Gríma - 15.03.1931, Blaðsíða 7

ÞÁTTUR AF ÁRNA JÓNSSYNI
5
ar burt, og varð fátt um kveðjur. — Það er haft eft-
ir Rafni, að hann hefði aldrei tuskast við neinn, sem
dugur væri í, nema einn rauðbirkinn karl úr Eyja-
firði, og átti hann með þeim orðum við Árna á Æsu-
stöðum og viðureign þeirra.
2. Frá Árna á Hálsi.
Maður hét Árni og bjó á Hálsi í Eyjafirði. Var
hann rammur að afli. Þeir nafnar voru hinir mestu
mátar og voru oft í ferðum saman. Það er til marks
um krafta Árna á Hálsi, að eitt sinn var hann stadd-
ur í verzlunarbúð á Akureyri og skyldi búðarmaður
mæla honum korn, því að þá var korn mælt, en ekki
vegið, svo sem síðar varð. Þótti Árna búðarmaður
mæla ódrjúglega, spyrnti fæti við mælinum, svo að
komið þjappaðist saman og kom borð á mælinn. Þá
reiddist búðarmaður og vildi berja hann, en Árni
þreif annari hendi í bringu hans, hóf hann upp og
hélt honum svo á lofti góða stund, þar til er hinn
sefaðist og bað sér vægðar. Þótti þetta vel gert, en
það vissu menn gerla, að ekki hafði Árni á Hálsi
krafta á við nafna sinn á Æsustöðum.
Svo bar við eitt sinn, að þeir nafnar fóru til fisk-
kaupa eða sjóróðra út á Siglunes. Átti Árni á Hálsi
þar kaup við konu nokkra; samdi þeim eigi og kom
þar að lokum, að hún flaug á Árna. Hefur kona
þessi verið bæði sterk og skapmikil, en Árni sjálf-
sagt verið eitthvað illa fyrir kallaður, því að hún
kom honum undir og lék hann hið háðulegasta. Þótti
Árna frá Æsustöðum leikurinn ófagur og kvaðst í
það sinn hafa átt bágt með að stilla sig um að koma
nafna sínum til hjálpar, en það vildi hann ekki láta