Hugur og hönd - 01.06.1997, Blaðsíða 15

þeirra reynir hún að láta njóta sín
til fulls. Þá finnst henni einnig
mikilvægt að sjálfur vefnaðurinn
njóti sín. Hún byrjaði á að nota
önnur náttúruleg vefjarefni í
bland við málmvefinn, þannig
skapaði hún andstæður og fjöl-
breytni. Hún notaði tog og þel í
sauðalitunum, einnig litað garn.
íslenska hrosshárið er eitt af uppá-
haldsefnum Katrínar. Það hefur
marga frábæra eiginleika sem ger-
ir það að kjörefni í skartgripi, mis-
munandi litir, er sterkt og hlaðið
spennu, líkt og fíngerð stálfjöður.
Með því að blanda saman málm-
þræði og mjúkum vefjarefnum
skapar Katrín þokkafullar and-
stæður í verkum sínum. En þegar
hún notar eina tegund af málm-
þræði verður yfirbragð verksins
oft kyrrlátara, formaspil ljóss og
skugga, sem er framkallað af við-
komandi vefnaðartækni, er látið
njóta sín til fulls.
Skartgripir sem fólk velur sér
verða oft eins og hluti af viðkom-
andi persónu. Val á skartgripum
þarf því að vanda eins og kostur er
og hafa þá sterklega í huga per-
sónuleika þess sem gripinn á að
bera.
Til að byrja með notaði Katrín
mikinn tíma til að gera alls konar
prufur, en nú þarf hún þess ekki
lengur. Þegar hún hefur ákveðið
sig vinnur hún yfirleitt hratt og ör-
ugglega. Skartgripasmíði Katrínar
vakti vissulega eftirtekt, var í
ýmsu frábrugðin því sem á
boðstólum var í skartgripaverslun-
um borgarinnar.
Henni fannst erfitt að verðleggja
hlutina og ekkert auðvelt að taka á
móti peningum frá fólki sem hún
sá að hafði léleg fjárráð. En verst
fannst henni að vera svona bund-
in, hún átti aldrei frí. Og mest var
að gera fyrir jólin, einmitt þegar
hún vildi njóta þess að undirbúa
jólin heima fyrir - og gera meira úr
sjálfum jólamánuðinum eins og
Danir gera. Það var auðvitað ekki
hægt, hún neyddist til að hafa opið
eins og hinir. Katrín segir að sér
finnist opnunartími verslana á Is-
landi kominn út yfir öll mörk, sal-
an eykst ekki, hún bara dreifist
meira. I Danmörku er t.d. lokað
fyrir hádegi á aðfangadag ! Einnig
var þetta erfitt á sumrin, hún hafði
dágóða sölu til ferðamanna, en
fannst erfitt að vinna 6 daga vik-
unnar allt sumarið, einmitt þegar
hún hefði viljað fá smá frí með
telpunni sinni. Peningalega var
þetta einnig erfitt. Það þurfti ekki
nema einn lélegan sölumánuð þá
var fyrirtækið lengi að rétta úr
kútnum.
En hún fékk ágætis kynningu á
gripum sínum, fékk listamanna-
laun í hálft ár, var tilnefnd til
menningarverðlauna DV, o.s.frv.
Mjög eftirtektarverða sýningu
hafði hún í Stöðlakoti 1992 og
einnig tók hún þátt í fjölmörgum
sýningum á Norðurlöndum og
verk hennar fengu góða dóma.
En þrátt fyrir þetta hætti Katrín
störfum á Skólavörðustígnum og
lokaði fyrirtækinu. „Mig langar
ekki til að fara út í þetta aftur,
starfið er alltof einmanalegt fyrir
mig", segir Katrín.
Þetta er ein aðalástæðan, að
hennar sögn, fyrir því að hún er á
ný sest á skólabekk. Þótt hún hafi
ekki getað hugsað sér kennslu fyr-
ir 20 árum finnst henni í dag það
starf gæti verið nokkuð spenn-
andi.
Ofeigur Björnsson gullsmiður
bauð Katrínu að hafa gripi hennar
í umboðssölu í Listgalleríi sínu á
Skólavörðustígnum og þar eru
þeir fáanlegir.
Og enn er Katrín komin til Dan-
merkur, nú í Den Danske
Husflidshojskole sem er tiltölu-
lega vel þekktur í Danmörku og
þykir nokkru betri en
Hándarbejdets Fremme í Kaup-
mannahöfn, sem er landanum vel
kunnur, því þar hafa margir ís-
lenskir hannyrðakennarar stund-
að nám.
I Den Danske Husflidshojskole
velja nemendur sér eina aðalgrein
og eina aukagrein. Aðalgreinarnar
eru vefnaður, keramik, textílhönn-
un, saumaskapur, myndlist og
það sem kallað er „træ og bolig".
Katrín valdi vefnað sem aðalgrein
og leðurvinnu sem aukagrein.
Uppeldisfræðin er sú sama og
kennd er í Kennaraháskólanum. I
skólanum er mætingaskylda, verk
nemenda eru metin, engin sérstök
lokapróf. Á öðru námsári er 5
mánaða verklegt nám. Að námi
loknu fá nemendur skírteini sem
staðfestingu að þeir hafi lokið
námi við skólann.
Danir eru miklir handverks-
menn, segir Katrín, það sést
hvernig þeir kenna vefnaðinn. Þar
er vel farið í öll smáatriði, stund-
um óar henni nákvæmnin, en seg-
ist læra ótrúlega mikið.
Katrín segist fá kennsluréttindi
þegar hún lýkur námi, getur kennt
vefnað og leðurvinnu og einnig
gullsmíði og hönnun. Hún segir
að ástæðan fyrir því að hún fór í
þennan skóla sé sú að hún geti
allavega tekið að sér kennslustörf
ef henni tekst ekki að lifa af list-
inni. En ekki síst var það líka af því
að hún vonast eftir að geta notað
vefnaðarkunnáttu sína í skartgrip-
um sínum.
Þegar þessi grein var skrifuð í
maímánuði var Katrín að útbúa
hluti sem áttu að fara til Belgíu, á
Norræna textíltríennalinn. Textíl-
félagið á íslandi bauð henni að
sýna verk sín þarna og hún er
mjög ánægð yfir að fá að vera með
hluti sína í þessu umhverfi, hún
hefur ekki áður sýnt með Textílfé-
laginu. Hún verður því með verk
sín á tveimur norrænum stórsýn-
ingum nú í sumar.
Um framtíðina segir Katrín að
hún sé enn að miklu leyti óráðin
nema að hún ætlar að ljúka námi
sínu og halda áfram að þróa list-
gripi sína. Hún segist ekki gera á-
ætlanir langt fram í tímann, heldur
tekur hún hlutina eins og þeir
koma og hún gerir sitt besta til að
vinna eins vel og henni er unnt.
Þessi grein er næstum alfarið
byggð á frásögn Katrínar. Hispurs-
laus frásögn hennar er lærdómsrík
og fróðleg og má sjá að hún hefur
lagt hart að sér í vinnu, námi,
þjálfun og starfi, en uppskeran er
líka glæsileg og framtíðin lofar
vonandi góðu.
Það verður sannarlega fróðlegt
að fylgjast með framvindu mála á
listabrautinni hjá Katrínu Didrik-
sen.
Þórir Sigurðsson
Ljósmyndir: Guðmundur Ingólfs-
son/ímynd
Hugur og hönd 1997 15