Hugur og hönd - 01.06.1997, Blaðsíða 14

Brjóstnál úr silfri og gulli.
Armband úr silfri, oxuðum kopar og hrosshári og eyrnalokkar lir oxuðum eir.
Aðeins einu sinni fengu þau að
ferðast í Metró, það var þegar þau
fóru til Versala. Þessi námsferð var
mjög fræðandi og vel heppnuð.
Tíu dögum eftir heimkomuna
úr Parísarferðinni opnuðu nem-
endurnir sýningu í danska utan-
ríkisráðuneytinu. Katrín átti ekk-
ert tilbúið á þá sýningu þegar hún
kom heim frá París. Þess vegna
varð hún heldur betur að taka til
hendinni og vinna fram á nætur. Á
þessum tíma, og reyndar ennþá,
var hún mjög hrifin af að vinna úr
örfínum ryðfríum stálþræði,
fannst hann hafa sambland af ein-
hverju hráu og hættulegu, en um
leið með ótrúlegt ljósspil í sér og
töluvert „elegant". Hún bjó til
hringi úr gulli og stáli og svo aðra
úr kopar og stáli, kallaði þá kokk-
teilhringina, því maður fer ekki
með þannig hringa í uppþvottinn!!
Áður en sýningin var opnuð kom
þangað á vegum ráðuneytisins fín
og virðuleg nefnd sem oft kaupir
gripi á sýningum. Og nefndin á-
kvað að kaupa einn af kopar/stál
hringunum hennar Katrínar. Og
þegar hún og einn bekkjarfélagi
hennar voru beðin að koma í viðtal
til dagblaðsins Politiken pantaði
blaðakonan, sem tók viðtal við þau,
einn sams konar hring!!
Eftir fyrsta árið sýndu nemend-
urnir í Galleri Metal og svo voru
lokaverkefnin þeirra sýnd í
Kunstindustrimuseum. „Þetta var
góður skóli", segir Katrín. Og nú lá
leiðin aftur heim til Islands.
„Já , það var eiginlega mamma
sem ýtti mér út í að opna eigið
verkstæði og verslun", segir
Katrín, sem var sjálf búin að sjá
laust, hentugt húsnæði á Skóla-
vörðustíg 17 b. En vegna peninga-
leysis var hún ekki á þeim buxun-
um að fara út í neinar slíkar fram-
kvæmdir. Einn daginn rak móðir
hennar augun í þetta húsnæði og
hvatti dóttur sína til að opna þar
verkstæði og verslun. Ákvörðun
var tekin og síðan gengu hlutirnir
hratt fyrir sig. Vinkona Katrínar,
Hafdís Hafliðadóttir arkitekt,
hjálpaði henni við innréttingarnar
og ágætur smiður setti allt í stand.
Ljósin komu frá Lumex og allt í
einu var Katrín komin með eigið
fyrirtæki. Seinna sama ár opnuðu
þeir Þorbergur í G-15 og Ofeigur
sín gallerí. Þetta fór hreinlega að
minna á göturnar í París! Gull-
smiðaholtið!!
Þetta var reyndar líka góður
skóli, en óttalegt basl. Katrínu
fannst gaman að vinna hlutina og
líka gaman að finna rétta hlutinn
með viðskiptavininum og fá við-
brögð frá honum - en henni leidd-
ist „búðarkonuhlutverkið".
Hún segist yfirleitt taka sér
langan tíma til að íhuga og velta
fyrir sér hvernig hlutirnir eigi að
vera, reyndar með mismikilli ein-
beitni. Hún segist aldrei teikna
með blýanti og penna, hún teiknar
í huganum ef hægt er að taka
þannig til orða, sér hlutina fyrir
sér. Fyrir hana skiptir formið, á-
ferðin og litirnir máli, ekki síst í
málmunum sjálfum, sérkenni
14 Hugur og hönd 1997