan í sjávarbyggð-
unum ráðist alltaf talsvert af því að
veldur hver á heldur. Og hún segir að
síðustu:
Drukkna ekki í útópíu
„Veiðigjöldin þarf að endurskoða
með tilliti til þess að litlu og með-
alstóru fyrirtækin geti lifað af. Við
sem sitjum á Alþingi megum ekki
drukkna í útópíu eða hugmyndafræði
um hvað sé hægt að leggja á há veiði-
gjöld án tillits til ólíkrar afkomu,
samfélags og byggðarsjónarmiða.
Það má ekki gleymast í þessari um-
ræðu að það er nauðsynlegt að gera
fiskveiðistjórnunarkerfið sjálft rétt-
látara og efla nýliðun og sporna við
áframhaldandi samþjöppun í grein-
inni. Allar stjórnvaldsaðgerðir þurfa
að taka mið af veruleikanum hverju
sinni og litlu fyrirtækin þurfa að eiga
sér von. Atvinnulífið þarf að vera
fjölbreytt og byggð öflug um allt
land og í því efni er sjávarútvegurinn
mikilvæg undirstaða.“
útgerðunum
Suðureyri Það er stutt á fengsæl miðin hvaðan menn koma með góðan afla.
Grandaskipin Togaraflotinn í Reykjavík, sem er kvótahæsti staður landsins.
Óvenjulegt listaverk vekur athygli
þeirra sem fara um hafnarsvæðið á
Suðureyri; útsýnispallur með stafni
og framan við hann er víravirki sem
sýnir útlínu konu með opinn faðminn.
Verk þetta er hönnun Lilju Rafneyjar,
en hugmyndin að því bar sigur úr být-
um þegar sjávarútvegsfyrirtækið
Klofningur ehf. á Suðureyri efndi árið
2008 til samkeppni um umhverf-
isverkefni í þorpinu. Margir leggja leið
sína að pallinum og horfa þar til hafs
– og virða svo fyrir sér sjómannskon-
una sem þarna stendur og bíður eftir
manni sínum, syni eða öðrum ástvini.
„Mér fannst þetta vera áhugavert
verkefni og mín teikning og tillaga
fékk náð fyrir augum dómnefndar,
sem mér þótti afar vænt um,“ segir
Lilja Rafney. Þröstur Marselíusson á
Ísafirði smíðaði þetta listaverk sem
heitir Markúsína og er nefnt eftir föð-
urömmu þingkonunnar,Markúsínu
Jónsdóttur,sem sjálf átti eiginmann
og fimm syni sem sóttu sjóinn og fór-
ust tveir þeirra af slysförum til sjós.
Rafn Ragnarsson drukknaði ungur í
sjóslysi 1955 og var föður Lilju Raf-
neyjar þá aðeins 16 ára gömlum
naumlega bjargað þegar báturinn
sökk eftir árekstur við breskan tog-
ara. Seinna dó annar sonur hennar
Jón Ingimarsson í slysförum á bát
sínum 1981.
Sterkar og þrautseigar
„Sjórinn gefur og sjórinn tekur það
hefur verið raunin á Íslandsmiðum í
gegnum aldirnar og ég ber mikla virð-
ingu fyrir sjómannastéttinni og sjó-
mannskonum sem hafa í gegnum tíð-
ina verið sterkar og þrautseigar og
haldið utan um fjölskylduna í blíðu og
stríðu,“ segir Lilja Rafney.
Markúsína stendur
vörð við innsiglinguna
Morgunblaðið/Sigurður Bogi
Ferðamaður Skoðar listaverkið og víravirki af konu er fyrir stafninum.