Gríma - 15.03.1931, Qupperneq 45

HELGA KARLSDÓTTIR
43
var sagt að baki hennar: »Langar þig ekki til að
vera svona fríð?« Helga leit við og sá þá að hjá
henni stóð hin tígulega kona, sem farið hafði með
systur hennar í hólinn. »Því ekki það?« svaraði
Helga, »en mér er nú varla ætlað svo gott«, bætti
hún við og leit niður fyrir sig. Konan bauð henni að
fara með sér til hýbýla sihna og þá Helga boðið.
Gengu þær nú þar til er þær komu í hólinn og þótti
Helgu þar fagurt um að litast. Konan bað hana að
ljúka við vefinn og fella hann af; tók Helga þegar
til starfa, gekk verkið greiðlega og vel, svo að hún
hafði lokið því á stuttri stundu. »Vel fórst þér verk-
ið«, mælti konan vinsamlega, »og mun svo fleira
eftir fara, ef eg get rétt til. Nú langar mig til að
biðja þig að mjólka kýrnar mínar og ef einhver
kvikindi koma, sem vilja lepja froðuna af fötunni,
þá þætti mér vænt um að þú amaðist ekki við því«.
Helga lofaði því og fór svo í fjósið. Þegar hún hafði
lokið við að mjólka kýrnar og sett fötuna á fjósstétt-
ina, kom stór og úfinn fressköttur og margar mýs
og rottur; settist þetta hyski að fötunni og fór að
lepja froðuna, en Helga lét sér það vel líka, strauk
kettinum og lék við mýsnar og rotturnar. Létu kvik-
indin vel að henni og hlupu ánægð í burtu, þegar
þau höfðu lapið nægju sína. Síðan skilaði Helga kon-
unni fötunni og sagði henni, hversu farið hafði.
»Vel gerðir þú«, sagði konan, »og ekki skulu verk
þm vera vanlaunuð af minni hendi, ef eg má mín
nokkurs«. Þá leiddi hún Helgu inn í skrautlegt her-
bergi; var þar fyrir maður tígulegur og mörg ynd-
isleg börn. »Þarna sérðu manninn minn og börnin
mín«, mælti konan; »þú ein hefur borið gæfu til að
frelsa þau úr hryllilegum álögum, sem á þeim