Hugur og hönd - 01.06.1993, Síða 5

armönnum sem þá störfuðu í
Reykjavík.
Heimskreppan var í algleym-
ingi á þessum árum og mikið at-
vinnuleysi. Til að afla fjár stund-
aði Jón alla fáanlega vinnu. Hann
vann á eyrinni við uppskipun, fór
í vegavinnu á sumrum og í at-
vinnubótavinnu þegar ekki var
annað að hafa. Meðal annars
vann hann í svokallaðri „Síberíu“
sem var á svæði milli Selfoss og
Eyrarbakka. Fróðlegt er að heyra
Jón segja frá þessum tíma. Þótt
baráttan um brauðið væri hörð
breytti það engu um áætlanir
Jóns, hann notaði ætíð hverja
stund sem gafst til að vinna að list
sinni og loks byrjaði hann að
sýna verk sín og selja. Hagur
hans vænkaðist árið 1939 þegar
hann fékk dansk-íslenskan styrk,
þá gat hann fjárhagsins vegna
látið þann draum sinn rætast að
fara til myndlistarnáms erlendis.
Haustið 1939 skall heimsstyrjöld-
in síðari á og öllum áætlunum
um utanferð varð að fresta til
styrjaldarloka. Þá fór Jón ásamt
eiginkonu sinni til Kaupmanna- 3. Presturinn í„Grámann í Garðshorni".
HUGUROG HOND
5