Hugur og hönd - 01.06.1993, Qupperneq 9

Frumraunir Sæmundar á mynd-
listarsviðinu voru samsettar
myndir úr trjábútum eða mislit-
um steinum. Hann hefur alltaf
haft mestan áhuga á að nota
náttúruefni. Verk sín vinnur hann
nú einvörðungu úr rekaviði sem
hann sækir suður á Reykjanes og
fær sendan af Snæfellsnesi eða
jafnvel vestan af Ströndum. Efnið
er oftast fura, en einnig aðrar
tegundir, þéttir og níðþungir
drumbar. Sæmundur þurrkar þá
í útitjaldi í nokkra mánuði áður
en hann heggur þá til og mótar.
Við grófvinnuna eru verkfærin
öxi, sþorjárn, trékjulla (til að slá
á sporjárnin með) og raspar.
Síðan er pússað og slípað með
sandpappír.
Form Sæmundar
eru að miklu leyti bundin lögun
efniviðarins. Hann gerir ekki
teikningar eða skissur að verk-
unum, heldur reynir áður en
byrjað er á nýju verki að hugsa
sér hverju hægt er að ná úr
drumbinum. Hann hefur það á
hreinu áður en byrjað er, eins og
hann orðar það sjálfur og svo
ræður tilfinningin framhaldinu.
Oft kemur fram eitthvað nýtt
meðan á verki stendur, segir
hann. Litlu mannverurnar verða
til úr smáu bútunum, þær stóru
oft úr trjábolum sem hann kaupir
og sagar niður.
Hann bætir sjaldan efni utan á
stytturnar, svo að þær eru allar
handleggjalausar. En það kemur
ekki að sök, því að Sæmundur er
ekki að líkja eftir raunveruleik-
anum. Hann færir í stílinn og
hefur sínar eigin hugmyndir um
hvernig verurnar hans skulu
vera. Ormagöt í efninu fá að vera
hluti verksins hverju sinni þar
sem þau eru fyrir, en sprungur
sem koma við þurrkun fyllir
hann með tréfleygum og lætur
þær að öðru leyti vera hluta af
áferðinni.
HUGUR OG HÖND
9