Morgunblaðið - 06.10.2018, Side 35

MINNINGAR 35
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 6. OKTÓBER 2018
getum notið birtunnar enda fyrir
löngu síðan búinn að tryggja sér
stað á himnafestingu íslenskra
höfðingja.
Beddi sá fegurð í því hvers-
dagslega og einhver sagði að
„góðum mönnum gefin var, sú
glögga eftirtekt, að finna líka feg-
urð þar, sem flest er hversdags-
legt“.
Þessi duglegi maður hugsjóna
og jöfnuðar hefur gengið af velli
og segja má að hröð var för og ör-
skömm dvöl og sárt að geta ekki
fylgst lengur með Bedda.
Stella kona mín á eingöngu
góðar minningar um kæran
frænda sinn og þökkum við hjón-
in honum fyrir samferðina.
Á 50 ára afmæli Bedda var
honum fært kvæði að gjöf sem
lýsir honum vel:
„Hræddist hvorki brim né byl,
barðist horskur loka til.“
Þorsteinn Geirsson,
Stefanía Guðmundsdóttir.
Elsku besti afi okkar, það verð-
ur erfitt að venjast því að þú sért
ekki lengur hjá okkur. Seinustu
dagar hafa verið svo erfiðir, erf-
iðari en við hefðum nokkurn tím-
ann getað hugsað okkur. Þú varst
alltaf svo góður við okkur, það
þurfti ekki nema eitt símtal og þú
varst tilbúinn að hjálpa okkur.
Við eigum svo margar góðar
minningar um þig á stóra, hvíta
bílnum þínum sem þú komst að
sækja okkur á. Þú varst alltaf
tilbúinn í að koma og skutla okk-
ur, skiptir ekki einu sinni máli
hvað klukkan var og það var alltaf
hægt að treysta á að þú kæmir.
Það var svo gaman þegar þú
leyfðir okkur barnabörnunum að
koma með þér á sjó á trillunni.
Það eru minningar sem við mun-
um aldrei gleyma og eigum við
eftir að minnast þess að þú varst
besti og flottasti sjómaðurinn. Þú
varst engum líkur og svo mikill
karakter. Þú ert fyrirmynd okkar
og við lítum svo ótrúlega mikið
upp til þín.
Við erum öll sammála um að
við getum aldrei þakkað þér nógu
mikið fyrir allt sem þú hefur gert
fyrir okkur og erum við svo þakk-
lát. Þú varst gull af manni og er-
um við svo heppin að hafa fengið
að kalla þig afa. Þú munt alltaf
eiga stóran hlut af hjarta okkar
og þín verður svo sárt saknað.
Minning þín mun lifa með okkur
alla ævi og erum við svo montin
með að hafa átt svona góðan afa.
Hvíldu í friði, elsku afi okkar.
Barnabörnin
María, Tómas, Bergvin,
Baldur, Birkir, Jóhanna Lea
og Bjarni Þór.
Margar minningargreinarnar
hef ég skrifað og þær hafa oftast
verið mér erfiðar, en engin eins
og þessi. Með tárin í augunum
reyni ég að setja nokkrar línur á
blað um Bedda tvíburabróður
minn. Það er svo margs að minn-
ast og engin leið að nefna nema
fátt eitt.
Þegar við vorum heima austur
á Norðfirði vorum við alltaf sam-
an og gerðum flesta hluti eins
enda ótrúlega samrýmdir. Það
var sameiginleg ákvörðun pabba
og mömmu að skilja okkur ekki
að og því fórum við saman í sveit,
fyrst upp á Hérað og síðan norður
í Langadal, þar sem við vorum í
sex sumur.
Það var síðan eftir ársdvöl í
MA að leiðir okkar skildu í fyrsta
skipti, sem var okkur báðum erf-
itt, en ég hélt áfram í skólanum
og Beddi fór til annarra starfa og
endaði sem farsæll útgerðarmað-
ur og skipstjóri á eigin skipum.
Þó ekki væru nema tuttugu mín-
útur á milli okkar, þá leit ég alltaf
á hann sem eldri bróður, enda
sagði mamma seinna, að ég hefði
sagt þegar við vorum yngri og við
spurðir um eitthvað, „Beddi, tala
þú“.
Það er til marks um viðhorf
pabba til lífsins og tilverunnar
þegar leiðir okkar Bedda skildu
forðum daga, þá sagði hann:
Strákar mínir, það skiptir engu
máli að vera menntaður maður,
heldur er aðalatriðið að vera
maður,“ sem ég vona að okkur
báðum hafi tekist bærilega.
Samband okkar bræðranna
hefur alla tíð verið mjög gott og
höfum við alltaf fylgst vel með
hvor öðrum. Ég fékk alltaf fréttir
frá honum hvernig gekk á sjónum
og fáir fögnuðu meira þegar vel
gekk hjá honum en ég. Hann var
einstaklega góður og gætinn
skipstjóri alla tíð og mér fannst
ég alltaf öruggur að vera með
honum til sjós. Sumarið 1967 fór
Sóley með okkur í siglingu til
Esbjerg á Stíganda VE og feng-
um við skítabrælu á heimleiðinni
og þá fann hún vel hve mikils virði
það er að hafa traustan mann við
stjórnvölinn, en þar var Beddi í
hennar huga alveg ótrúlega flott-
ur. Þegar ég fór í pólitíkina í
Kópavogi 1978 var Beddi minn
helsti stuðningsmaður og gladd-
ist mjög yfir góðum úrslitum.
Hann fylgdist vel með íþróttum
og studdi ÍBV og Tottenham vel
og dyggilega, en hann var líka
svolítill Bliki í sér og þegar ég var
formaður knattspyrnudeildar
Breiðabliks fyrir 20 árum og
stelpurnar áttu að spila úrslita-
leik í bikarnum, þá hringdi hann í
mig og sagðist myndu heita á þær
100.000 kr. ef þær ynnu, sem þær
gerðu að sjálfsögðu, en það væri
algjört skilyrði að stelpurnar
færu út að borða fyrir peninginn.
Þetta var hans stíll. Í 10 ár var
Glófaxamótið í golfi haldið á
Norðfirði og öll árin sá hann um
alla vinninga í mótunum og í síð-
asta skiptið sem mótið var haldið
fórum við bræður austur með
fullt af vinningum.
Beddi og Dúlla voru miklir
höfðingjar heim að sækja og gam-
an að eiga með þeim stundir.
Hann hafði gaman að syngja og
hver man ekki eftir Bedda á Gló-
faxa syngjandi lögin hans Magga
Eiríks og KK? Þá gaf hann ásamt
félögum sínum í Bræluböllunum
út geisladiska, sem eru í miklu
uppáhaldi hjá mér.
Kæri bróðir, þú verður alltaf
efstur í mínum huga. Um leið og
ég þakka þér fyrir allt í gegnum
tíðina, sendi ég Dúllu og allri fjöl-
skyldunni mínar dýpstu samúð-
arkveðjur.
Guðmundur Oddsson.
Fljótt skipast veður í lofti. Það
þekkti Beddi frændi vel af sjón-
um. Hann átti það til að segja
manni sögur af brælum sem birt-
ust upp úr hafdjúpunum, en svo
datt allt í dúnalogn. Það má segja
að það hafi orðið raunin fyrir hon-
um nú. Á örskotsstundu var þessi
maður, sem aldrei kveinkaði sér,
tekinn frá okkur allt of snemma
og allt of snöggt.
Þegar maður lokar augunum
og hugsar um Bedda þá birtist
mynd af glaðværum manni, hrók-
ur alls fagnaðar hvar sem hann
kom. Hann hafði einhvern X-fak-
tor, skemmtilegur karl sem laðaði
fólk að sér með innilegum hlátri
og beinskeyttum umræðum. Á
bak við oft á tíðum hrjúfa fram-
komu leyndist einstakt ljúfmenni
sem vildi samferðafólki sínu vel.
Beddi hefur verið stór partur
af mínu lífi alla tíð. Fyrst man ég
eftir honum um borð í bátnum
Glófaxa VE 300. Oft á tíðum fékk
ég að fara með pabba á bryggju-
rúnt og þegar Glófaxi kom að
landi fékk ég stundum að fara um
borð með pabba til að spjalla við
karlana. Oftar en ekki tók Beddi á
móti mér, í bókstaflegri merk-
ingu, þar sem ég var handlang-
aður yfir rekkverkið á bátnum.
Yfirleitt þóttist hann vera að
missa mig ofan í sjó, mér dauðbrá
og hláturinn spratt upp úr
honum. Honum leiddist ekki smá
sprell.
Upp úr tíu ára aldrinum og
fram á unglingsárin fékk ég oft að
fara með Glófaxa í róður á laug-
ardögum. Yfirleitt var það auð-
sótt hjá frænda að taka peyjann
með. Ég er ekki viss um að það
myndu allir taka lítinn sjóveikan
frænda með í heilu túrana, en það
gerði Beddi. Fyrir það er ég
þakklátur í dag. Seinna átti ég
eftir að róa með Bedda, þá sem
háseti. Fullt af ungum og spræk-
um strákum um borð og mórall-
inn góður.
Það var alltaf gaman að hitta
Bedda og spjalla við hann um
sjávarútveginn sem var svo stór
partur af lífi hans. Hin síðari ár
fann hann sjómennsku sinni stað í
smábátaútgerðinni sem hann
stundaði af miklum áhuga og á
köflum miklu kappi m.v. mann á
áttræðisaldri. Það var hvergi gef-
ið eftir, sullandi í hægaganginum
á litla Glófaxa. Það lá einstaklega
vel á frænda þegar hann var bú-
inn að fylla litla Glófaxa.
Fyrstu árin gekk ýmislegt á í
rekstri útgerðarinnar á Glófaxa.
Hægt og bítandi styrktist hagur-
inn og þegar útgerðin var seld
fyrir ári, eftir rúmlega 40 ára far-
sælan rekstur, var rekstrarstað-
an góð. Eftirtektarvert var
hversu vel var hugsað um hlutina.
Því miður mun Beddi ekki ná
að fiska á nýsmíðuðum bát sínum
sem nýlega kom til Eyja. Það var
búið að vera mikil tilhlökkun hjá
honum fyrir þessum nýja Gló-
faxa. En, nú hefur Beddi haldið á
önnur mið eftir tæplega sextíu
ára sjómennsku og rúmlega 40
ára farsæla útgerð sem ég held ég
geti fullyrt að hafi orðið án nokk-
urra alvarlegra slysa. Gæfa hefur
fylgt útgerð og mannskap.
Ég er þakklátur fyrir sam-
veruna með þessum góða frænda
sem gaf svo mikið af sér til þeirra
sem voru í kringum hann. Það er
mikill missir að honum úr sam-
félaginu. Mestur er missir Dúllu
og afkomenda þeirra Bedda. Ég
vil í lokin senda þeim mínar inni-
legustu samúðarkveðjur með
minningu um góðan mann sem ég
á eftir að sakna.
Hrafn Sævaldsson.
Það er gott að eiga sér uppá-
haldsfrænda. Ég var svo heppin
að eiga einn slíkan sem ég með
trega kveð í dag. Beddi var ekk-
ert venjulegur frændi en hann
var tvíburabróðir pabba og því
mikil tenging á milli þeirra. Þeg-
ar maður skoðar myndir af þeim
þegar þeir voru yngri þá er eig-
inlega ekki fræðilegur möguleiki
á að þekkja þá í sundur og því var
kannski ekki skrýtið að öll börnin
mín þrjú fóru að grenja í fyrsta
skipti sem þau sáu þá saman. Það
var ógnvænlegt fyrir litla stubba
að sjá allt í einu tvö eintök af „afa“
og þegar þau voru látin benda á
hvor þeirra væri afi þá bentu þau
öll þrjú á Bedda frænda.
Það eru margar skemmtilegar
sögur til af honum frænda mínum
því ávallt var mikið líf og fjör í
kringum hann. Hann var ákaf-
lega gestrisinn og hýsti hann
frænku sína og vinkonur frá 15
ára aldri á Þjóðhátíð og síðar auð-
vitað Ívar. Allir voru ávallt vel-
komnir á Illugagötuna. Það var
mikið sungið í hvíta tjaldinu hans
og mikilvægt var að borða vel ef
menn ætluðu að standa vaktina
alla nóttina. Humarsalat, rækju-
salat, flatkökur og hangikjöt a la
Dúlla eru minnisstæð enda voru
þau höfðingjar heim að sækja.
Við unga fólkið höfðum ekki roð
við þeim á „löngu vöktunum“
þeirra í Dalnum enda menn vanir
því að standa sína plikt á sjónum
og það sama átti við um Þjóðhá-
tíð. Eina þjóðhátíðina ákváðum
við vinirnir að fara 50 saman á
sunnudeginum og kíkja á
Brekkusöng. Það var ekki annað
tekið í mál en við kæmum við á
Illugagötunni ÖLL til þess að
heilsa upp á hjónin, fá sér einn
drykk og taka eins og eitt lag áð-
ur en haldið var í Dalinn.
Hann var örlátur og mátti
aldrei neitt aumt sjá. Hann lét
mikið til sín taka varðandi íþrótt-
irnar í Eyjum og ég leyfi mér að
fullyrða að hann hefur örugglega
verið einn stærsti bakhjarl ÍBV í
gegnum tíðina. Þar skipti ekki
máli hvort stelpur eða strákar
áttu í hlut og hvort það var fót-
bolti eða handbolti. Hann gerðist
meira að segja svo djarfur að
styrkja Breiðablik þegar frændi
hans mætti á Shellmótið í Eyjum
en það vakti mikla eftirtekt í Eyj-
um sem við hlógum mikið að. Það
var alltaf hægt að treysta á að fót-
bolti væri í gangi í sjónvarpinu
hjá honum og ófáar stundirnar
hefur mitt fólk bæði rætt um og
horft á boltann enda menn ekki
skoðanalausir í þeim málum.
Það er gott að hlýja sér við
minningar um svona góðan og
traustan mann. Honum var mikið
í mun að fjölskyldutengslin væru
góð og lét sig varða ef upp kom
ósætti. Hann var sterkur hjarl í
sex systkinahópi og mikils metinn
hvert sem hann kom, því allir
þekktu Bedda á Glófaxa. Börnin
þeirra héldu þessum heiðurshjón-
um afmælisveislu í vor en það
höfðu hjónin ekki gert áður. Þessi
veisla er mér dýrmæt í minning-
unni því þetta var sannkölluð
stórveisla með góðri tónlist í frá-
bærum félagsskap, en hann
frændi minn var eitt mesta par-
týljón sem ég hef kynnst. Við fjöl-
skyldan ætlum að faðma Dúllu
okkar, börnin þeirra, pabba minn
og systkini á þessari kveðjustund
því ekkert er mikilvægara í lífinu
en þeir sem standa manni næst.
Hvíl í friði, elsku frændi, við
munum aldrei gleyma þér.
Sunna Guðmundsdóttir.
Eitt skemmtilegasta skraut-
blómið í mannlífsflóru Vest-
mannaeyja er fallið. Beddi á Gló-
faxa er til grafar borinn í dag – og
er öllum harmdauði sem voru svo
gæfusamir að þekkja hann.
„Mér hefur alltaf fundist þú
fínn peyi, Palli minn, og pabbi
þinn var auðvitað afburðamaður,
en þú veist að ég get aldrei kosið
þig fyrst að þú fórst í þennan
flokk,“ sagði Beddi við mig þegar
ég fór í pólitík fyrir tveimur ár-
um. Þetta vissi ég auðvitað en við
þvörguðum samt alltaf um þetta
fram og til baka þegar við hitt-
umst – og skemmtum okkur vel.
Á milli þess sem ég sótti um pláss
á nýja bátnum sem verið var að
smíða fyrir hann. „Það er ekkert
pláss fyrir þig, Palli minn, nema
Grímur á Felli gefist upp og hann
er ekkert að fara að gera það,“
var góðlátlega svarið sem ég fékk
alltaf.
Beddi var ekki fæddur og upp-
alinn í Vestmannaeyjum en var
samt einhver harðkjarnaðasti
Eyjamaður sem sögur fara af.
Harðduglegur og aflasæll skip-
stjóri og útgerðarmaður sem lét
samfélagið allt njóta velgengni
sinnar og dugnaðar. Ekki síst
naut ÍBV góðs af örlæti hans og
velvilja. Það var dæmigert að
þegar hann og Dúlla, lífsföru-
nautur hans, héldu upp á samtals
150 ára afmæli í vor þá þáðu þau
engar gjafir en gáfu sjálf ÍBV 10
milljónir króna.
Margar skemmtisögur eru
sagðar af Bedda, enda fádæma
skemmtilegur maður. Einu sinni
var hann með vinum sínum á fín-
um veitingastað í Reykjavík. Þeg-
ar búið var að panta matinn deildi
þjónninn út viðamiklum og vönd-
uðum vínlista til gestanna. Beddi
var lengi að fletta listanum og las
hann nákvæmlega. Rétti þjónin-
um síðan listann aftur og sagði að
sér þætti hann ekki nógu fjöl-
breyttur. Þjónninn roðnaði og
spurði hikandi hvað það væri sem
vantaði. Beddi svaraði að bragði:
„Það er enginn sjeniver þarna.
Ég drekk alltaf sjeniver með
svona mat!“
Þegar ég loka augunum og
hugsa um Bedda sé ég – og heyri
– hann samt alltaf fyrir mér
syngjandi Óbyggðirnar kalla af
meiri innlifun en aðrir söngvarar.
Það gerði hann líka næstum alltaf
þegar hann gerði sér glaðan dag.
Beddi á Glófaxa gerði líka flesta
daga glaðari fyrir þá sem þekktu
hann. Það er ekki öllum lagið.
Dúllu og öðrum aðstandendum
og ástvinum sendum við fjöl-
skyldan dýpstu samúðarkveðjur.
Vertu sæll, vinur – ég sakna þín.
Páll Magnússon.
SJÁ SÍÐU 36
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
afi og langafi,
KARL HALLBERTSSON,
Hagaflöt 9, Akranesi,
lést á Heilbrigðisstofnun Vesturlands á
Akranesi, þriðjudaginn 25. september.
Útförin fer fram frá Akraneskirkju föstudaginn 12. október
klukkan 13.
Anna Jónsdóttir,
Edda Björk Karlsdóttir Sigurður Reynisson
Rósamunda Jóhanna Karlsd. Ómar Sigurðsson
Ísleifur Páll Karlsson Oddný Ágústa Hávarðardóttir
Benedikt Guðfinnur Karlss. Aníta Gunnarsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginmaður minn, sonur, faðir
okkar, tengdafaðir, bróðir og afi,
ÁGÚST ERLINGSSON,
lést þriðjudaginn 25. september.
Útför fór fram í Kaupmannahöfn
föstudaginn 5. október.
Minningarathöfn fer fram frá Seljakirkju laugardaginn 13.
október klukkan 11.30.
Gitte Sørensen
Ingibjörg Kristín Gísladóttir
Erling Adolf Ágústsson Hlín Elfa Birgisdóttir
Halldóra Kristín Ágústsdóttir Sverrir Örn Sveinsson
Þórir Arnar Ágústsson
Gísli Erlingsson Þuríður Bernódusdóttir
Sigurborg Violette Robert Violette
og barnabörn
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
SIGURÐUR KARLSSON,
Leikskálum 4, Hellu,
lést á Landspítalanum við Hringbraut
sunnudaginn 30. september.
Útförin verður í Oddakirkju laugardaginn 13. október
klukkan 13.30. Þeim sem vilja minnast hans er bent á
dvalarheimilið Lund á Hellu, 0308-13-300709, kt. 440375-0149.
Hrefna Sigurðardóttir Kristinn Garðarsson
Erna Sigurðardóttir Guðmundur Skúlason
Karl Sigurðsson Helga Hjaltadóttir
Nói Sigurðsson Kristborg Hafsteinsdóttir
Ólafur Sigurðsson
Garðar Sigurðsson Sigrún Sigurðardóttir
Ómar Sigurðsson Linda Þorsteinsdóttir
Jóna Björk Sigurðardóttir
Þröstur Sigurðsson Hrafnhildur Andrésdóttir
Sigurður Ingi Sigurðsson Þórhildur Hjaltadóttir
afabörn og langafabörn
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
GUÐRÚN HELGA KJARTANSDÓTTIR,
Gilsbakka,
andaðist á hjúkrunarheimilinu
Lögmannshlíð 28. september.
Útförin fer fram frá Grundarkirkju föstudaginn
12. október klukkan 13:30.
Jakob Jóhannesson Kristín S. Ragnarsdóttir
Þröstur H. Jóhannesson
Sigrún Jóhannesdóttir Víðir Í. Ingvarsson
Sigríður Jóhannesdóttir Magnús Guðjónsson
Jóhannes G. Jóhannesson Guðrún G. Svanbergsdóttir
Kristbjörg L. Jóhannesdóttir Skafti Skírnisson
barnabörn, barnabarnabörn og barnabarnabarnabarn