Heimsmynd - 01.10.1991, Side 96

1. Valdimar Guðmundur Kjartansson
(1923-1975) rennismiður, kvæntur Christ-
ina Grashoff Kjartansson hjúkrunarfræð-
ingi frá Hollandi. Börn þeirra eru Kjart-
an Helgi Valdimarsson (f. 1955), rafvéla-
virki í Reykjavík, Guðrún
Valdimarsdóttir (f. 1956), sjúkraliði í
Reykjavík, Jóhann Friðrik Valdimarsson
(f. 1959), rafiðnaðarmaður í Reykjavík,
og Arnór Valdimarsson (f. 1960), flug-
virkjanemi í Svíþjóð.
Næstelsta barn Valdemars Jónssonar
og Elínar Hannibalsdóttur var Jón
Valdimar Valdimarsson (1900-1988),
vélsmiður á Isafirði. Hann var ekki eins
áberandi og bræður hans, Hannibal og
Finnbogi Rútur, en var engu að síður
mikill perónuleiki. Hann lærði á Þing-
eyri en starfaði nær alla sína tíð á ísa-
firði, hæglátur maður, fremur fáskiptinn,
en gat verið snöggur upp á lagið. Hann
var eins og bræður hans eindreginn
verkalýðssinni en fylgdi sósíalistum að
málum og var á framboðslistum Alþýðu-
bandalagsins eftir að Hannibal ^ yfirgaf
það. Kona hans var Sigríður Asgeirs-
dóttir gullsmiður og eignuðust þau átta
börn. Pau eru:
1. Álfheiður Jónsdóttir (f. 1929) í
Reykjavík, sambýlismaður hennar er
Hreiðar Hálfdanarson, starfsmaður Kas-
sagerðarinnar. Börn hennar eru Jón Er-
lendur Guðmundsson (f. 1951), bílstjóri í
Reykjavík, Þórarinn Flosi Guðmundsson
(f. 1952), bílstjóri í Reykjavík, Gunnar
Smári Guðmundsson (f. 1954), vélvirki á
Vopnafirði, Stefán Ólafur Karlsson (f.
1964), rafvirki í Reykjavík, og Hörður
Sigurjón Karlsson (f. 1968), iðnskóla-
nemi.
2. Arnór Jónsson (f. 1930), fyrrverandi
bifreiðaeftirlitsmaður á ísafirði, kvæntur
Þuríði Huldu Kristjánsdóttur. Börn
þeirra eru Flosi Arnórsson (f. 1962), sjó-
maður á ísafirði, Kristján Valdimar Arn-
órsson (f. 1965), sjómaður á Isafirði, og
María Sigurlaug Arnórsdóttir (f. 1966).
3. Halldór Jónsson (f. 1932) ökukenn-
ari í Reykjavík. Kona hans var Anna
Einarsdóttir, verslunarstjóri hjá Máli og
menningu, en þau skildu. Börn þeirra
eru Einar Halldórsson (f. 1957), verktaki
á ísafirði, Jón Sigurður Halldórsson
(1958-1991), Gunnar Þorsteinn Halldórs-
son (f. 1960), sendikennari í Finnlandi,
og Fríður María Halldórsdóttir (f. 1963)
íþróttakennaranemi.
4. Hörður Jónsson (1933-1967), sjó-
maður á ísafirði.
5. Elín Jónsdóttir (f. 1940), tónlistar-
kennari á ísafirði, gift Einari Ingvarssyni
hagræðingarráðunaut. Börn hennar eru
Álfheiður Kristín Arnórsdóttir (f. 1960),
gjaldkeri á Isafirði, Hörður Einarsson (f.
1968) tækniskólanemi, Þórdís Einarsdótt-
ir (f. 1971) og Páll Einarsson (f. 1975).
6. Þórunn Jónsdóttir (f. 1941), skrif-
stofumaður í Reykjavík, gift Sigurði
Karli Gunnarssyni vélvirkja. Börn henn-
ar eru Þórir Þrastarson (f. 1960),
blikksmiður á ísafirði, Sigríður Alberta
Þrastardóttir (f. 1962), hárgreiðslumeist-
ari á ísafirði, Dagný Þrastardóttir (f.
1963), trésmiður og verslunarstjóri á Isa-
firði, Katrín Sigurðardóttir (f. 1972) og
Gunnar Sigurðsson (f. 1974).
7. Flosi Jónsson (f. 1945), starfsmaður
Áhaldahússins á ísafirði, kvæntur Lauf-
eyju Halldórsdóttur. Börn hans eru Að-
alsteinn Flosason (f. 1969), bílstjóri í
Reykjavík, Guðlaug Flosadóttir (f.
1972), Hrafnhildur Flosadóttir (f. 1974),
Sigurður Kristinn Flosason (f. 1977),
Guðjón Smári Flosason (f. 1981) og
Eydís Flosadóttir (f. 1987).
8. Gunnhildur Jónsdóttir (f. 1945),
kaupkona í Reykjavík, gift Herjolf
Skogland, forstöðumanni hjá Ríkisskip-
um. Börn þeirra eru Elsa Skogland (f.
1971), Hulda Skogland (f. 1975), Sólveig
Skogland (lést ung) og Árni Skogland (f.
1983).
Þriðja systkini Hannibals og Finnboga
Rúts sem hér verður nefnt er Sigríð-
ur Valdimarsdóttir (f. 1904), lengi ritari
hjá Landsíma íslands. Hún bjó á Isafirði
framan af og lét félagsmál til sín taka og
eftir að hún flutti til Reykjavíkur var hún
framarlega í störfum Vestfirðingafélags-
ins og sérstaklega lét hún menntunarmál
ungra Vestfirðinga til sín taka. Ógift og
barnlaus.
Yngstur systkinanna sem upp komust í
barnahópi Valdimars Jónssonar og Elín-
ar Hannibalsdóttur var Arnór Valdi-
marsson (1908-1927) loftskeytamaður en
hann lést kornungur, ókvæntur og barn-
laus.D
Ofurmennið. . .
framhald af bls. 48
Ætli lífið gangi ekki út á að stunda þetta
í huganum en láta ekki verða af því.“
Pétur Pétursson lætur undan. „Pétur
vinur minn er klofinn maður. Ég hef séð
það sjálfur hvernig menn tala ekki við
fólk í kringum sig árum, jafnvel áratug-
um saman. Það sest að fólki einhver
della.“
Hvernig bregst hann sjálfur við fjand-
skap? „Maður er ekki í vinsælda-
kosningum," segir hann ofurrólega.
„Auðvitað á ég mína fjandmenn innan
Sony en ég er seinþreyttur til vandræða
og reyni að leiða slíkt hjá mér. í mínu
stússi eru margir hælbítar og ég hef það
fyrir reglu að snúi það eingöngu að mér
persónulega læt ég það kyrrt liggja. Sé
vegið að vinnufélögum mínum sökum
óvildar í minn garð þá geng ég hreint til
verks - og geri það snöggt." Lítið bros
og handarsveifla. „Yfirleitt kalla ég
menn á eintal og oftast taka þeir söns-
um. Ef ég er orðinn svakalega þreyttur á
þeim, rassskelli ég þá . .
Hann sagði mér fyrr um daginn að
með kaupunum á Columbia-kvikmynda-
verinu og CBS-hljómplötunum hefði
kúltúr Sony verið breytt. Bandarísk blöð
og tímarit hafa birt fréttir og frásagnir af
togstreitu innan fyrirtækisins. Tímaritið
Fortune fullyrðir nýlega að kaup Sony á
fyrirtækjum í skemmtanaiðnaði séu gerð
meira af kappi en forsjá. Frægt er tilsvar
Ólafs Jóhanns í New York Times nýlega
þar sem hann kvaðst sofa ágætlega á
nóttunni hvað sem öllum ágreiningi liði.
„Þeirri breytingu sem orðið hefur á
Sony með tilkomu nýju stefnunnar fylgir
óneitanlega valdabrambolt. Það þarf að
minna menn á að eyða ekki tíma í slíkt.
Það er fullt af fólki sem á afkomu sína
undir góðum stjórnendum. Yfir hundrað
þúsund manns vinna hjá Sony í allt og
sjálfur er ég settur yfir um tuttugu þús-
und, sem vinna fyrir Sony Software“
Hann segist stjórna sínu fólki með já-
kvæðu hugarfari. „Yfirleitt ræð ég fólk
út frá eðlisávísun. Ég leita að skapandi
og frjóu fólki en ekki endilega fólki með
viðskiptafræðimenntun. Ég vil að starfs-
fólkinu líði vel, það sé bjartsýnt,
skemmti sér í vinnunni og sé þar sem
lengst frameftir. Um daginn hringdi í
mig starfsmaður þar sem hann var í sum-
arleyfi með fjölskyldu sinni í Disney
World. Hann hringdi úr farsíma og allt í
einu reif konan hans tólið af honum og
sagði að þetta hefði hann aldrei gert áð-
ur en hann hóf störf hjá mér, að hringja
úr skemmtiferð með fjölskyldunni. Ég
sagði konunni að maðurinn hennar væri
sögulegt fyrirbæri því hann væri fyrsti
Italinn sem ég vissi um sem væri vinnu-
þræll. Ég hrósa fólki fyrir vel unnin störf
enda veit það vel að ef það fær ekki hrós
er eitthvað að. Illindi eiga ekki við mig
en ég get verið helvítis kvikindi ef ég
verð var við baknag og róg. Ég lít ekki
svo á að mitt starf sem stjórnandi sé
merkilegra en starf annarra hjá fyrirtæk-
inu. Maður býr að því frá uppvextinum
að geta talað við alla. Merkilegheit fara
ofboðslega í taugarnar á mér. Ég verð
stundum var við þessi merkilegheit
heima á íslandi - menn eru með eitt-
hvert tilstand og rembing og það er hálf
bjánalegt. Það kemur alltaf maður í
manns stað í viðskiptum. En ég hef það
markmið að fórna aldrei peði . . . Ef
maður tapar réttlætiskenndinni í við-
skiptum ætti maður snúa sér að ein-
hverju öðru.“
Hann borðar önd og leggur hnífapörin
oft frá sér til að tala. „Ráðgjafinn
minn sagði mér til dæmis að láta ákveð-
inn aðila fara í slag, sem þjónaði mínum
hagsmunum, vegna ágreinings undir yfir-
borðinu, en hinn tæki höggið. Ég spurði
hann afhverju hann gerði það ekki sjálf-
ur. Réttlætiskenndin vinnur alltaf þótt
það sé ekkert rangt við gott kjaftshögg ef
96 HEIMSMYND