Spássían - 2013, Side 34

34
Sögurnar hafa
einnig verið
gefnar út sem
myndasögur
því að drulla yfir alla í kringum sig. Það er hins
vegar alltof mikil einföldun að halda því fram
að hver persóna eigi að endurspegla ákveðna
persónueiginleika eða staðalímynd, þetta eru
ekki flatar og einhliða persónur heldur flóknar
og marglaga stúlkur og saga hverrar og einnar er
einstök og skiptir máli fyrir framvindu sögunnar.
Þær eru ekki vinkonur í upphafi fyrstu bókarinnar,
þekkjast í raun varla og sumar eru beinlínis
óvinkonur eða hafa ákaflega lítið álit á hinum
stúlkunum. Ein mesta áskorunin sem þær standa
frammi fyrir reynist líka vera sú að vinna saman og
láta sér lynda hver við aðra.
 Fantasíuþríleikir eru ekki nýir af nálinni, né
heldur unglingadrama - og það er heldur ekki svo
nýstárlegt að blanda þessu tvennu saman. Hér
er söguþráðurinn og fléttan engu að síður mjög
góð en vönduð persónusköpunin og það hvernig
persónurnar og þeirra sögur tengjast baráttunni
við hin illu öfl gera það að verkum að lesandinn
missir ansi mikinn svefn. Þá tekst höfundum einnig
mjög vel upp við að flétta hin hversdagslegu og
hefðbundnu unglingavandamál stúlknanna við
vandræðin sem tengjast því að vera norn og bjarga
heiminum - en það að tengja þetta tvennt getur
skapað glæný vandamál.
GALDRAR, HIÐ YFIRNÁTTÚRULEGA OG HÆTTULEGA
Hver á fætur annarri gera stúlkurnar sér grein fyrir
að þær búa yfir galdakröftum. Þessa krafta geta
þær nýtt hvort sem er til góðs eða ills, til að bjarga
heiminum eða sjálfum sér til framdráttar, en stór
hluti fyrstu bókarinnar fjallar einmitt um baráttu
þeirra við sjálfar sig. Þær komast einnig í kynni við
húsvörðinn Nikulás og nýja skólastjórann Adriönu
Lopez. Bæði segjast þau vera á þeirra bandi,
auk þess sem Adriana starfar á vegum „ráðsins”
svokallaða sem útdeilir lögum, refsingum og reglum
varðandi galdra og meðferð þeirra. En heimurinn er
hvorki svartur né hvítur og ekkert er svo einfalt að
það sé annað hvort gott eða slæmt - þar á meðal
galdraráðið - og stúlkurnar eiga erfitt með að átta
sig á hverjum þær geta treyst.
 Útsendari hins illa reynist nær þeim en þær
gerðu ráð fyrir og fyrstu bókinni lýkur með
miklu uppgjöri - og dauða. Eldur hefst svo næsta
sumar þar sem stúlkurnar bíða eftir því hvað
djöflarnir gera næst auk þess sem þær eiga við
sína persónulegu djöfla að etja. En það er ljóst
að eitthvað er á seyði. Hitinn er óbærilegur, trén
í skóginum deyja og hið dularfulla galdraráð er
allt annað en vinsamlegt. Fólkið sjálft virðist
einkennilegt og undarlegur hópur sem er
ofurjákvæður tröllríður öllu samfélaginu og nær
ráðum alls staðar - hvort sem er í skólanum eða
bæjarstjórninni. Hinar útvöldu gera sér grein
fyrir að eitthvað er á seyði þótt þær geri sér ekki
grein fyrir hvað það er. Allt er á suðupunkti í litla
samfélaginu og það þarf ekki annað en örlítinn
neista til að kveikja stórt bál. Uppgjörið í lokin á
sér stað í íþróttasal menntaskólans og endar með
sigri hinna útvöldu en það er líka ýmislegt sem þær
þurfa að fórna og slíkt er aldrei sársaukalaust.
LYKILLINN
Síðasta bók þríleiksins, Nyckeln eða Lykillinn kom
út í nóvember síðastliðnum og hefur skiljanlega
ekki verið þýdd á íslensku. Bókin hefst rúmlega
mánuði eftir harmleikinn í íþróttahúsinu og áður en
stúlkurnar hafa náð að jafna sig og safna styrki er
veröld þeirra snúið á haus á nýjan leik. Í Lyklinum er
lesendum loks gert ljóst hvers vegna menntaskólinn
í Englafossi er „illur” staður en það er ekki svo
einfalt að allir hnútar séu hreinlega leystir í
lokabókinni. Fjallað er um öflin sem raunverulega
ríkja á milli stúlknanna, ráðsins, djöfla og demóna.
Sambönd breytast, valdahlutföll breytast - í stuttu
máli ríki kaos í Englafossi og af því sem ég hef náð
að lesa af lokabókinni er þetta flóknasta bókin af
þríleiknum þar sem fjallað er um vináttu, ást, sorg
og gleði í bland við heimsendi, galdra, djöfla og
nornir.