Morgunblaðið - 08.05.2019, Blaðsíða 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 8. MAÍ 2019
✝ MatthildurKristensdóttir
fæddist 4. ágúst
1943 á Hverf-
isgötu 7 í Hafn-
arfirði. Hún lést á
hjúkrunarheim-
ilinu Hömrum í
Mosfellsbæ 27.
apríl 2019.
Foreldrar Matt-
hildar voru hjónin
Kristens Adolf
Reinholdt Sigurðsson skip-
stjóri og síðar kaupmaður í
Hafnarfirði, f. 22. apríl 1915,
d. 21. október 1974, og Sólveig
Hjálmarsdóttir húsmóðir, sem
starfaði við verslun og þjón-
ustu, f. 10. desember 1916, d.
23. febrúar 2006.
Matthildur á tvo yngri bræð-
ur, Hilmar, f. 17. júlí 1947, og
Erling, f. 15. maí 1953. Þeir
búa báðir í Hafnarfirði.
Matthildur ólst upp í
Hafnarfirði og gekk í Barna-
skóla Hafnarfjarðar og tók
gagnfræðapróf frá Flensborg.
Hún var kraftmikil og spilaði
Fyrsta hjúskaparárið bjó
Matta á Hellissandi í heima-
byggð Sæbergs. Fjörðurinn
dró hana þá til sín og þau
bjuggu sér heimili í Fögruk-
inn. Á búskaparárunum í
Hafnarfirði ráku þau fiskbúð.
Jafnhliða verslunarstörfum
sinnti Matta heimilinu. Þegar
börnin voru orðin sex stofnaði
Sæberg útgerð og þau fluttu
til Hornafjarðar og bjuggu þar
í sjö ár. Matta starfaði þá við
fiskvinnslu og verslunarstörf
hjá Kaupfélagi Austur-
Skaftfellinga. Þegar Sæberg
hætti á sjó fluttu þau til
Reykjavíkur með stuttri við-
komu í Garðabæ og festu síð-
an rætur í Fljótaselinu. Þau
tóku við rekstri matvöruversl-
unarinnar Nesval á Seltjarn-
arnesi. Þetta var sannkallað
fjölskyldufyrirtæki þar sem
flest börnin unnu með þeim.
Þegar Matta og Sæberg hættu
verslunarrekstri luku þau
starfsævi sinni sameiginlega í
sendibílaakstri. Þau voru kom-
in á sjötugsaldur þegar þau
fengu lóð í Lambaseli og
byggðu einbýlishús. Þau
bjuggu þar á meðan heilsan
leyfði.
Útför Matthildar fer fram
frá Hafnarfjarðarkirkju í dag,
8. maí 2019, klukkan 13.
handbolta með FH
og æfði með fim-
leikafélaginu
Björk.
Matta, eins og
hún var einatt
kölluð, giftist Sæ-
bergi Guðlaugs-
syni frá Hellis-
sandi 22. apríl
1965. Sæberg
fæddist 14. febr-
úar 1940 og lést á
hjúkrunarheimilinu Skógarbæ
3. nóvember 2017. Þau eign-
uðust sex börn: Viðar, f. 3.
október 1963, Hjálmar, f. 18.
ágúst 1965, maki Heiða Rún-
arsdóttir, Sólveig Reinholdt, f.
10. júní 1967, maki Hrólfur
Sumarliðason, Kristín Rein-
holdt, f. 13. júlí 1968, maki
Arnold Björnsson, Arnar, f. 8.
júní 1969, maki Yrsa Eleonora
Gylfadóttir, og Súsanna Rein-
holdt, f. 5. febrúar 1976, sam-
býlismaður Sævar Jósep Gunn-
arsson. Barnabörnin eru ellefu
og tvö barnabarnabörn eru
komin í hópinn.
Í dag fylgjum við elskulegri
móður okkar síðasta spölinn með
söknuð í hjarta. Margir vilja
meina að við veljum okkur for-
eldra og að við veljum okkur þá
foreldra sem geta veitt okkur
mestu hjálpina í gegnum verkefni
lífsins. Ef það er málið þá völdum
við rétt. Elsku mamma, þú varst
okkar suður, austur, norður og
vestur, okkar vegvísir í lífsins
ólgusjó. Þú sagðir okkur aldrei
hvað við áttum að gera við líf okk-
ar heldur studdir okkur í því sem
við ákváðum að gera. Þú leyfðir
okkur algjörlega að stjórna ferð-
inni en greipst inn í ef þér fannst
við ekki vera að ráða við það sem
við vorum að gera. Það er þyngra
en tárum taki að kveðja þig, elsku
mamma, en við erum svo innilega
þakklát fyrir allt sem þú gafst
okkur.
Það er erfitt að hugsa til þess
að við eigum ekki eftir að hitta þig
aftur, þú varst vön að taka á móti
okkur með bros á vör og útbreidd-
an faðminn. „Nei ertu komin, gull-
ið mitt“ sagðir þú alltaf og
straukst barnabörnunum um
vangann, alveg eins og þú gerðir
alltaf þegar við vorum lítil. Glað-
værð og hlýja einkenndu þig í einu
og öllu og segja barnabörnin að þú
varst eins og ömmur eiga að vera.
Þú varst mikil kjarnakona, sterk,
hörkudugleg, glaðlynd, blíð og
fróð. Þú varst mikill húmoristi,
settir upp þinn sposka svip og allt-
af var stutt í brosið og skemmti-
lega hláturinn sem svo sannarlega
smitaði út frá sér. Þú varst hrókur
alls fagnaðar og þótti þér ekki
leiðinlegt að eyða gæðastundum
með vinum og ættingjum, hlæja
og rifja upp gömlu góðu dagana.
Veislurnar, saumaklúbbarnir eða
aðrir mannfögnuðir á þínu færi
voru hver öðrum glæsilegri, þú
galdraðir fram hinar flottustu
kræsingar á mettíma. Þú varst
hinn mesti snillingur í eldhúsinu
og bjargaðir ófáum veislunum fyr-
ir okkur systkinin með kökum,
brauðréttum og öðru kruðeríi.
Fyrir um átta árum var móðir
okkar greind með Alzheimer-
tengdan sjúkdóm sem ágerðist
með tímanum. Hún gerði sér
grein fyrir að minnið var eitthvað
farið að stríða henni en barðist á
móti straumnum eins og henni
einni var lagið. Hún náði að leika á
okkur í þónokkurn tíma, skipti um
umræðuefni eða sló á létta strengi
og hló sínum dillandi hlátri. Alz-
heimer-tengdir sjúkdómar ræna
mann ekki bara nútíð og framtíð,
heldur einnig fortíð. Allar minn-
ingar og tilfinningar, ástvinir og
annað sem við varðveitum í huga
okkar hverfur inn í minnisleysið.
Mamma mundi samt alltaf eftir
okkur systkinunum, sagði nafnið
okkar, brosti, kyssti okkur og
strauk okkur um vangann. Þó svo
að sjúkdómurinn hefði náð tökum
á henni vorum við mjög þakklát
fyrir það að hún þekkti okkur allt
til endaloka og sýndi okkur ást og
hlýju.
Elsku besta mamma, það er svo
margt sem við getum þakkað þér
fyrir, þú hefur kennt okkur svo
margt, ert stór áhrifavaldur og ein
besta fyrirmyndin í lífi okkar sem
mun fylgja okkur út lífið.
Góða ferð inn í sumarlandið,
elsku mamma, og takk fyrir allt.
Viðar, Hjálmar,
Sólveig, Kristín,
Arnar og Súsanna.
Elsku amma.
Mikið sem við eigum eftir að
sakna þín og kveðjum við þig með
tárin í augunum. Við vorum svo
heppin að eiga þig að, elsku
amma, þú varst alltaf til staðar
þegar við þurftum á þér að halda.
Við eyddum mörgum góðum
stundum saman, þú varst alltaf já-
kvæð, glöð, brosmild og sjaldan
sem við sáum þig ekki hlæjandi.
Það voru ófá skiptin sem við
systkinin vorum í pössun í ömmu
og afa húsi og þegar við hugsum
til baka að þá erum við sammála
um það að þú bakaðir bestu brún-
kökurnar og lagterturnar í heim-
inum. Minningin um að sitja við
eldhúsborðið í Lambaselinu hjá
ömmu og afa og gleypa í okkur
kökur með kaldri mjólk eftir lang-
an skóladag er sú besta og mun
ylja okkur í langan tíma. „Elsku
gullin mín, eruð þið komin“ voru
kveðjurnar sem við fengum þegar
við komum í ömmu og afa hús og
gáfu þau okkur kossa og knús.
Einnig hafði amma ótrúlegan
hæfileika við að hughreysta okkur
þegar okkur leið ekki vel eða þeg-
ar við meiddum okkur eitthvað
sagði hún alltaf „þetta grær áður
en þú giftir þig“ gaf okkur knús og
við hlupum sátt af stað aftur. Þú
varst eins og ömmur eiga að vera
og erum við svo þakklát fyrir þann
tíma sem við fengum með þér.
Við höfði lútum í sorg og harmi
og hrygg við strjúkum burt tárin af
hvarmi.
Nú stórt er skarð í líf okkar sorfið
því fegursta blómið er frá okkur horfið.
Með ástúð og kærleik þú allt að þér
vafðir
og ætíð tíma fyrir okkur þú hafðir
þótt móðuna miklu þú farin sért yfir
þá alltaf í huga okkar myndin þín lifir.
Við kveðjum þig, amma, með söknuð í
hjarta,
en minning um faðmlag og brosið þitt
bjarta.
Allar liðnar stundir um þig okkur dreymi
og algóður Guð á himnum þig geymi.
(Sigfríður Sigurjónsdóttir)
Amma, við elskum þig og góða
ferð.
Gullin þín,
Matthildur Inga og
Kristófer Fannar.
Elsku besta fallega systir mín,
Matthildur Kristensdóttir, lést á
hjúkrunarheimilinu Hömrum í
Mosfellsbæ laugardaginn 27. apr-
íl. Matthildur fæddist á Hverfis-
götu 7 í Hafnarfirði 4. ágúst 1943.
Foreldrar hennar voru Kristens
Adolf Sigurðsson, skipstjóri og
kaupmaður, og Sólveig Hjálmars-
dóttir húsmóðir. Matthildur var
elst þriggja systkina, hin eru
Hilmar, f. 1947, og Erlingur, f.
1953.
Hinn 22. apríl 1965 giftist Matt-
hildur Sæberg Guðlaugssyni ætt-
uðum frá Hellissandi, eignuðust
þau sex börn. Þau eru: Viðar,
Hjálmar, Sólveig, Kristín, Arnar
og Súsanna. Barnabörnin eru 11
og barnabarnabörnin tvö.
Matthildur ólst upp í Hafnar-
firði, Fyrst á Suðurgötu 68, Öldu-
slóð 5 og Vesturbraut 9. Matt-
hildur og Sæberg hófu búskap á
Hellissandi 1964 og bjuggu þar í
eitt ár, eftir það fluttu þau í
Hafnarfjörð, bjuggu þar í átta ár,
fluttu síðan til Hafnar í Horna-
firði, bjuggu þar í sjö ár. Síðan lá
leiðin til Reykjavíkur og bjuggu
þau þar þar til hún lést. Matthild-
ur var hamhleypa til vinnu og
ótrúlega dugleg og ósérhlífin. Hún
sá vel um sína, var umhyggjusöm,
kvik í snúningum og snörp í svör-
um, fær og flink sem fyrrum, upp-
örvandi og létt í lund. Matthildur
var börnum sínum góð fyrirmynd,
og vakti tiltrú tengdabarna sinna,
og barnabörnin hrifust af henni.
Hún gladdist enda yfir því að sjá
lífið dafna vel í kringum sig.
Matthildur var ljúf og elskuleg
manneskja að eðlisfari en hafði
sterkar skoðanir á mönnum og
málefnum og lét heyra í sér ef
henni mislíkaði eitthvað í fari fólks
sem og eitthvað í þjóðfélagsmál-
um.
„Að heilsast og kveðjast það er
lífsins saga.“ Í helgri bók stendur
að „eitt sinn skal hver deyja“. Hið
ókomna hér á jörð er okkur hulið,
þó er einn sá útgangspunktur,
sem hver og einn getur gengið út
frá, en það er að einhverju sinni
kemur að vistaskiptum, en hve-
nær og með hvaða hætti vita hins
vegar fæstir. Sumum er kippt af
leiksviði lífsins á besta aldri og í
fullu fjöri, aðrir búa við heilsu-
brest fram í háan aldur, sjálfum
sér ónógir, já, hún er torskilin lífs-
gátan og tilgangurinn með ver-
unni hér á jörð hulinn.
Þegar tuttugasti og sjöundi
dagur aprílmánaðar gekk í garð
kom sláttumaðurinn mikli og
klippti á síðasta lífsneistann hjá
elskulegri systur minni, og lauk
þar erfiðu helstríði hjá henni eftir
fimm ára legu á hjúkrunarheimili.
Það vill gjarnan verða við fráfall
náins ættingja og leiðarlok að
maður verður lágvær og langsótt
getur verið í orðanna sjóð hvað
draga skuli fram að lokum!
Matthildur var með eindæmum
glaðsinna og hrókur alls fagnaðar
að þá væri gerður einhver daga-
munur frá hversdagsleikanum og
aldrei undi hún sér betur en í hópi
glaðra ættingja og vina. Matthild-
ur spilaði handbolta með FH á
yngri árum og einnig æfði hún
fimleika með Björkunum.
Nú þegar leiðir skilur þá er
margs að minnast og söknuður
djúpur, því ekki fer hjá því, þótt
aðdragandi sé að kveðjustund og
kemur því engum á óvart, þá verð-
ur ekki hjá því komist að eitthvað
brestur innra með manni þegar
yfir lýkur.
Hilmar Kristensson.
Nú er hún fallin frá, vinkona
okkar og skólasystir, eftir erfið
veikindi. Hún barðist hetjulega
við sjúkdóm sinn og tók örlögum
sínum af æðruleysi.
Alltaf var hún brosandi, í góðu
skapi og sérstaklega hláturmild.
Hún var skemmtileg kona og
harðdugleg. Líf hennar var ekki
alltaf dans á rósum, hún giftist
mjög ung og eignaðist fljótt mörg
börn. Auk þess að reka stórt og
mikið heimili tók hún að sér ýmis
erfið störf og rak fyrirtæki með
manni sínum.
Hún var sannkölluð hversdags-
hetja, hörkutól og dugnaðar-
forkur, var alltaf tilbúin að hjálpa
og gleðja aðra og taldi ekkert eftir
sér.
Við erum allar jafnaldra og hóf-
um flestar skólagöngu á sama
tíma í Barnaskóla Hafnarfjarðar
og við höfum haldið hópinn frá sjö
ára aldri.
Við útskrifuðumst allar sem
gagnfræðingar frá Flensborg
sama árið. Eftir útskrift héldum
við á vit ævintýranna við nám og
störf, en alltaf var sterkur þráður
sem tengdi okkur saman og við
stofnuðum fljótlega saumaklúbb
og hittumst vikulega fyrstu árin.
Mikið var rætt, skrafað og hlegið
þegar við hittumst og í þá daga
var mikið prjónað og saumað. Á
þessum árum kynntumst við
eiginmönnum okkar, hófum bú-
skap og eignuðumst börn. Við höf-
um tengst þessum fjölskyldum
miklum vináttuböndum og eign-
uðumst góða vini fyrir lífstíð.
Við misstum af Matthildi í
nokkur ár á meðan fjölskyldan
hennar dvaldi á Hornafirði, en
sem betur fer kom hún aftur í
vinahópinn, kát og hress með
sama góða skapið.
Við vinkonurnar höfum farið í
nokkrar utanlandsferðir saman og
fyrsta ferðin okkar var til Parísar,
og seinna til Barcelona, í þær ferð-
ir fór Matthildur með okkur. Auk
þess höfum við farið í sumar-
bústaði og gert okkur glaðan dag
með ýmsu móti. Við höldum hóp-
inn ennþá og söknum vinkonu
okkar mjög mikið.
Nú þegar komið er að leiðarlok-
um kveðjum við einstaka konu, við
þökkum Matthildi fyrir allar góðu
samverustundirnar og minning-
arnar sem við höfum átt saman.
Hvíldu í friði, elsku Matthildur.
Við vottum börnum, tengda-
börnum og barnabörnum okkar
dýpstu samúð.
Veistu ef þú vin átt
þann er þú vel trúir
og vilt þú af honum gott geta.
Geði skaltu við þann blanda
og gjöfum skipta,
fara að finna oft.
(Úr Hávamálum)
Auður, Áslaug, Guðrún,
Hrefna, Kristín, Ragna
og Svanhildur.
Matthildur
Kristensdóttir
Elsku mamma, nú þegar
leiðir skilur (í bili alla vega)
fara um hugann margar minn-
ingar um þig og hluti sem við
gerðum saman.
Þú hafðir mjög gaman af því
að vera með okkur krökkunum
og nutum við mikils góðs af því
að eiga svona góða mömmu
eins og þig, það vil ég meina að
hafi verið forréttindi fyrir
okkur.
Oft fórstu með okkur að
veiða í Rangánni, og einnig var
oft glatt á hjalla í litla sum-
arhúsinu sem þið pabbi komuð
ykkur upp úti á Rangá.
Svo þegar barnabörnin (ljós-
in þín eins og þú kallaðir þau
oft) komu nutu þau þess að
eiga svona góða ömmu sem allt
vildi fyrir þau gera, hvort sem
það gat verið að fá eitthvað
gott að borða eða jafnvel að
prjóna einhverja flík. En varð-
andi handavinnu og prjónaskap
varst þú mikill snillingur og
liggur eftir þig handverk um
allt land og jafnvel utan land-
steinanna líka.
Í seinni tíð eftir að ég fluttist
suður þá var það alltaf mikil til-
hlökkun þegar ákveðið var að
heimsækja þig og að sjálfsögðu
voru móttökurnar alltaf hlýjar
og góðar.
Oft fékkstu mig til að keyra
þér í búð og þá nutu gjarnan
barnabörnin sem þér þótti svo
vænt um góðs af því að lauma
einhverju góðgæti í körfuna hjá
ömmu sem aldrei sagði nei við
þau.
Einnig var alltaf gaman að
hringja í þig og spjalla og var
þá oft margt skrafað. Erindið
gat verið frá því að spyrja um
eldamennsku eða þá bara
spjalla um daginn og veginn,
m.a. vorum við að plana að gera
flatbrauð í næstu heimsókn, en
það verður víst að bíða aðeins.
Oft spjallaði Björn Gunnar við
ömmu sína líka. Heldur finnst
mér það skrýtið að geta ekki
lengur hringt í þig til að
spjalla, en þetta er víst lífsins
gangur.
Katrín Dögg, Karen Sif og
Björn Gunnar eiga margar góð-
ar minningar um ömmu sína,
t.d. talaði Björn Gunnar stund-
um um að hann vildi heimsækja
ömmu og leika við hana en það
fannst honum mjög gaman þeg-
ar amma sagði honum sögu og
tala nú ekki um ef hún fór með
hann salíbunu í lyftistólnum
sínum sem hún gerði oft til að
gleðja strákinn sinn.
Efst er í huga mínum hversu
góð þú varst við allt og alla,
ávallt settir þú aðra í fyrsta
sæti áður en þú hugsaðir um
sjálfa þig, samanber þegar við
vorum að heimsækja þig á spít-
alann síðustu dagana, þá hugs-
aðir þú frekar um að gefa Birni
Gunnari að borða en að borða
sjálf.
Ekki var nú lífið alltaf dans á
rósum hjá þér, en þegar horft
er til baka þá dáist ég að því
hvað þú tókst öllu af miklu
æðruleysi og dugnaði og alltaf
varst þú kletturinn sem hægt
var að leita til.
Kveðjustundin er erfið,
mamma mín. Þó veit ég að þú
ert á góðum stað og vel hefur
verið tekið á móti þér. Ég veit
að pabbi, litli bróðir, Gunnhild-
Helga Hallsdóttir
✝ Helga Halls-dóttir fæddist
á Rangá 2 í Hróars-
tungu 10. mars
1944. Hún andaðist
á Fjórðungssjúkra-
húsinu í Neskaup-
stað 6. mars 2019.
Foreldrar Helgu
voru Gunnhildur
Þórarinsdóttir og
Hallur Björnsson.
Útför hennar fór
fram frá Egilsstaðakirkju 23.
mars. 2019.
ur amma og Hallur
afi ásamt bræðrum
þínum hafa tekið
vel á móti þér.
Elsku mamma
mín, amma og
langamma hvíldu í
friði. Guð blessi þig
og varðveiti.
Kveðja,
Axel Kristinn
Gunnarsson,
Sandra Björk
Björnsdóttir, Katrín Dögg
Axelsdóttir, Björn Gunnar
Axelsson, Karen Sif Axels-
dóttir og langömmustelpan
Orhidea Dögg.
Elsku, fallega amma mín.
Það er ofboðslega erfitt að
kveðja þig. Hjartað í mér slær
þungum slögum þegar ég hugsa
um hvað hefur gerst og hvað
allt er breytt. Þegar þú fórst úr
þessari tilvist missti ég mikið
og ég verð að upplifa og læra
inn á það með tímanum. Ég
veit að ég á eftir að bíða eftir
vikulega símtalinu frá þér, eða
standa sjálfa mig að því að
hringja í þig. En núna tölum
við saman á annan hátt.
Þeir vita ekki af hverju þeir
misstu sem ekki náðu að kynn-
ast þér.
Því er ég svo þakklát að hafa
fengið að kynnast þér og rækta
okkar samband, ekki bara sem
amma og barnabarn heldur sem
vinkonur. Hlýjan frá þér er enn
til staðar, jákvæðnin, minning-
ar um þétt og löng faðmlög.
Ég lærði svo ótalmargt af
þér í gegnum okkar samskipti
og samtöl og er enn að læra. Þú
varst dygðug manneskja, varst
það hér í þessu lífi og ert það
enn.
Æðrulaus, skilningsrík, rétt-
lát, full visku og vináttu. Þú
hefur gefið mér trú og fengið
mig til að hugsa um þessa ver-
öld og aðra. Ég á þér svo ótal-
margt að þakka.
Þegar ég horfi til baka og
hugsa til þín sé ég ekkert nema
opinn faðminn og breiða brosið
og ég heyri orðin „Ertu komin,
ljósið mitt?“
Eftir að ég flutti til Akur-
eyrar komum við Arnar svo
gott sem mánaðarlega austur
því tíminn með þér var mér og
okkur báðum svo dýrmætur. Þú
varst svo lífsglöð og það var svo
gaman að gera eitthvað með
þér. Þegar ég, þú og Eyþór fór-
um á Seyðisfjörð. Þegar ég, þú
og Heiðar fórum á Vopnafjörð.
Þegar ég, þú, afi og mamma
fórum á Fáskrúðsfjörð. Þú
varst alltaf til í bíltúra. Svo
þegar við tvær eyddum heilli
helgi í að horfa á alla þættina
af Sigla himinfley. Ég naut
þess að eiga með þér gæða-
stundir og nýtti ég mér þær
eins og ég gat. Síðasta sumarið
sem ég vann fyrir austan kom
ég oft við hjá þér eftir vinnu og
við fengum okkur smá ís í skál.
Þú passaðir að það væri alltaf
til ís í frystinum og jarðarber í
dós. Og þvílíka veislan sem það
var ef okkur áskotnaðist
ábrystir. Þetta er bara dropi í
haf minninga sem ég á með
þér.
Ég heillaðist alltaf af því
hversu bókelsk þú varst og
hvernig þú gast munað allar
þessar vísur. Og hvernig þér
vannst allur þessi prjónaskapur
úr hendi.
Það voru nú meistaraverkin,
enda gifti ég mig í peysu eftir
þig. Þú varst reyndar bara
heillandi manneskja yfir höfuð
ef út í það er farið.
Það geislaði alltaf af þér og
þú varst með svo góða nær-
veru. Þú varst alveg einstök.
Ég sakna þín.
Takk fyrir allt.
Þín,
Helga Sjöfn.