Hugur og hönd - 01.06.1997, Blaðsíða 16

Listaverkin á Sléttuvegi
Ólafur konungur helgi.
Félagsstarf aldraðra í
Reykjavík hófst fyrir um
tuttugu og fimm árum.
Starfsemin var þá aðeins á
Norðurbrún en nú fer starf-
ið fram á þrettán stöðum.
Sú kynslóð sem fram til
þessa hefur sótt félagsstarf-
ið hefur átt fáar tómstundir
og yfirleitt unnið hörðum
höndum allt sitt líf, þannig
að sú margvíslega þjónusta
sem boðið er upp á er ný
fyrir marga, þó virðist þetta
vera að breytast.
Anna Ragnheiður Thoraren-
sen kennir hjá Félagsmið-
stöð aldraðra í Reykjavík.
Hún er með handavinnu-
kennarapróf frá Hánd-
arbejdets Fremme í Dan-
mörku og hefur starfað við
kennslu frá 1974, fyrst við
Geðdeild Borgarspítalans
og síðan hjá öldruðum. Hún
telur að með örvun og
hvatningu geti fólk rifjað
upp fyrri kunnáttu og til-
einkað sér nýja þekkingu,
þrátt fyrir allháan aldur. Að glíma
við verkefni, ljúka þeim og hlakka
til að takast á við ný er bæði hvetj-
andi og endurnýjandi fyrir einstak-
linginn. Auk .þess kynnist fólk og
hittir gamla kunningja. Fátt er
betra en að vinna að sameiginleg-
um verkefnum og áhugamálum.
Ragnheiður segir starfið vera hvetj-
andi og ánægjulegast þegar vel
tekst til. Mikilvægasta atriðið er að
virkja fólk til starfa og að fullnægja
þörfinni fyrir að vinna. Það er mik-
ilvægt atriði að ná til sem flestra og
rjúfa þar með þá einangrun sem
margir búa við og hætt er við að
skapist þegar fólk eldist og hefð-
bundnum störfum lýkur.
Samstarfið
I Félagsmiðstöðinni á Sléttuvegi
11-13 fer fram ánægjulegt samstarf
kvenna á aldrinum 70-90 ára með
tilsögn Ragnheiðar sem er bæði
hugmyndarík og listfeng. Sú
hugmynd kom upp að vinna að
sameiginlegu verkefni til að prýða
húsið og var þá ákveðið að sauma
þrjú veggteppi.
Lóa Þorkelsdóttir, sem er ein af
hvatamönnum að gerð teppanna,
lýsir undirbúningnum þannig:
„Á útmánuðum árið níutíu ogfjögur
sátu nokkrar konur í Selinu á Sléttuvegi
númer ellefu og þrettán -
veltu vöngum ogflettu blöðum
án fyrirfram ákvörðunar
- óþolinmóðir fingur fitluðu við
nálar, þræði, hörefni og híalín
meðan Þorri og Góa þrættu utan veggja
um jafnréttismál - án niðurstöðu.
Inni flaug lítt mótuð hugmynd á loft
- samverk margra handa
listaverk - þjóðlegt -fagurt-
að prýða Þjónustuselið
gleðja augu - ögra elli og armæðu
tengjafortíð, nútíð ogframtíð,
laða saman liti ogform,
gleymafjasi oggnauði vetrarvindanna."
Ása Ólafsdóttir myndlist-
armaður hannaði sérstak-
lega mynstur fyrir þær eftir
ljósritum úr Jónsbók sem
varðveitt er í Árnasafni.
Hún litaði einnig kambgarn
í teppin.
Konurnar fengu nokkra
styrki sem dugðu fyrir
hönnunarkostnaði en þá var
eftir að kaupa efni og garn.
Það fjármögnuðu þær með
kaffisölu þar sem hver kona
kom með sína köku. Frá því
segir Lóa á skemmtilegan
hátt:
„Þá varð til sjóður úr sætabrauði,
rjóma og alls kyns ávöxtum -
hlaut nafiiið Hugsjónabanki
og hefir þá kosti
umfram aðra sjóði
að eyðast ekki,
þó afsé tekið -
og mun endast
meðan hugsjónir halda velli."
Það sýnir hve áhuginn var
mikill hjá íbúunum á Sléttu-
vegi að margir buðust til að
fjármagna efniskaupin.
Teppin eru saumuð í fínan
stramma með krosssaumi. Það
fyrsta er um helga trú, annað er af
Ólafi helga Noregskonungi og það
þriðja er um farmannalög. Þau eru
146 x 90 cm að stærð, nema teppið
með Ólafi helga er 104 cm á breidd.
Þau eru öll saumuð þannig að litir
myndanna og textans eru látnir
haldast sem líkastir því sem þeir
eru í Jónsbók, eftir húsraka og
geymslu á misjöfnum stöðum.
Lóa segir ennfremur: „Eftir-
vænting og gleði ríkti þegar
sköpunarverkin fóru að mótast. Á
hverjum miðvikudegi, eftir há-
degi, var saumað af innlifun og
sporunum fjölgaði ört, enda
saumuðu ósjaldan fjórar konur í
sama teppi. Tíminn týndist bók-
staflega og skammdegismyrkrið
drukknaði í bökunarilminum frá
eldhúsinu.
16 Hugur og hönd 1997