Spássían - 2013, Qupperneq 69

69
tengslum við málþing
um Jakobínu
Sigurðardóttur og
verk hennar, sem haldið
var í Mývatnssveit 5.
október síðastliðinn, hittist
leshringur einu sinni í viku
í september og ræddi verk
skáldkonunnar. Alls tóku
sextán manns þátt, konur
og karlar á öllum aldri sem
sum voru kunnug verkum
skáldkonunnar en önnur
að lesa þau í fyrsta skipti.
Almennt ríkti mikil ánægja
innan hópsins með fundina
og samræðurnar sem þar
fóru fram og óhætt er að
segja að verk Jakobínu hafi
verið krufin til mergjar.
Yngsti þátttakandinn,
hin tvítuga Jóna Kristjana
Hólmgeirsdóttir, segist
hafa ákveðið að taka þátt
í leshringnum vegna þess
að hún hafi mjög gaman af
lestri og ekki síður að ræða
við aðra um bækur. Auk
þess hafi hún lengi vitað af
bókum Jakobínu en aldrei
kynnt sér þær nógu vel.
„Eftir umræður og dálítinn
lestur kom það mér helst á
óvart hvað Jakobína virðist
hafa haft vald á ótrúlega
mörgum stílbrögðum og
hve ólík viðfangsefni voru
henni hugleikin. Sérstaklega
kom mjúka hliðin í verkum
hennar mér á óvart –
þegar hún fjallar um til
dæmis móðurást og aðrar
tilfinningar. Ég hafði alltaf
talið hana rammpólitíska og
áleit þess vegna að ég myndi
hafa lítið gaman af bókum
hennar. Þegar ég las Í sama
klefa og Í barndómi hreifst
ég aftur á móti af næmni
hennar á mannlegt eðli.“
Ólafur Þröstur Stefánsson
tekur í sama streng og
nefnir hve vel Jakobínu
takist að tjá tilfinningar
sögupersóna sinna. Þó að
honum hafi þótt sumar
sögurnar erfiðar í lestri voru
aðrar sem hrifu hann, sér
í lagi þær sem lýsa basli
og örlögum lítilmagnans
frammi fyrir pólitísku
peningavaldi.
„Verk Jakobínu geta ekki
annað en haft áhrif á mann.
Ég get kannski lýst því best
með því að segja að það er
ekki auðvelt að lesa verk
hennar. Það er að segja,
hún er að stinga á kýlum
og kreista þau og ég skil
hana svo vel. Ég ber mikla
virðingu fyrir Jakobínu og
er þakklátur fyrir að hún
skrifaði frá hjarta sínu og
gat ekki þagað.“
LESHÓPUR
í Mývatnssveit
Í