Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.03.1997, Qupperneq 27

Kristján og ritstjóri raska vinnu fólks.
lítur svo sérstakega til með að rétt
vinnubrögð séu viðhöfð og hugar að
stellingum fólks og vinnuaðstöðu
almennt. Elín Heiður Kristjánsdóttir
fulltrúi annast útsendingu reikninga
og greiðir út laun til skjólstæðinga og
sér um að allt fari rétta boðleið niður
í ríkisbókhald og hefur sér til aðstoðar
einhvern í starfsþjálfun að hluta til en
létt skrifstofustörf eru meðal þess sem
starfsþjálfun gengur út á. Svo er
þúsundþjalasmiðurinn Örn Jónsson
verkstjóri þarna, en hann annast einn-
ig hvers konar viðgerðir og nýsmíði
ásamt gerð móta og skurðarhnífa
vegnaplastframleiðslu Örva. Gaman
var að sjá vél sem ætluð er til svuntu-
framleiðslu, en hún var hönnuð og
teiknuð af Erni. Einn starfsleiðbein-
anda hittum við svo Þóru Hrönn
Óðinsdóttur sem önnum kafin var að
hafa umsjón með plastverkefnum m.a.
fyrir verksmiðju á Hvammstanga og
Ostahúsið í Hafnarfirði. Starfsfólk lét
vel af sér og fór liprum höndum um
verkin, vel og hratt var unnið og
afköst greinilega góð. Launagreiðslur
til starfsfólks eru um 69% af taxta Iðju
- um 200 kr. á tímann. Aðspurður um
helztu verkefni sagði Kristján að reynt
væri að hafa nokkra fjölbreytni í fram-
leiðslu. Þar gegnir plastið veigamiklu
hlutverki. Framleiddar eru plast-
umbúðir og þar eru helztu kaupendur:
Nói-Síríus, Góa-Linda, Osta- og
smjörsalan og Ostahúsið í Hafnarfirði.
Síðan eru það einnota plastsvuntur
fyrir Sölumiðstöð hraðfrystihúsanna,
Ríkisspítala og Sjúkrahús Reykja-
víkur. Svo er pökkunar- og sam-
setningaþjónusta við fyrirtæki og
stofnanir, unnið við ýmislegt tengt
rafmagni, einn starfsmaður annast
eldhússtörf þ.m.t. innkaup á hvorri
vakt, starfsmenn skiptast á um dag-
lega ræstingu og svo er áðurnefnd
þjálfun í einföldum skrifstofustörfum.
Til gamans má geta þess að salan
á árinu 1990 var upp á tæpar 8
millj.kr., en í fyrra var hún rúmar 15,5
millj.kr. Kristján sagði að vegna
aukinna sértekna Örva hefðu þau ver-
ið nær tveim millj.kr. undir framlagi
ríkisins í fyrra sem verið hefði 13,9
millj.kr.
Kristján veitti mér svo nokkrar
tölulegar upplýsingar. 1 fyrra nýttu
alls 45 einstaklingar sér reglubundna
þjónustu Örva og til viðbótar voru 6 í
sumarvinnu. Flestir voru úr Kópavogi
eða 18, þá 10 úr Reykjavík, 7 úr
Hafnarfirði og hinir frá Mosfellsbæ,
Garðabæ og Seltjarnarnesi. Flestir
voru á aldursbilinu 31 -40 ára eða 17
og þá 21 -30 ára eða 14. Flestir voru
með greindarskerðingu eða 24 og þá
væga greindarskerðingu eða mis-
þroska 17. 4 voru útskrifaðir í
atvinnu, 4 fóru í skóla eða fluttust
búferlum og 3 hættu að eigin ósk,
10% af hópnum komnir til að vera.
Við minntumst í byrjun á söguna,
en þó ríkið greiði allan rekstur að fullu
og Kópavogsbær komi þar í engu inn
í myndina, þá eiga þeir meirihluta
stjómar, svo undarlegt sem það nú er.
Kristján segir að stjórnin hafi á árum
áður haft ærið hlutverk meðan starf
Örva var að mótast. Stóð dyggan vörð
þar um og fékk verkefni til staðarins.
Lögin um málefni fatlaðra gera ekki
ráð fyrir stjórnum verndaðra vinnu-
staða eða staða eins og Örva, enda á
það bent og athugasemdir gerðar af
opinberum stjórnsýsluaðilum, sem
telja fyrirkomulag þetta óeðlilegt.
Faglegt og rekstrarlegt eftirlit alfarið
hjá Svæðisskrifstofu Reykjaness og
félagsmálaráðuneyti, enda Örvi kom-
inn í afar fast form. Örvi er þjónustu-
stofnun fyrir Reykjaneskjördæmi og
raunar við Reykjavrk einnig s.s. tölur
sanna og því óeðlilegt að eitt sveitar-
félag sé með séraðstöðu s.s. stjórn.
Kristján benti á að þetta yrði að gera
klárt fyrir yfirfærsluna frá ríki til
sveitarfélaga. Hann sagðist sjá ýmsar
leiðir mögulegar: þjónustustofnun
fyrir Reykjanessvæðið, sértæk
þjónustustofnun á landsvísu beint
undir félagsmálaráðuneytið, stofnun
fyrir Reykjanes með þjónustusamning
við Reykjavík. Hugsanlega mætti
einnig mynda byggðasamlag. Hann
kvað unnt að fjölga skjólstæðingum,
ef verkefni væru betur tryggð og þá
með einhverri fjölgun stöðugilda, en
fjöldi þeirra óbreyttur lengi. En
vissulega væru þróunarmöguleikar á
staðnum. Hann kvað samstarf við
Svæðisskrifstofu Reykjaness hið
ágætasta og skilaði vissulega miklu.
Kristján sagðist raunar hafa ýmsar
hugmyndir um framtíð Örva. í
því sambandi sagði hann frá komu
sinni á svipaðan stað úti á Norður-
írlandi þar sem 70 manns voru á
staðnum við störf en um 400 í vinnu
úti í fyrirtækjunum, voru á launaskrá
vinnustaðarins en með samningi milli
hans og fyrirtækjanna um greiðslu-
hlut. Kristján sagðist vel geta séð
eitthvað slíkt fyrir sér þ.e. að gerðir
yrðu samningar við fyrirtæki um
greiðslu á hluta launa t.d. skv.
öryrkjavinnureglugerðinni. Frá Örva
yrði þá leitað eftir störfum og síðan
fylgzt með og komið til hjálpar, ef
einhverjir örðugleikar kæmu upp.
Margt fleira ræddum við Kristján
sem ekki var þó blaðfest, en greini-
legt, þegar þarna er um garða gengið,
að þar fer fram þörf starfsemi, vel
skipulögð og notalegt andrúmsloft
leynir sér ekki. Við árnum Örva alls
góðs og vonum svo sannarlega að í
þessu umróti í málefnum fatlaðra
megi finna staðnum farsælan farveg
til framtíðar, svo fái hann gegnt sínu
mikilvæga hlutverki sem bezt. H.S.
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
27