Ófeigur - 15.12.1950, Qupperneq 57

ÖFEIGUR
57
kenningu, og þar til Eysteinn Jónsson samdi um smíði
á stóru gæzluskipi í Danmörku. Það er næstum óskilj-
anlegt, hvernig forgöngumönnum þessara skipakaupa
tókst að loka augunum fyrir staðreyndum. Þeir áttu
að vita, að fólkið á sjávarbakkanum, sem lifði af lög-
mætum fiskiveiðum, heimtaði hvarvetna báta til gæzl-
unnar, en ekki stórskip. Þeir áttu að vita, að það voru
vopnaðir bátar, sem tóku flest brotleg veiðiskip, en
ekki ,,Ægir“, þó að hann væri nauðsynlegur til stór-
átaka við björgun. Að síðustu hefðu þessir þingmenn
allir átt að vita, að ríkissjóður mundi ekki í aðsteðj-
andi hallæri fær um að gera út fleiri stórskip til gæzlu
en Magnús Guðmundsson hafði tök á í sinni ráðherra-
tíð. Ríkisstjórnin fól nú Pálma Loftssyni að gera frum-
drætti að nýju gæzluskipi og bjóða skipið út erlendis.
Varð stöðin í Álaborg, sem smíðað hafði ,,Esju“ og
„Heklu“, hlutskörpust. Hið nýja skip hefur tvær skrúf-
ur og getur gengið 17 mílur. Það hefur mjög öflug-
an útbúnað til að draga skip og húsrúm til að geta
haft hagnýta sjómennskukennslu fyrir stýrimannaefni,
ef einhvern tíma síðar þætti tiltækilegt að framkvæma
þann þátt úr þingsályktun okkar Sveins Ólafssonar í
Firði frá 1923. Mjög á ríkið oft erfitt með greiðslur
fyrir þetta skip til Danmerkur, og vildu sumir af eig-
endum skipasmíðastöðvarinnar selja öðrum skipið hálf-
gert, ef ekki rættist úr með fjárskil íslenzka ríkisins.
Var Pálmi Loftsson þá enn sendur til Danmerkur, i
sumar sem leið, til að greiða frá úr málinu. Tókst hon-
um það með aðstoð Landsbankans og danskra banka,
og mátti kalla, að þar væri vel að verið í því fjár-
hagslega hallæri, sem nú þrengir að ríkisstjórn og Al-
þingi. Eftir samningnum verður hið nýja skip mun
ódýrara fullgert en hver hinna nýju togara, sem stjórn
Stefáns Jóhanns lét smíða í Englandi. Eru þeir þó
miklu einfaldari og minna til vandað um alla gerð. Hins
vegar mun ríkisstjórnin verða í miklum vanda, er hún
þarf að kosta tvö stór skip til gæzlu og auk þess að
mæta síauknum kröfum sjómanna og minni útgerðar-
manna hvarvetna á landinu. Þeir krefjast staðbund-
inna varðbáta af líkri gerð og „Óðinn“ eða „María
Júlía“. Hver slíkur bátur kostar ríkið árlega 8—900
þúsund krónur, en stórskip á þriðju milljón króna.
Kemur sennilega að því, að ríkisstjórnin verður að