Ófeigur - 15.12.1950, Blaðsíða 4

4
ÓFEIGUR
frið, en báðir vilja njóta gleði yfirstandandi sambýlis-
stunda. Forsætisráðherran og Björn Ólafsson fara sín-
ar leiðir einir síns liðs eða í lauslegu félagi. Þetta sam-
heldi er styrkur stjórnarinnar. Veikleikur hennar kem-
ur fram í því, að borgaraflokkarnir allir hliðra sér
hjá að taka forystu í þýðingarmiklum málum. Forráða-
menn flokkanna hafa bælt niður með einveldi yfir dag-
blöðunum allar eðlilegar umræður varðandi landvarnir
og sofið í fjóra mánuði á togaraverkfallinu. Og lausnin
sem fékst er til bráðabirgða. Allur útvegur landsins
hangir á bláþræði.
*
Ef stjórnarskrá Bandaríkjanna gilti hér á landi mundu
flestir þingmenn Alþýðuflokksins verða að víkja úr
sínum vel launuðu forstjórastöðum. Þar vestra er lög-
bannað að þingmenn taki stöður frá ríkinu í sambandi
við flokksstarfsemi. Sumir. þessara krata standa vel í
stöðu sinni svo sem Emil og Haraldur en sú lýsing á
ekki við alla hina. Bitlingasýki er ekki óþekkt í hin-
um flokkunum, en að öllu samantödu eru kratar met-
hafar í þess háttar veiðum. Eru miklar frásagnir af
persónulegri þjóðnýtingu á þeim vettvangi. Líta kratar
allt of oft á opinber störf eins og herfang sem eigi að
falla í hlut sigursælla flokksmanna. Nýlegt dæmi er
alkunnugt úr Hafnarfirði. Bæjarstjórinn Helgi Hann-
esson er mannvænlegur maður. Hann hefur 50 þús. í
laun sem bæjarstjóri og ríflega þóknun sem forstöðu-
maður alþýðusamtakanna. En ofan á þess laun sam-
þykktu kratar í Hafnarfirði að greiða vegna bæjar-
stjórans mikið fé í húsaleigu. Með þessu lagi hafa
kratar afhent kommúnistum mörg atkvæði verkamanna.
Á miðjum slætti í sumar brugðu þrír meiriháttar menn
úr liði borgaranna sér til Strassborgar á fundi tilvonandi
Evrópuþings. Það voru Stefán Stefánsson, Jóhann Þ.
Jósefsson og Hermann Jónasson. Allir eru þeir vel gift-
ir og sóttu frúr þeirra þingið. Var það mál manna að
bezt hefði verið fyrir Ísland, að frúrnar hefðu sótt sam-
komuna án sinna ágætu eiginmanni. Hefði landið sparað
meir en helming útgjaldanna og meiri líkur til að ís_-
lenzka þjóðin hefði haft gagn af þessu ferðalagi. Á
fundinum var fátt rætt, sem not mátti að verða nema