Dagblaðið Vísir - DV - 20.12.2019, Side 16

16 FÓKUS - VIÐTAL 20. desember
Bestu jóla og nýjárskveðjur
með þökk fyrir viðskiptin.
Stelpurnar í 18 Rauðum Rósum
& Silvra
Hamraborg 3, Kópavogi. Sími 554 4818. www. 18raudarrosir.is
vinstraliðsins, sem er svo allt í einu orðinn
pönkari, sem verður svo ástfanginn
poppari að gera Kúbuplötur, sem verð-
ur gæi í hvítum jakkafötum að syngja með
stórsveitinni, og svo framvegis.“
Forvarnir gildishlaðið og skaðlegt orð
Í beinu framhaldi er ekki úr vegi að ræða
forvarnir í fíkniefnaneyslu ungmenna og
hvaða skoðun Bubbi hefur á umræðunni.
„Við skulum henda þessu orði, enda er það
bæði gildishlaðið og skaðlegt. Það eina
sem þú getur gert ef þú vilt ala börnin þín
rétt upp er að vera góð fyrirmynd. Ef þú vilt
ekki að þau drekki skaltu ekki láta sjá á þér
vín, sama gildir um tóbak, ekki hafa það ná-
lægt þeim. Foreldrar eiga að ala börnin sín
upp í kærleika, en ekki í boðum og bönn-
um. Hrósa þeim eins mikið og hægt er og
byggja upp í þeim sjálfstraust. Leyfa þeim
að finna sinn farveg, hvort sem þau eru átta
eða átján. Ef þau langar að verða fegurðar-
drottning þá frábært, svo kannski breyt-
ist það og það er líka æðislegt. Ég held að
þetta skipti gríðarlegu máli. Svo verða þau
unglingar og þá ferð þú í hlutlausan gír, set-
ur æðruleysið upp og hugsar, það verður
spennandi að sjá hvernig þetta fer. Textarnir
hans Auðuns eru svo flottir því hann er þar
að syngja um sín stóru vandamál og ýmis-
legt fleira sem hann hefur lent í. Hann rífur
úr sér hjartað og hendir því á borðið. Þetta
hef ég ekki séð í íslensku tónlistarlífi hjá
neinum nema sjálfum mér, enda spegla ég
mig í honum. Þegar ég sá hann fyrst hugs-
aði ég hvaðan kemur þessi kjarkur, því þetta
er blíðasti og feimnasti strákurinn sem ég
hef hitt, en svo fer hann á sviðið og breyt-
ist, ber að ofan og alveg geggjaður. Ég hugs-
aði strax vá, hann minnir mig á mig – hann
er geggjaður tónlistarmaður. Og aftur hvað
varðar forvarnir, ef við viljum vera góðar
fyrirmyndir, ef við viljum að börnin okk-
ar lesi, þá lesum við fyrir þau og þegar þau
eru fær um að lesa sjálf hvetjum þau þá til
að lesa fyrir okkur. Dögun mín les með til-
þrifum og ég spring úr hlátri því hún ger-
ir það svo vel. Við lesum alltaf saman uppi
í rúmi á kvöldin, en þá fær Aþena mín að
velja bækurnar. Það skiptir svo miklu máli
að bregðast við börnunum sínum, og leggja
símann frá sér, ég mætti gera meira af því
sjálfur.“
Hvernig er að útskýra svo skrautlega
fortíð fyrir börnunum sínum?
„Það er á einum stað í verkinu sem ég
hugsaði, úff þarna er mikið kók, og þá er
ég ekki að tala um gosdrykkinn. En ég hef
aldrei falið neitt fyrir börnunum mínum,
þeim finnst að vísu mjög merkilegt að sjá
myndir af mér með hár og Aþena, sem er
gríðarlega hvetjandi, horfði á mynd af mér
tvítugum og sagði svo: „Mér finnst þú flott-
ari núna“. En ég hef aldrei falið þessa for-
tíð. Í hinu lífinu mínu var ég einu sinni
kallaður á fund með kennara, þá var spurt
í bekknum hvort það væri ofnæmi í fjöl-
skyldunni og Gréta mín rétti upp hönd og
sagði að pabbi og við værum með ofnæmi
fyrir hassi, brennivíni og kókaíni. Þá hafði
ég verið að útskýra fyrir henni að alkóhól-
ismi væri einhvers konar ofnæmi. Mér
fannst þetta bara bera vitni um þroska og
vitsmuni hjá barninu og bað kennarann
vel að lifa. En Gréta sá í gegnum hlutina,
einu sinni vorum við mamma hennar að
fara á árshátíð og ég sá á svipnum á henni
að henni stóð ekki á sama. Mamma henn-
ar var nýkomin úr lagningu, í kjól og stór-
glæsileg. Þegar hún var svo að leggja loka-
hönd á varalitinn sagði Gréta skelfingu
lostin: „Vita hinar konurnar ekki að þú
ert að plata?“. Þarna hugsaði ég, þau sjá í
gegnum holt og hæðir.“
Ógæfufólk á allt gott skilið
Að lokum verður ekki hjá því komið að
forvitnast um jólahátíð þessara uppteknu
manna. „Ég byrja aðfangadag alltaf á því
að spila fyrir fangana á Litla-Hrauni. Í ár
verður svakalegt lið með mér og ég reikna
með að Hraunið verði fokhelt eftir þessa
tónleika. Svo fer ég heim í gufubað og í
betri föt, þá reyni ég að taka þátt í þeim
undirbúningi sem hefur hvílt á Hrafnhildi,
en við borðum alltaf kalkún. Eftir það
hefst þessi dásamlega stund að lesa upp
TIL … og það getur tekið tíma. Einhver
af eldri börnunum mínum verða mögu-
lega með okkur og það er hreinlega ekkert
betra en að lesa upp nöfnin á pökkunum
handa börnunum sínum sem fara í kjöl-
farið í einhvers konar núvitundar brjálæði
þótt þau reyni að hemja sig. Ég finn aldrei
fyrir meira þakklæti en þegar ég kem heim
eftir að hafa spilað fyrir ógæfufólkið sem á
allt gott skilið frá okkur, kærleika og ást –
sjá svo börnin mín í jólafötunum með fal-
lega tónlist, myrkrið algjört því við búum
uppi í fjalli, svo glittir í ljós hinum megin
við vatnið. Hrafnhildur sýður alltaf hrís-
grjón handa hænunum, enda vita þær
fátt betra, en kötturinn, hann Moli músa-
morðingi, fær kalkún, svo það fá allir sitt.“
Og nú verður pakki til afa?
„Já, dóttir mín fer út um jólin svo við
höldum jólin um helgina fyrir hana. Þau
mega opna pakka, en ekki við og það er
aldrei að vita nema afi Bubbi fái pakka.“
„Ertu nýbakaður afi?“ spyr Ólafur
áhugasamur. „Já, er það ekki svakalegt!
Hún er að vísu orðin ársgömul en hún er
alveg með skoðanir á afa sínum. Hún fer í
fangið á Hrafnhildi og hinni ömmu sinni
en alls ekki í fangið á öfunum sínum. En
það mun koma – minn tími mun koma.
Þetta er geggjað líf og við getum ekki
kvartað. Um leið og jólin eru yfirstaðin veit
ég svo að garðurinn fer að hreyfast og svo
koma fuglarnir. Ég er líka með gríðarlegan
fjölda músa sem kötturinn sér um að
komist ekki inn, en ég gef þeim að borða.
Stundum er ég með tíu mýs og fugla að
borða saman á pallinum, sem gaman er
að horfa á. Þá eru mýsnar í ytri hring og
fuglarnir í miðjunni. Þeir koma í þyrping-
um þegar maður gefur þeim, en kötturinn
er fjárans raðmorðingi. Hann hefur étið
að okkur sjáandi tvær mýs og ótal fugla og
étur þá með húð og hári, skilur ekki eftir
eina fjöður, fer svo inn og étur úr dallinum
sínum,“ segir Bubbi.
„Ég á líka kött sem heitir Moli,“ segir
Ólafur og hlær. „Hann var einmitt að fara
á kattahótel því ef veður leyfir fljúgum
við í fyrramálið til Indlands þar sem við
ætlum að verja jólunum. Tengdamóðir
mín hefur verið að kenna tónlist þar síð-
ustu mánuðina og verður sextug á að-
fangadag og þá ætlum við stórfjölskyldan
að vera hjá henni í 35 stiga hita. Ég tek nú
samt hangikjötslæri með mér út, senni-
lega fátt betra en tvíreykt, norðlenskt með
naan- brauði í mollunni. Annars byrja æf-
ingar strax á nýju ári svo hausinn á mér
er alveg þar. Hér er verið að kynda í mik-
ið karnival og setja inn nýja vídeóvarpa
sem og uppfæra hljóðkerfið, enda verður
allt sett í botn, partur af þessu öllu saman,
burtséð frá dramatík, pólitík og ljóðum,
er auðvitað að gera geggjað „show“ – og
sjá hvað Borgarleikhúsið þolir mikinn
Bubba.“ n