Gríma - 15.03.1931, Qupperneq 33

FRÁ BIRNINGI, GEIRM., HLAÐG. OG STÍGANDA 31
þeim í ferðum til rána eða þjófnaðar, og er það
nokkur bót í máli. Nú langar mig til að forða ykkur
frá bráðum bana, því að ekki er neinna griða að
vænta; en það þætti mér hörmulegt, ef þið, svo ung-
ir og efnilegir menn, yrðuð að láta lífið hér á fjöll-
um uppi fyrir illvirkja höndum. Er það mitt ráð, að
eg reyni að leyna ykkur í bráð, en leiti lags síðar
meir að skjóta ykkur undan, þegar gott færi gefst«.
Geirmundur féllst þegar á þessa ráðagerð, en Birn-
ingi þótti lítilmannlegt að dyljast; kvaðst heldur
vilja hreinlega ganga að illvirkjunum og vinna þá,
ef þess væri kostur, — »enda eru þá tveir á móti
tveimur og þá jafnt á komið með okkur«. Ekki
fannst Geirmundi það samt hyggilegt. »Vil eg«,
mælti hann, »ógjarna flekka hendur mínar í manns-
blóði, ef annars er kostur, jafnvel þótt útilegumenn
eigi hlut að máli; má og vera að okkur takist að ná
þeim með brögðum«. Varð það úr, að þeir létu úti-
legumanninn ráða; lét hann þá fara inn í afhelli
einn lítinn, áfastan við helli þann, er sauðirnir voru
hýstir í; lagði hann stóra hraunhellu fyrir munnann
og kvað þeim óhætt þar að vera, ef þeir hefðu lágt
um sig. Síðan kvaddi útilegumaðurinn og fór, en
þeir bræður tóku upp nesti sitt og fóru að snæða,
því að ekki höfðu þeir neytt matar síðan um morg-
uninn. Daufleg þótti þeim vistin í hellinum, en þeir
hvíldust vel um nóttina, því að nokkurn yl lagði til
þeirra frá sauðunum og svo höfðu þeir þurran
mosabing að liggja á. Árla morguns daginn eftir
kom hinn sami útilegumaður aftur til þeirra. Var
hann þá sýnu glaðari í bragði en daginn áður. »Vil
eg nú segja ykkur«, mælti hann, »hver eg er, og með
hverjum hætti eg komst í hendur þessara útilegu-