Fréttablaðið - 12.11.2016, Qupperneq 34

Kristjana Skagfjörð Williams er hálf íslensk og hálf ensk. Hún ólst upp á Íslandi frá tveggja ára aldri til tvítugs en
býr í London með eiginmanninum
Adam James Bushell og börnum
þeirra tveimur, Eiðari Skagfjörð
sjö ára og Ísól Skagfjörð fjögurra
ára. Þar rekur hún stúdíó og er með
fimm manns í vinnu við þróun plak­
ata, fatnaðar, veggfóðurs og vídeó­
verka með skrautlegum klippi­
myndum. Kristjana skreppur til
Íslands af og til, heilsar upp á frænd­
fólkið og kíkir í búðirnar Kiosk og
Kraum sem hafa tískufatnað hennar
og púða til sölu. Núna dró Airwaves
hana líka til landsins – en stoppið
er stutt.
„Ég er búin að búa í Englandi í
23 ár og dett oft inn í enskuna, þú
verður að afsaka það,“ segir Krist­
jana brosandi þegar ég hitti hana
heima hjá góðri frænku. Þar eru inn­
römmuð prentverk eftir Kristjönu á
veggjum og hjá ávaxtaskál á borð­
inu er stór og litrík bók með litlum
texta, Wonder Garden heitir hún,
sem á íslensku gæti þýtt Ævintýra­
garðurinn. Hún er með myndum af
dýrum og plöntum, meðal annars
í regnskógunum. „Þetta er barna­
bók sem hefur sópað að sér verð­
launum og fyrir tveimur vikum var
hún tilnefnd til einna í viðbót sem
ekki er enn búið að veita. Hún er
komin út á tíu tungumálum en þó
ekki á íslensku. Enda dálítið dýr í
prentun,“ útskýrir hún.
Frá Viktoríutímabilinu
Kristjana kveðst vinna með auglýs­
ingamyndir, náttúrumyndir og alls
konar fígúrur frá Viktoríutímabil­
inu, sem eru óháðar höfundarrétti,
klippa þær út og setja í nýtt sam­
hengi. „Þetta er mikið púsluspil,“
segir hún og kveðst skipta vinnu
sinni í þrjá flokka. Í einum þeirra
eru púðar, slæður og tískufatnaður,
allt gert með klippimyndum og
þrykki á vönduð efni, meðal annars
silki.
Í öðrum eru prentverk sem gerð
eru í takmörkuðu upplagi, hvert
og eitt merkt og undirskrifað. Þau
eru unnin úr þrívíddarmyndum
sem klipptar eru út og tyllt á spjöld
með litlum pinnum sem notaðir
eru til að þurrka pöddur og fiðrildi.
Þá myndast skuggar frá fígúrunum
þegar flassljósið fellur á þau við
myndatöku.
Í þriðja flokknum eru persónu­
leg verk, annaðhvort fyrir vídeó
eða veggi. „Fólk vill flétta myndir
úr sínu lífi og fjölskyldunnar inn í
ævintýraheim myndanna minna.
Ég tek viðtöl og fræðist um það og
áhugamálin. Bý svo til persónu­
legar myndasögur þar sem ég nýti
myndir úr fjölskyldualbúminu. Ég
gerði til dæmis 2x3 metra listaverk
fyrir efnuð hjón í Danmörku sem
fjallaði um þau og landið þeirra,
sögu og fortíð. Þetta er heilmikið
ferli en það er rosalega gaman að
vinna slík verk.“
Byrjaði í rafeindatækni
En nú vil ég vita um upprunann. „Já,
mamma heitir Matthildur Magnús­
dóttir, hún fór til London og kynnt­
ist þar föður mínum, Norman Roy
Williams. Þau voru nú ekki lengi
samvistum en eignuðust þó mig og
bróður minn, Jón Valgeir. En pabbi
dó í köfunarslysi þegar ég var þriggja
ára svo ég hafði lítið af honum að
segja. Síðan flutti mamma með
okkur hingað heim svo ég ólst hér
upp frá því ég var tveggja ára til tví­
tugs. Við vorum á Seltjarnarnesinu
og ég fór í Valhúsaskóla. Mér gekk
ekki vel í skólanum enda með staf­
blindu en það uppgötvaðist ekki
nærri strax. Ég vissi ekkert fyrst
hvað ég vildi læra eftir að grunn­
skólanum lauk en fór í Iðnskólann
í rafeindatækni. Ég var hrifin af öllu
smáu og lituðu og fannst gaman að
búa til eigin rafeindaslóðir.“
Kristjana kveðst hafa heimsótt
ömmu sína í Englandi öðru hverju
þegar hún var unglingur og ensku
ræturnar hafi togað í hana. „Ég fékk
alltaf gott fyrir teikningu í Valhúsa­
skólanum en skildi ekki af hverju ég
gat ekki lesið. Það var ekki fyrr en
ég var orðin 25 ára og komin í lista­
háskólann sem ég áttaði mig á því.
Þar voru 75 prósent nemendanna
með lesblindu, það er svo sterkt
samhengi þarna á milli. Ég var sett
í greiningu þar og það var gott.
Menntakerfið í Englandi er samt
frekar gamaldags í þessu tilliti enn
þá. Þar eiga allir að fara upp sama
tréð. Ég finn það í sambandi við
drenginn minn, sé mikið af mér í
honum. Núna veit ég að þegar hann
verður eldri getum við stýrt honum
í rétta átt.“
Í framhaldi af þessari frásögn
sýnir hún mér mynd í tölvunni sem
hún rekur til Einsteins. Ólík dýr sitja
þar í röð og horfa upp eftir stóru tré
sem þeim er skipað að klifra upp,
jafnvel fiskinum.
En Kristjana komst ekki beina
leið í listaháskólann þegar hún
hætti í Iðnskólanum. Leiðin lá til
Ameríku, þar sem hún dvaldi í ár
og eftir það hélt hún til Englands og
hóf að safna sér pening fyrir skóla­
göngu þar. „Ég fór að vinna hjá bygg­
ingafyrirtæki. Með mína kunnáttu í
rafeindatækni gat ég með sérstöku
tæki mælt steypuskemmdir, hversu
þykkt stálið var bak við steypuna
og ýmislegt í þeim dúr. Svo fór ég
að læra myndlist á kvöldin með
vinnunni og þannig var það í tvö
ár þar til ég komst inn í Central
Saint Martins, aðallistaskólann í
Englandi, þá orðin 25 ára. Ég var að
Skapar list með sögulegum blæ
Lesblinda gerði Kristjönu S. Williams erfitt fyrir í grunnskólanum á Seltjarnarnesi en greindist ekki fyrr en í lista-
háskólanum Central Saint Martin í London. Nú hafa listmunir og fatnaður með ævintýramyndum hennar vakið
athygli heimsins og á Ólympíuleikunum í Ríó var hótelið Belmond Copacabana Palace skreytt listaverkum hennar.
Kristjana býr og starfar í London og á enskan mann en kennir börnunum sínum tveimur íslensku. FréttaBLaðið/gVa
Ég fÉKK alltaf gott
fyrir teiKningu í Val-
húSaSKólanum en
SKildi eKKi af hVerju
Ég gat eKKi leSið.
Gunnþóra
Gunnarsdóttir
gun@frettabladid.is
1 2 . n ó v e m b e r 2 0 1 6 L A U G A r D A G U r34 h e L G i n ∙ F r É T T A b L A ð i ð