Perlur - 01.09.1931, Qupperneq 25

*
PERLUR
141
verkinu ásamt bænum, því bæði er þaö landeigandi og hefur auk þess
áskilið sér frá byrjun að ráða verkinu. Mesta tapið við þessa mislukk-
uðu hafnargarða er það, hve tafizt hefur þeirra vegna fullkomin bygging
á innri höfn, sem er framtíðarlífsskilyrði fyrir bæinn.
Vestmannaeyingar stofnuðu, sem kunnugt er, Björgunarfélag sitt
1920, sem keypti fyrsta íslenzka varðskipið, er bærinn hélt út á sinn
kostnað í 6 ár. Sú landhelgisvörn varð bænum ákaflega dýr — eitt árið
kostaði hún hann 180 þús. krónur, en allar sektir, sem skipið vann inn,
runnu í ríkissjóðinn. 1926 afhenti bærinn ríkinu skipið.
Kostnaðurinn við útgerð Þórs ásamt ýmsum mistökum í fjármála-
stjórn bæjarins fyrstu árin, komu bæjarfélaginu í alvarlega fjárþröng
1923, en síðan hefur tekizt það betur til, að á næstu 6 árum ukust eignir
þess um ca. milljón króna, þrátt fyrir allmiklar opinberar fram-
kvæmdir. Bærinn hefur stækkað barnaskóla sinn um helming og byggt
við hann eitthvert bezta leikfimishús landsins. Sú viðbót kostaði um 100
þús. krónur. Annað eins hefur hann lagt í hið nýja sjúkrahús sitt, sem
hefur kostað alls á 3. hundrað þús. Hann hefur aukið við rafstöðina,
byggt nýja bryggju, sem mun vera stærsta steinbryggja landsins og nú í
sumar var gerð sjóveita til að veita hreinum sjó í fiskhúsin og kostar
hún fyrir utan allar hliðarleiðslur 70—80 þús. Auk þess byrjaði bærinn
í fyrra að rífa niður hið sóðalega og úrelta fiskkróahverfi upp af bæjar-
bryggjunni og lagði þar 15 m. breiða götu með gangstéttum, þar sem áð-
ur var 3 m. breið smuga, sóðaleg og ill yfirferðar. Lítilsháttar hefur einn-
ig verið byrjað á holræsagerð. Nú er bærinn í þann veginn að leggja í
allmikla landrækt til atvinnubóta.
Bærinn var þvi í allmiklum uppgangi og framför þrátt fyrir ýmsa
erfiðleika frá náttúrunnar hendi. Hér er engin sjálfgerð höfn eins og
hjá sumum öðrum kaupstöðum landsins, ekkert vatnsafl til rafveitu, eng-
in uppspretta eða lækur til vatnsveitu. Náttúruna verður að yfirbuga
með mikilli vinnu og fyrirhöfn og fjármagnið til þess að sækja út á mið-
in, — herja þau þar út með lífshættu, við sífelda andstöðu úfins sjávar
og óblíðrar vetrarveðráttu. Og Vestmannaeyjar urðu fyrir þvi óláni að
lenda inn i heimskreppunni heilu ári á undan öðrum hlutum lands-
ins, því fiskurinn héðan seldist ekki i fyrra fyr en eftir að verðfallið
var skollið yfir i algleymingi. Þetta er því annað kreppuárið, sem ný-
lendan úti fyrir suðurströnd íslands á við að búa, — nýlendan, sem
hefur varðveitt móðurlandinu til handa fjölda duglegra sona og dætra
og aukið verðmæti íslenzkrar framleiðslu um milljónir króna árlega
undanfarið, — nýlendan, sem er frá náttúrunnar hendi eins og fagurt
djásn við brjóst ættjarðarinnar.