Morgunblaðið - 08.05.2019, Blaðsíða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 8. MAÍ 2019
✝ Gunnar Ólafs-son fæddist í
Reykjavík 14. júní
1950 og ólst upp í
Vesturbænum.
Hann lést á sjúkra-
húsinu á Akranesi
29. apríl 2019 eftir
snarpa glímu við
krabbamein.
Hann var númer
þrjú í fimm systkina
hópi. Foreldrar
hans eru Ólafur Maríusson versl-
unarmaður, f. 1921, og Jóhanna
Guðrún Jónsdóttir, f. 1924, d.
2003.
Elsti bróðir Gunnars er Jón
Magni, mjólkurfræðingur á Sel-
fossi. Næstur var Ólafur Maríus
verslunarmaður, f. 1946, d. 1989.
Yngri eru Símon véltæknifræð-
ingur, f. 1953, og Hanna, leið-
beinandi á leikskóla, f. 1962.
Gunnar bjó á Akranesi óslitið
frá 1971. Hann var kvæntur
Rannveigu Sturlaugsdóttur frá
reiðslumaður, f. 1989. Þeirra
börn eru Guðrún Lilja, f. 2015, og
Sóley Birta, f. 2017. Yngstur er
Sturlaugur Agnar flugvirki, f.
1985.
Barnabörn Gunnars og Rann-
veigar eru átta talsins og barna-
barnabarn er eitt.
Gunnar var húsasmíðameist-
ari og starfaði lengst af sem slík-
ur hjá HB&CO á Akranesi og
fékkst þar við alhliða uppbygg-
ingu mannvirkja og viðhald.
Hann starfaði um tíma hjá Ís-
landsbanka sem umsjónarmaður
húseigna en síðari árin vann
hann sjálfstætt við allra handa
smíðar ásamt félaga sínum Hall-
dóri Ólafssyni.
Gunnar var virkur þátttak-
andi í Frímúrarareglunni á Ís-
landi frá árinu 1983 og gegndi
hann þar mörgum trúnaðar-
störfum. Gunnar hlaut heiðurs-
merki stúkunnar Akurs 1998 og
10. stig reglunnar 2004. Hann
var starfandi embættismaður
Landsstúkunnar þegar hann lést.
Útför Gunnars fer fram frá
Akraneskirkju í dag, 8. maí 2019,
klukkan 13.
Akranesi í 47 ár og
börnin eru fimm
talsins. Elstur er
Ólafur Páll út-
varpsmaður, f.
1969. Hans kona er
Stella María Ar-
inbjargardóttir
þjónustufulltrúi, f.
1970. Þau eiga þrjú
börn; Tinnu Maríu,
f. 1992, Ólaf Alex-
ander, f. 1994, og
Sturlaug Hrafn, f. 2009. Næstur
er Böðvar verkefnastjóri, f. 1973.
Hans maki er Sigmundur Sig-
urðsson hárgreiðslumeistari, f.
1961. Þriðja í röðinni er Jóhanna
Guðrún hjúkrunarfræðingur, f.
1975. Hennar maður er Gísli Páll
Oddsson lögfræðingur, f. 1974.
Þeirra börn eru Karólína Andr-
ea, f. 1999, Oddur, f. 2001, og
Rannveig María, f. 2007. Næst-
yngstur er Gunnar tæknimaður,
f. 1984. Hans kona er Stefanía
Sunna Róbertsdóttir mat-
Elsku pabbi minn.
Ég get ekki annað en verið
þakklátur fyrir að þið mamma
hittust í Húsafelli fyrir öllum
þessum árum og gáfuð mér líf.
Það var ekki á stefnuskránni hjá
ykkur að verða foreldrar þar og
þá, þið voruð ungt fólk að
skemmta ykkur, eins og ungling-
ar gera og um leið að uppgötva
lífið, skref fyrir skref. En svo
var ykkur skaffað foreldrahlut-
verkið sem ykkur hefur farist vel
úr hendi. Fimm börn, átta
barnabörn og eitt barnabarna-
barn.
Það hefur verið frábært að sjá
ykkur vaxa, ekki í sundur eins
og gerist hjá svo mörgum – held-
ur meira og meira saman eftir
því sem árin hafa liðið. Og það
hefur verið magnað að fylgjast
með ykkur berjast saman í þessu
stríði sem felldi þig á endanum.
Saman í blíðu og stríðu eins og
þið lofuðuð hvort öðru fyrir 47
árum. Já og þið voruð meira að
segja saman á Facebook.
Pabbi minn var góður maður
og traustur. Hann gat verið svo-
lítið hryssingslegur á yfirborð-
inu, en allir sem hann þekktu
vissu að það var bara harði ysti
skrápurinn. Fyrir innan hann
var hann mjúkur.
Ég byrjaði ungur að vinna
með honum við smíðar. Hann
kenndi mér margt en ég hefði
viljað læra meira. Hann var allt-
af tilbúinn að koma og hjálpa
mér þegar ég kallaði á hann.
Kannski tók ég því sem of sjálf-
sögðum hlut þegar hann kom
helgi eftir helgi og í fríum og
hjálpaði mér að innrétta og laga,
standsetja heimilin sem ég var
að búa minni fjölskyldu á hverj-
um tíma. Hann var frábær smið-
ur og ótrúlega duglegur að
bjarga sér og laga hluti, gera og
græja.
Hann var frábær kokkur og
einstakur höfðingi heim að
sækja. Alveg sama hvað hefur
verið um að vera, hefðbundið af-
mæli eða annar fagnaðarfundur,
alltaf hefur verið fullt hús af
fólki, fjölskyldu og góðum vinum
og vinkonum mömmu og pabba.
Venjulegt afmæli var yfirleitt
eins og meðal-fermingarveisla
og á hátíðum voru oft 30 manns í
mat.
Pabbi var frímúrari fram í
fingurgóma, gekk í regluna rétt
rúmlega þrítugur og fann sig vel
í því starfi, gegndi ýmsum emb-
ættum og eignaðist þar marga
góða vini sem hafa fylgt honum
alla tíð.
Hann var mikill tónlistar-
áhugamaður og þegar ég var að
alast upp átti hann stærsta
plötusafn sem ég hafði séð. Ég
sat oft og fletti plötunum hans
frá því ég var pínulítill og þegar
ég loka augunum og hugsa um
plöturnar hans pabba sé umslög-
in fyrir mér; Bítlarnir, Rolling
Stones, Led Zeppelin, Black
Sabbath, Deep Purple, The
Doors, CCR, Kinks, Animals og
svo framvegis. Ég man svo vel
sumarhádegið sem hann spilaði
fyrir mig Stairway to Heaven í
fyrsta skipti. Ég var líklega 12
ára og var að hlusta á AC/DC á
góðum styrk þegar pabbi kom
heim í hádegismat. Hann segir
þegar hann kemur inn: „Á hvað
ertu að hlusta?“ Ég svara: „Á
þungarokk.“ „Ég skal spila fyrir
þig miklu betra rokk,“ segir
hann. Finnur Led Zeppelin IV
og setur Stairway to Heaven á
fóninn. Ég var nú ekki sérlega
upprifin þar og þá en seinna átti
Stairway to Heaven eftir að
verða mitt uppáhaldslag. Stair-
way to Heaven er lagið okkar
pabba. Nú er hann farinn upp
stigann, ég kem seinna.
Takk fyrir allt elsku pabbi –
takk fyrir lífið.
Ólafur Páll Gunnarsson.
Lífið er brothætt og hverfult.
Það sem er gott og gaman getur
fljótt breyst í nístandi sársauka
og sorg. Það eina sem við mann-
fólkið getum gert er að vera
meðvituð um að ekkert er sjálf-
sagt og sjálfgefið í lífinu. Njóta
ber og nýta hamingjudagana vel
og vera meðvitaður um þegar
allt er gott. Þannig geymast dýr-
mætu stundirnar best. Sorgin er
erfið fylgd en dýrmætar minn-
ingar lifa.
Ég kom inn í fjölskylduna hjá
Gunna og Ranný fyrir mörgum
árum þegar þau voru kornung,
30 og 34 ára, og um vorið 1985
var ég orðinn tíður gestur á
heimili þeirra. Böddi var 12 ára
og Hanna 10, Gunni yngri var
nokkurra mánaða og Ranný var
ólétt að Sturra.
Ein af mínum fyrstu minning-
um af þeim heiðurshjónum er
þannig að Ranný er ófrísk að
Sturra í bláleitum skósíðum ólét-
tukjól með Gunna litla sitjandi
ofan á bumbunni og Gunni á
rauða gamla Plymouth bílnum á
Víðigrund 20.
Gunni var einstaklega verk-
laginn og lét verkin tala. Mikill
fagmaður og frímúrari fram í
fingurgóma. Vinamargur, snilld-
arkokkur, harðduglegur og gíf-
urlegur harðjaxl alla tíð og allt
fram að síðustu stundu.
Stóð sterkur fyrir sína konu,
sína heittelskuðu Ranný, á 65
ára afmælisdegi hennar með
okkur í sveitinni í sumarhúsi
Böðvars og Sigmundar í Gríms-
nesi einungis tveimur dögum áð-
ur en hann kvaddi, en þar áttum
við fjölskyldan afar dýrmætar
síðustu stundir með Gunna.
Yndisleg hjón, samhent og
samrýmd á einstakan hátt. Gift í
heil 47 ár. Fyrirmyndarfólk,
traustir bakhjarlar, og hjálpsemi
stendur upp úr.
Undanfarnir mánuður hafa
verið erfiðir fyrir fjölskyldu
Gunna. Elsku Ranný, við mun-
um öll passa þig. Saman hafið
þið Gunni skapað ykkur gott net
af yndislegum vinum og eigið
trausta, stóra og góða fjölskyldu
sem mun öll standa sterk með
þér.
Fyrir ykkur öll, kæra fjöl-
skylda, langar mig að láta þessi
orð fylgja sem mér þykir svo
undur vænt um, orð sem
mamma mín sendi mér einu
sinni skriflega fyrir u.þ.b 20
árum:
Gæt þessa dags
Því hann er lífið sjálft og í þessum
degi býr allur veruleikinn og sann-
leikur tilverunnar, unaður vaxtar og
grósku, dýrð hinna skapandi verka,
ljómi máttarins því gærdagurinn er
draumur og morgundagurinn hugboð,
en þessi dagur í dag, sé honum vel
varið umbreytir hann hverjum gær-
degi í verðmæta minningu og hverjum
morgundegi í vonarbjarma.
Gæt þú því vel þessa dags
(Úr sanskrít)
Hvíl í friði, Gunni minn, megi
Guð og góðir fylgja þér.
Takk fyrir samferðina.
Þín tengdadóttir,
Stella María
Arinbjargardóttir.
Gunnar Ólafsson stóð sína
plikt í lífinu með miklum sóma
allt til hinstu stundar. Í okkar
fjölskyldu var hann ævinlega
kallaður Gunni hennar Rannýj-
ar, því svo samofin voru þau
hjón allt frá því að örlögin leiddu
þau saman þegar þau voru enn
krakkar. Saman hafa þau borið
gæfu til að leiðast í gegnum
ólgusjó lífsins í kærleik og með
reisn.
Lífið er óútreiknanlegt leynd-
armál sem tekur á sig margar og
óvæntar myndir og raunveru-
leikinn skýtur oftast öllum
skáldsögum ref fyrir rass. Það
sannast rækilega á lífshlaupi
Gunnars. Oft freistast maður til
að ætla sem svo að allt sé í
stórum dráttum fyrirfram skráð
og ákveðið, svo sé bara spurn-
ingin hvernig unnið er úr að-
stæðum. Gunni var einmitt sér-
fræðingur í að vinna úr erfiðum
aðstæðum. Hann var gæddur
mörgum góðum kostum. Hann
hafði þægilega nærveru og það
sem okkur líkaði best var hvað
hann var hreinn og beinn. Við
vissum nákvæmlega hvar við
höfðum hann. Hann var enginn
smjaðrari, gat jafnvel látið hvína
svolítið í sér og sagði hlutina um-
búðalaust. Í kringum slíkt fólk
er andrúmsloftið hreint og ekk-
ert látið liggja í loftinu óuppgert.
Hann var mikil félagsvera og
þau Ranný lögðu mörgum góð-
um málum lið. Frímúrarareglan
á Akranesi á þeim hjónum margt
að þakka.
Hjá Ranný og Gunna voru
flest tækifæri nýtt til að slá upp
veislum á merkisdögum fjöl-
skyldunnar. Þau voru samhent í
því sem öðru. Hann er stór hóp-
urinn sem hefur fengið að njóta
gestrisni þeirra í áranna rás.
Alltaf pláss fyrir fleiri og aldrei
þrot né endir á glæsilegum veit-
ingum. Fjölskyldan er stór og
vinahópurinn tryggur og óvenju
fjölmennur. Með sanni hægt að
segja vinmörg og vinföst.
Gunni var þúsundþjalasmiður
og naut sín vel í starfi sem húsa-
smíðameistari. Hann var
myndarlegur maður á velli og sí-
starfandi og ekkert virtist benda
til að alvarlegur sjúkdómur hefði
búið um sig í líkama hans. Þvert
á móti var hann Ranný sinni
skjól og vörn í glímu hennar við
veikindi. En fljótlega eftir ára-
mót kom í ljós að hann var mjög
alvarlega veikur og ekkert
mannlegt gat stöðvað framgang
sjúkdómsins. Hann var ekki
kvartsár maður og því má ætla
að hann hafi þjáðst meira og
lengur en hann lét í ljós. Hann
var sannarlega algjör nagli í
raun og veru. Þegar dómurinn
kom fyrir örfáum vikum að nú
væri stutt eftir var stefnan tekin
á að njóta þess sem best sem
dagarnir geta boðið upp á undir
slíkum kringumstæðum.
Það var mikill lærdómur fyrir
okkur sem fylgdumst með síð-
ustu vikunum hans Gunna,
hvernig hann og fjölskylda hans
ákváðu að gera sem best úr
hverjum degi. Nýta stundina og
njóta saman. Nú eru þessar
stundir orðnar að fjársjóði minn-
inganna sem hvorki mölur né
ryð fær grandað.
Elsku Ranný, þú og þín sam-
heldna fjölskylda hafa verið
hetjurnar hans Gunna í þessu
ójafna stríði. Við biðjum góðan
Guð að blessa ykkur og varð-
veita.
Minningin um góðan dreng
mun lifa.
Ingibjörg og Haraldur.
Í dag kveðjum við Gunnar
Ólafsson. Mætur og góður vinur
er fallinn frá eftir snörp veikindi
og ríkir nú sorg og söknuður.
Viljinn var mikill hjá Gunna vini
okkar að taka þátt í lífinu lifandi
fram á síðustu stundu, vitandi
um veika stöðu sína. Æðruleysið
og hógværðin í veikindunum
voru ótrúleg. Á síðustu átta dög-
um í lífi hans naut Gunni páska-
helgarinnar, afmælis Rannýjar
þann 27. apríl, með sínum nán-
ustu í sumarbústaðnum hjá
Bödda syni þeirra og Simba, og
á miðvikudegi milli helganna
mætti hann í sínu fínasta pússi á
fund hjá frímúrurum, glaður að
geta þar hitt frímúrarabræður.
Að vera í návist við sína nán-
ustu og vini gaf Gunna kraft og
ánægju. Áfram lifa ljúfar, góðar
og ómetanlegar minningar. Þrátt
fyrir mikinn trega og söknuð
finnum við fyrst og fremst til
þakklætis fyrir að hafa átt hann
að vini og félaga í næstum fimm
áratugi.
Eftir standa minningar um
ákveðinn, fróðan og skemmtileg-
an gleðigjafa sem var sælkeri og
matmaður. Þegar Gunni og
Ranný buðu til veislu, stórrar
eða smárrar, var hann í essinu
sínu. Hann tók sig vel út með
flotta svuntu og reiddi fram stór-
steikur, skötuveislur eða eðal
svínakótilettur í raspi. Enginn
fór svangur frá þeim hjónum.
Stóra gæfan var ást þeirra
hjóna, Gunni og Ranný voru eitt.
Heimili þeirra var félagsmiðstöð,
alltaf allir velkomnir, hvort það
voru ættingjar, vinir, börnin
okkar eða vinir barnanna. Það
var aldrei neitt mál að bæta stól-
um við matar- eða kaffiborðið og
eiga góða stund með öllum sem
droppuðu inn.
Að hafa átt margar og góðar
samverustundir með þeim
Gunna og Ranný á lífsleiðinni er
svo ómetanlegt þegar horft er til
baka, í fyrstu öll svo ung að
kaupa fyrstu íbúðina í rauðu
blokkinni. Við bættust svo ferða-
lög erlendis, ferðir í sumarbú-
stað þeirra í Hópinu, tónleikar
og öll fórum við að byggja okkur
hús á sama tíma. Það var auðvelt
og notalegt að vera í návist
Gunna og við munum sakna sárt
góðs vinar.
Takk fyrir tímann sem með þér áttum,
tímann sem veitti birtu og frið.
Ljós þitt mun loga og leiðbeina áfram,
lýsa upp veg okkar fram á við.
Gefi þér Guð og góðar vættir
góða tíð yfir kveðjuna hér,
þinn orðstír mun lifa um ókomna
daga,
indælar minningar í hjarta okkar ber.
(P.Ó.T.)
Innilegar samúðarkveðjur,
elsku Ranný, Óli Palli, Böddi,
Hanna, Gunni og Sturri, tengda-
börn, barnabörn, langafabarn og
aldraður faðir.
Guðrún Sigurbjörnsdóttir,
Marteinn Einarsson og börn.
Það er okkur bæði ljúft og
skylt að skrifa þessi kveðjuorð
til vinar okkar sem kvaddi þetta
líf allt of fljótt.
Við minnumst Gunnars sem
góðs vinar og nágranna til fjölda
ára. Hann var einstakur að því
leyti að hann bauð til vinafagn-
aðar og kallaði fólk í mat eða
hnallþóruveislur svo miklar og
fjölmennar að sú gamla í
Kristnihaldinu með sínar 17
sortir hefði bliknað við hliðina á
Gunna.
Það var reyndar hans siður að
elda nógu mikið, það gátu jú allt-
af orðið 10 manns fleiri og 10
manns til eða frá skipti ekki máli
hjá honum.
Jólin voru alveg sérstök, þá
eldaði hann gjarnan tvö svína-
læri og þá voru fengin afnot af
ofni í næsta húsi. – En nú er
veislunni lokið.
Þetta er til marks um það
hvað hann hélt þétt utan um fjöl-
skyldu og vini. Þetta voru gæða-
stundir sem við minnumst með
trega
En hann Gunni var svo miklu
meira en þetta. Hann var gæða-
maður og undir hrjúfu yfirborði
leyndist hjarta sem ekkert aumt
mátti sjá og var til staðar fyrir
fólk sem átti undir högg að
sækja.
Sjálf erum við full þakklætis
fyrir svo ótal margt sem hann
var okkur. Hann stóð þétt við
bakið á okkur, bæði í sorg og
gleði.
Það hefur verið erfitt bæði
fjölskyldu og vinum þessa síð-
ustu mánuði í lífi Gunna. Það
varð fljótlega ljóst að þessi bar-
átta yrði ójöfn sem hún og varð.
Það var þó ljós í myrkrinu hvað
hann var sjálfur æðrulaus og
þakklátur fyrir allt sem fyrir
hann var gert.
Það er ekki hægt að minnast
Gunna án þess að tala um
Ranný, en hún hefur verið klett-
urinn í lífi hans og þá sérstak-
lega þessa síðustu mánuði. Ung
hittust þau og bundust. Við tóku
ár barnauppeldis og húsbygg-
inga og það var oft fjör á stóru
heimili. En þarna voru allir alltaf
velkomnir ungir sem aldnir. Það
var aldrei amast yfir krakka-
skaranum á Víðigrundinni.
Gunni og Ranný áttu vináttu
þeirra allt fram á þennan dag.
Sérstakar kveðjur og þakklæti
frá börnum okkar.
Ég á svo góðan mann, sagði
vinkona okkar um hann Gunna
sinn þegar fyrir dyrum stóð ut-
anlandsferð í haust og hún átti
erfitt með gang og ljóst að hún
yrði að vera í hjólastól. Já, hún
átti góðan mann, hann munaði
ekki um að keyra hana í hjólastól
til þess að hún kæmist í ferðina.
Kæri vinur. Hjartans þakkir
fyrir þessa vegferð sem við höf-
um fetað saman. Þín verður sárt
saknað. Hugur okkar er hjá fjöl-
skyldu þinni, Rannýju, Óla,
Bödda, Hönnu, Gunna, Sturra og
öldruðum föður og fjölskyldu
allri. Minnig þín mun lifa í hjört-
um okkar.
Hinsta kveðja.
Rún Elfa og Jón Sigurðsson.
Gunnar Ólafsson
Við viljum minn-
ast Ingibjargar
Gísladóttur með ör-
fáum orðum.
Ingibjörg, sem
var kölluð Inga í daglegum sam-
skiptum, var félagskona í FHR,
Félagi heilbrigðisritara, en hún
gekk til liðs við félagið strax að
loknu námi við FÁ.
Inga var sannur félagsmaður,
mætti á nær alla fundi og aðrar
uppákomur hjá félaginu. Má þar
nefna ferðalög bæði innanlands
Ingibjörg
Gísladóttir
✝ IngibjörgGísladóttir
fæddist 8. apríl
1948. Hún lést 15.
apríl 2019. Ingi-
björg var jarðsett
3. maí 2019.
og utan og var hún
hrókur alls fagnað-
ar. Ekki má gleyma
að nefna jólafund fé-
lagsins er fé-
lagskonur komu
með veitingar en
Inga kom með kjöt-
bollur er þóttu hið
mesta lostæti.
Inga naut virð-
ingar innan félags-
ins. Þökkum við
henni samfylgdina til marga ára.
Gengin er mæt og góð kona.
Sendum eiginmanni og fjöl-
skyldunni allri okkar innilegustu
samúðarkveðjur. Minningin lifir.
Guðríður Guðbjartsdóttir,
fv. form. FHR,
Anna María Sampsted,
fv. varaform. FHR.