Gríma - 15.03.1931, Blaðsíða 61

SKELKUSSABREIÐAN
59
Englands. Hafði hann með sér gull það, er hann
náði úr kistunni og klofasúluna. Mælt er að súlan sé
enn geymd þar í gripasafni og þyki hinn merkileg-
asti hlutur.
Sumarið eftir lenti Jón enn skipi sínu við Snæ-
fellsnes. Hafði hann fastráðið að fara með marga
rnenn í hellinn og hafa allt gullið á brott með sér.
Hitti hann Grím vin sinn og bað hann að veita sér
lið, svo að hann kæmist klaklaust í hellinn. Grímur
kvað nú leiðveizlu sína óþarfa; mundu þeir óhindr-
aðir komast leiðar sinnar. Jón lagði þá af stað, og
þeir félagar einir saman. Gekk þeim vel upp jökul-
inn, án þess nokkuð bæri til tíðinda, og komust alla
leið upp að hömrunum. Leituðu þeir lengi hellis-
munnans, en fundu hvergi; urðu þeir að hverfa frá
svo búnir. Það var trú manna, að Bárður hefði lok-
að hellinum að fullu, svo að hann mætti vera óáreitt-
ur af gestum.
Eigi er þess getið, að Jón hafi reynt oftar að
heimsækja Bárð, og ekki munu aðrir hafa orðið til
þess.
14.
Skelkussabreiðan.
(Eftir handriti Hannesar Jónssonar í Hleiðargarði).
Svo segja gömul munnmæli, að í Melgerði í Eyja-
firði hafi eitt sinn verið gamall karl, sem var hinn
mesti maurapúki. Skömmu áður en hann lézt, er
sagt að hann hafi grafið peninga sína í hól einn lít-