Morgunblaðið - 10.01.2020, Blaðsíða 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 10. JANÚAR 2020
✝ GuðfinnaHelgadóttir
fæddist í Reykjavík
12. ágúst 1925. Hún
lést 26. desember
2019.
Foreldrar henn-
ar voru Helgi Guð-
mundsson kirkju-
garðsvörður, f.
1889, d. 1961, og
Engilborg Helga
Sigurðardóttir hús-
freyja, f. 1896, d. 1957. Systkini
Guðfinnu voru: Þóra Sigríður, f.
1918, Sigurður Jóhann, f. 1923,
Hörður, f. 1927, Helgi Hrafn, f.
1928, og Atli, f. 1930, Stefnir, f.
1930. Guðfinna var ein eftirlif-
andi systkinanna.
Guðfinna giftist 1947 Sigur-
geiri Svanbergssyni, f. 6. júní
1924, d. 6. september 2007. Börn
Guðfinnu og Sigurgeirs eru 1)
Edda, f. 1947, maki Þórður
Kristinsson. Börn Eddu eru 1)
Kristinn, f. 1966. 2) Guðfinna
Helga, f. 1968. 3) Sigurgeir, f.
1973. 4) Edda
Björg, f. 1981. 2)
Helgi, f. 1949, maki
Gerður Garð-
arsdóttir. Börn
Helga eru 1) Guð-
ríður Hrund, f.
1975. 2) Helga
Dröfn, f. 1979. 3)
Svanberg, f. 1950,
maki Rannveig Ása
Reynisdóttir. Börn
Svanbergs eru 1)
Reynir Elís (fóstursonur). 2) Sig-
urgeir, f. 1990.
Guðfinna og Sigurgeir slitu
samvistum.
Seinni maður Guðfinnu var
Guðjón Kristjánsson, f. 6. sept-
ember 1924, d. 4. maí 2001. Son-
ur þeirra er Gunnar, f. 1964.
Barn Gunnars er Heiða Lovísa,
f. 2012. Til viðbótar á Guðfinna
12 barnabarnabörn og 2 barna-
barnabarnabörn.
Útförin fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag, 10. janúar
2020, klukkan 11.
Nú er komið að kveðjustund.
Okkur langar að minnast ömmu
okkar, Guðfinnu Helgadóttur eða
Snúllömmu eins og við kölluðum
hana, í fáum orðum. Stundirnar
með ömmu voru okkur ómetan-
legar. Hvað hún gladdi okkur
með umhyggju sinni og áhuga á
hverju því sem við tókum okkur
fyrir hendur. Þegar barnabarna-
börnin komu í heiminn sýndi hún
þeim einnig mikinn áhuga, trúði
því að þau næðu öllum markmið-
um sínum og gæddi sér oft á
súkkulaði með þeim. Listaverkin
í formi hannyrða sem hún vann
og gaf okkur sýndu hversu hæfi-
leikarík hún var. Hannyrðir
hennar prýða okkar heimili og
munu ávallt minna okkur á hana.
Guð geymi Guðfinnu ömmu.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama.
En orðstír
deyr aldregi
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum)
Guðríður Hrund Helgadóttir
og Helga Dröfn Helgadóttir.
Elsku kaffi-amma.
Skrítið er að þú sért ekki hjá
okkur lengur en vonandi ert þú
búin að finna friðinn. Jafnvel þótt
minni þínu hafi farið hrakandi
mundir þú alltaf eftir mér þegar
ég kom í heimsókn til þín og
sagði: „Hæ, kaffi-amma“, en það
var ég vön að kalla þig frá fyrstu
tíð, enda fékk ég alltaf að hjálpa
þér við að leggja á borð þegar ég
kom með ömmu og afa í heim-
sókn til þín.
Ég mun sakna þín mikið og
engar áhyggjur, ég mun halda
áfram að ná markmiðum mínum.
Fósturlandsins Freyja,
fagra vanadís,
móðir, kona, meyja,
meðtak lof og prís.
Blessað sé þitt blíða
bros og gullið tár.
Þú ert lands og lýða
ljós í þúsund ár.
(Matt. Joch.)
Gerður Eva.
Guðfinna
Helgadóttir
✝ KristinnBjörnsson
flensari fæddist í
Keflavík 23. júlí
1949. Hann lést
hinn 22. desember
2019.
Foreldrar Krist-
ins voru Björn Stef-
ánsson, f. 11. janúar
1925, og Helga
Kristinsdóttir, f. 22.
ágúst 1927. Systkini
hans eru Stefán, f. 11. ágúst
1947, Erna, f. 14. júní 1951,
Guðný, f. 17. janúar 1955, og
Höskuldur, f. 24. desember 1963.
Kristinn kvæntist Þorbjörgu
Unni Magnúsdóttur, f. 29. janúar
1954, hinn 3. nóvember 1974.
Börn þeirra eru: 1) Sigríður
Björk, f. 7. júlí 1971, eiginmaður
Jóhannes, Rebekka Klara og
Sigþór Draupnir. 4) Helga Mar-
grét, f. 5. mars 1992, sambýlis-
maður Sveinn Karlsson og eiga
þau saman dótturina Aríu Rós. 5)
Kristín Hlíf, f. 4. febrúar 1996.
Langafabörn Kristins eru fjög-
ur. Þá bjó Kristinn í 12 ár með
Páleyju Geirdal.
Kristinn fór á unga aldri í
sveit austur í Kelduskóg við
Berufjörð og varði þar nokkrum
afdrifaríkum sumrum. Hann
lauk stúdentsprófi frá Mennta-
skólanum á Akureyri árið 1969.
Frá unglingsaldri stundaði
Kristinn sjómennsku og hóf ung-
ur að starfa í Hvalstöðinni. Krist-
inn sótti flestar eða allar hval-
vertíðir frá árinu 1969 til og með
ársins 2018, lengst af sem flens-
ari.
Kristinn verður jarðsunginn
frá Hallgrímskirkju í Hvalfjarð-
arsveit í dag, 10. janúar 2020, og
hefst athöfnin klukkan 12.
Ægir Jóhannsson
og eiga þau saman
dæturnar Evu
Björgu og Eydísi
Sunnu og soninn
Marvin Daða. 2)
Brynjar Atli, f. 29.
ágúst 1976, sam-
býliskona er Karen
Svava Guðlaugs-
dóttir. Börn Brynj-
ars og Sigríðar Þor-
steinsdóttur eru
Birkir Atli, Arnar Freyr og
Tinna Björg. Sonur Karenar er
Haukur Ari. Kristinn trúlofaðist
Kristínu Sigfúsdóttur 3. sept-
ember árið 1988. Þau slitu sam-
vistum. Börn þeirra eru: 3) Sig-
fús Helgi, f. 3. apríl 1989,
eiginkona Hulda Ólöf Einars-
dóttir og börn þeirra eru Pétur
Elsku pabbi, það er sárt að
þurfa að kveðja þig en á sama
tíma er mikill léttir að vita til þess
að þú fáir loksins að hvílast í friði.
Þú varst minn besti vinur þegar
ég var lítil og eigum við margar
góðar minningar saman. Minning-
in sem situr hvað mest í höfðinu á
mér er þegar við vorum í matar-
boði hjá vinafólki fjölskyldunnar,
þú komst til mín og spurðir hvort
við ættum ekki að stelast í burtu
og fara í sund. Mér fannst það
mjög svo spennandi hugmynd og
samþykkti það auðvitað með bros
á vör. Húsbílaferðalögin sem við
fórum í voru ótal mörg, ég naut
ferðalaganna okkar í litla húsbíln-
um, sem rúmaði varla þrjár mann-
eskjur. En við létum það virka,
þótt ég hafi þurft að sofa á gólfinu.
Með tímanum var besti vinur
minn farinn að fjarlægjast mig
mikið, það er erfitt að horfa upp á
árin sem hefðu getað verið svo góð
og full af hlýjum minningum
hverfa og verða að djúpum og
myrkum raunveruleika þar sem
fíknin var yfirvaldið. Elsku pabbi,
í dag minnist ég þín, góða manns-
ins sem þú varst. Mannsins sem
naut hverrar morgunstundar með
kaffi, ristuðu brauði, og vindli.
Mannsins sem hlúði að kartöflu-
garðinum sínum eins og eigin
barni.
Þú varst góður maður, elskaður
af mörgum og vildir engum illt, en
varst fastur í ljótum heimi þar
sem góðmennskan þín passaði
engan veginn inn.
Pabbi minn, nú hefur þú tekið
þitt seinasta skref og hefur sagt
bless við heiminn, bæði þann góða
og illa. Minningin þín mun þó lifa
áfram um ókomna tíð. Hvar sem
þú ert veit ég að amma og afi tóku
vel á móti þér.
Sofðu rótt elsku pabbi minn, ég
elska þig og sakna þín alltaf.
Kristín Hlíf Kristinsdóttir.
Mín fyrsta minning um pabba
er þegar hann gaf mér reiðhjól
rétt fyrir þriggja ára afmælið
mitt. Foreldrar mínir slitu sam-
vistum áður en mundi eftir mér og
voru pabbahelgar eitthvað stop-
ulli en þekkist nú til dags. Oftast
var farið með pabba til frændfólks
og ömmu og afa til Keflavíkur.
Síðar kynnist pabbi henni Stínu
og fer að búa með henni í Hval-
firðinum, meiri regla komst á líf
hans og hann eignaðist með henni
þrjú börn. Seinna æxlaðist það
þannig að við fórum að vinna sam-
an, fyrst á sláturvertíð og síðar
vorum við saman á sjó. Þá hafði
hann samband og vildi fá mig sem
kokk á bát, hafði trú á drengnum,
sem á þeim tíma var vart fær um
að sjóða vatn. Enda fór það svo að
eldamennskan lenti að mestu á
honum. Þar má segja að ég hafi
kynnst honum hvað mest og best.
Pabbi var vel liðinn í vinnu,
enda margt til lista lagt, þægileg-
ur í umgengni og duglegur. Hann
var víðlesinn og fróður og spáði
allnokkuð í hinn dulræna heim.
Stórveislur og fjölmenni voru ekki
hans uppáhald, hann undi sér bet-
ur maður á mann. Hann hafði
unnið í um 20 ár í hvalstöðinni
þegar hvalveiðum var hætt 1989.
Þegar veiðarnar byrjuðu aftur
2009 ljómaði hann og rifjaði upp
gamla takta, var þar síðustu vertíð
2018 og hafði þá haft starfsheitið
flensari í um 50 ár. Alla tíð barðist
pabbi við sína fíkn, stundum komu
góðir kaflar og stundum lægðir.
Síðast hitti ég hann á 70 ára af-
mæli hans og áttum við þá góða
stund, en sjá mátti á honum
þreytumerki. Margar góðar minn-
ingar á ég um þig pabbi og ég
sakna þín. Þangað til næst.
Þinn sonur,
Brynjar Atli.
Elsku pabbi.
Þegar ég sest hérna niður til
þess að skrifa minningargrein um
þig átta ég mig á því hversu lítið
ég þekkti þig í raun. Þú varst ekki
maður margmennis né varstu
mikið fyrir athygli. Það verður
líka seint sagt að þú hafir verið
framfærinn en bóngóður og greið-
vikinn varstu og nutu margir góðs
af því. Þú varst vel lesinn og fróð-
ur um marga hluti og man ég hvað
ég var stolt af þér þegar ég hlust-
aði á þig í spurningakeppni í út-
varpinu þar sem þú komst alla
leiðina í úrslitin.
Þið mamma skilduð þegar ég
var 7 ára. Þú hafðir þá þegar valið
þér lífsförunaut sem fylgdi þér allt
til enda. Fíknin er harður hús-
bóndi og refsar grimmt. Fyrir því
fékkst þú oft að finna en þú áttir
góð tímabil inn á milli. Samskipti
okkar voru ekki mikil eftir skiln-
aðinn en ósjaldan litum við inn hjá
þér í Hvalstöðinni á leiðinni til
ömmu og afa í sveitinni og fengum
að sjá þig við þá iðju sem þú naust
þín best við, sem flensara. Við
Binni bróðir fengum líka oft að
fara með þér til ömmu og afa í
Keflavík og minnist ég þess tíma
með hlýju. Um 10 árum eftir að
þið mamma skilduð varst þú svo
lánsamur að kynnast henni Stínu
og eignast með henni þrjú börn,
systkini mín, sem ég er svo þakk-
lát fyrir í dag. Sá tími sem þið
Stína áttuð saman var góður og
samskipti okkar urðu meiri um
tíma.
Undir lokin hafðir þú misst
sjónar á því sem skiptir mestu
máli í lífinu og því fór sem fór. Ég
skil vel að þú hafir gefist upp,
brekkan var orðin of brött og erf-
itt að sjá upp á tindinn. Ég lifði
lengi í voninni um að þú myndir
leita þér hjálpar og ná þér á strik
en sú von er úti núna. Þér líður
vonandi betur á þeim stað sem þú
ert núna, væntanlega hjá ömmu
og afa sem alltaf stóðu þér við hlið
og voru svo sannarlega betri en
enginn.
Þegar dags er þrotið stjá
þróttur burtu flúinn.
Fátt er sælla en sofna þá
syfjaður og lúinn.
(Rögnvaldur Björnsson)
Sjáumst seinna.
Sigríður Björk.
Elskulegi faðir minn hefur nú
kvatt fyrir fullt og allt er hann tók
þá ákvörðun sjálfur að segja skilið
við lífið. Orð fá því varla lýst hve
heitt ég elskaði pabba, og ég elsk-
aði hann bara meir með degi
hverjum. Pabbi minn var yfir-
burða góður og hjartahlýr maður,
rólegur og ávallt samur við sig,
hvernig sem vindurinn blés. Hann
var garðálfur í meira lagi, ákveð-
inn, athafnasamur og mikill þús-
undþjalasmiður.
Þegar ég hugsa um allar okkar
góðu minningar þá eiga þær sér
oftar en ekki stað undir berum
himni, úti að huga að garðinum
heima eða í ferðalögum. Oft dúkk-
ar upp í huga mér sú minning þeg-
ar fjölskyldan mín og vinafólk
okkar fórum saman norður í bú-
staðaferð eitt sumarið, laust eftir
aldamótin. Þar ákváðum við að
fara í boltaleikinn „Yfir“ yfir bú-
staðinn. Þegar pabbi greip bolt-
ann sem ég kastaði yfir þá hljóp
hann af stað kringum húsið, svo
ótrúlega léttur á fæti, og reyndi að
ná mér. Ég man ennþá adrenalín-
ið, hvað ég öskraði skrækt og hve
mikið hann hló. Mikil ósköp sem
mér þótti þetta gaman. Í minning-
unni var allt bjart, hlýtt og grænt.
Svona minnist ég pabba, og þetta
er sá yndislegi maður sem ég er að
kveðja.
Þó er eins og pabbi sé á við tvo
menn, því hann hafði þó nokkra
djöfla að draga, sem fóru verulega
að halda aftur af honum seinustu
ár ævi hans. Pabbi var kominn inn
í myrkan heim sem hann var allt
of góður fyrir og fann þar hvergi
fótfestu. Myrkan heim þar sem
einungis fórnarlömb fíknar og
Bakkusar dvelja. Þar fannst hon-
um hann samt vera knúinn til að
veita hjálparhönd í allar áttir, sem
þó skilaði hvergi neinum árangri
sem slíkum. Þrátt fyrir allt var
hann ávallt samur við sig og skipti
aldrei skapi, og var með eindæm-
um áreiðanlegur að því leytinu til.
En hann vildi komast burt úr
þessu öllu og sá sér aðeins eina út-
gönguleið, og greip þá tækifærið
þegar það gafst.
En hann pabbi sagði ávallt ým-
ist satt eða ekki neitt. Þegar ég
hugsa aftur í tímann man ég ekki
til þess að pabbi hafi nokkurn tím-
ann logið af neinu viti. Og ef hann
reyndi að plata þá var hann af-
burða lélegur lygari og alltaf sást
beint í gegnum lygina. Því sagði
hann frá öllu umbúðalaust ef hann
var spurður. Þetta er dásamlegur
kostur sem fáir geta státað af, að
vera eins hreinn og beinn og hugs-
ast getur, að geta ómögulega ver-
ið óheiðarlegur. Það er pabbi.
Pabbi minn, ég elska þig út í hið
óendanlega og ég vona að við
sjáumst aftur síðar. Far þú nú
blessaður.
Helga Margrét Kristinsdóttir.
Kæri pabbi. Dagarnir sem liðið
hafa frá fráfalli þínu hafa verið
mér erfiðir. Mér hafa verið hug-
leiknar góðar stundir sem við upp-
lifðum saman, erfiðar stundir og
allt þar á milli. Án þess að skafa af
erfiðu stundunum – þú veist til
hvers ég vísa – þá get ég sam-
viskusamlega sagt að það eru
góðu stundirnar sem sitja eftir.
Ég minnist þess þegar við spiluð-
um tölvuleiki saman þegar ég var
ungur strákur. Þú prentaðir út
leiðbeiningar um hvernig mætti
klára tiltekinn, sérlega flókinn
tölvuleik – og það þegar internetið
þurfti að hringja sig í samband.
Þú leyfðir mér að fylgja þér í
garðvinnunni og sýndir mér þol-
inmæði þegar ég gekk ógætilega
til verks. Þú last fyrir mig og
hvattir mig áfram í námi. Þú sagð-
ir mér sögur af því þegar þú fórst
ungur austur í sveit og veittir mér
hugrekki til að feta í þín fótspor
með því að fara sjálfur austur í
sveit. Eins og þú sagðir mér sögur
úr sveitinni, segi ég mínum börn-
um sögur úr sveitinni. Þrátt fyrir
að þú hafir aldrei verið sérlega op-
inn, þá hafðir þú þinn hátt á við að
koma þínum sjónarmiðum og ósk-
um á framfæri. Þetta lærðist mér
þegar ég náði unglingsaldri og
skammarstrikin fóru að vera af-
drifaríkari en í garðvinnunni forð-
um daga. Ég kunni alltaf að meta
hvernig þú komst orðum að hlut-
unum í rólegheitum, ég bar virð-
ingu fyrir þeim orðum og lærði af
þeim, jafnvel þó lærdómurinn
tæki stundum dágóða stund.
Eftir því sem ég fullorðnaðist
stóðst þú sem fyrr við bakið á mér.
Þú komst mér í vinnu þar sem þú
hafðir tök á, þú last yfir ritgerð-
irnar og verkefnin mín og þú
laumaðir að mér bókum sem þú
mæltir með. Þín nálgun í uppeld-
inu á þessum árum var varfærn-
isleg, laus við yfirlæti og ýtni. Það
kunni ég að meta, verandi heldur
óstýrilátur um tíma. Þegar ég var
að hefja búskap studdir þú mig
fjárhagslega eftir getu og sömu-
leiðis þegar kom að barneignum.
Við grínuðumst stundum með að
þú hafir, með þínum hætti, fjár-
fest í fjölskyldunni okkar. Sú fjár-
festing bar ríkulegan ávöxt. Svo, í
seinni tíð, er mér minnisstætt
þegar þú sast hjá mér eftir að ég
fór í bakaðgerðina. Við spjölluðum
saman og þögðum saman, hvort
tveggja veitti mér ánægju.
Þú sérð það því, pabbi, að minn-
ingar mínar af tíma okkar saman
eru jákvæðar. Jákvæðu minning-
arnar eru það sem skiptir máli. Ég
lærði svo margt af þér, með bein-
um eða óbeinum hætti. Þolin-
mæði, rósemd og jafnaðarlyndi.
Þannig man ég þig og þannig vil
ég halda minningu þinni á lofti.
Minning þín lifir með mér og öðr-
um afkomendum þínum, og ég
held henni lifandi með því að
kenna börnunum mínum það sem
þú kenndir mér. Takk fyrir tím-
ann okkar saman, pabbi. Hvíldu í
friði.
Sigfús Helgi Kristinsson
Elsku tengdapabbi minn. Það
er óhætt að segja að stórt skarð
hafi verið höggvið í hjörtu okkar
hinn 22. desember þegar við feng-
um þær þungu fregnir að þú værir
fallinn frá. Ég er búin að hugsa
svo mikið um hvernig okkar sam-
skipti og tengsl voru frá því að ég
kom inn í fjölskylduna þína fyrir
tæpum tíu árum. Það var gaman
að fá að hitta þig í fyrsta sinn með
Sigfúsi sem kærastan hans því
ekki varstu að hitta mig í fyrsta
sinn þá þar sem þú þekktir ein-
hver deili á mér úr fjölskyldu fyrr-
verandi sambýliskonu þinnar. Þú
tókst mér mjög vel allt frá fyrsta
degi og áttum við fljótt mörg og
góð samtöl um alls konar málefni.
Þú varst mjög áhugasamur í
spjalli við mig um sveitina mína og
sagðir mér einnig frá því þegar þú
varst í sveit sem ungur pjakkur.
Það var mjög gaman að hlusta á
sögurnar þínar og allan þann fróð-
leik sem þú hafðir að geyma. Þú
varst ansi handlaginn og komst
oftar en ekki til að hjálpa okkur
Sigfúsi við ýmiskonar viðhald á
okkar heimili. Eitt af þessum
skiptum komstu færandi hendi
með stóra silfraða verkfæratösku
handa okkur því þér leist ekkert á
hve mikill skortur var á verkfær-
um á heimilinu. Þú varst sjaldnast
langt undan þegar á reyndi og var
engin undantekning þegar við
Sigfús klifum þá erfiðu brekku að
fara í gegnum allan þann kostnað
og erfiðleika sem glasameðferðir
fela í sér. Sigþór Draupnir ber
mikinn brag frá þér og er gang-
andi kraftaverkið okkar. Ég vil
þakka þér fyrir allt sem þú hefur
gert fyrir okkur og hvernig þú
bæði tókst mér og börnunum opn-
um örmum inn í fjölskylduna og
gerðir okkur að þinni. Börnin
minnast afa síns eins með kærleik
í hjarta.
Þín tengdadóttir og barnabörn,
Hulda, Pétur Jóhannes,
Rebekka Klara og
Sigþór Draupnir.
Fallin er frá sómamaður, Kiddi
Björns, eins og hann var ávallt
kallaður. Kiddi var sambýlismað-
ur minn til 17 ára og faðir
barnanna minna. Störfuðum við
bæði í Hvalstöðinni þegar við tók-
um að rugla saman reytum okkar.
Hann sem flensari á plani, einn sá
færasti á landinu. Lífsbaráttan
hjá okkur var hefðbundin. Við
byggðum okkur hús í Hlíðarbæn-
um og átti Kiddi mörg handtökin
þar. Keypt var fokhelt og gert og
græjað eftir því sem tími leyfði.
Meðan á þessum framkvæmdum
stóð bjuggum við í bragga í Hval-
stöðinni sem Kristján og Birna
Loftsbörn lánuðu okkur. Kiddi
var handlaginn; hafði gaman af að
smíða en garðrækt var jafnframt
hans yndi. Hann var ekki mjög
mannblendinn, rólegur mjög,
greindur og víðlesinn, en fór alltaf
sínar eigin leiðir, hvort sem mér
líkað það eða ekki. Ef ég vildi gera
eitthvað öðruvísi og hann ekki
sammála notað hann ávallt tæki-
færið ef ég var að vinna og ekki
heima og kláraði dæmið eins og
hann var búinn að ákveða að hafa
þetta. Garðrækt var mikið áhuga-
mál og átti hann það til að vera
með allskonar tilraunir í garðin-
um. Eitt vorið var frekar blautt og
rigningasamt, ég skildi ekkert í
þessum vonda fnyk sem blossaði
upp þegar upp stytti. Ég fór eitt-
hvað að spyrjast fyrir hverju þetta
sætti og, jú, jú, komst að ástæð-
unni fyrir rest. Þá hafði minn
maður fengið sér bæði hænsna-
skít og refaskít, blandað þessu í
eitt, og útkoman var þessi líka
hræðilegi fnykur allt sumarið.
Hvalstöðin átti hug hans allan og
starfaði hann þar í allmörg ár sem
flensari á plani og ekki bara það
heldur náði hann á þessum árum
öllum að fanga tvær heimasætur
úr Hvalfjarðarsveit; fyrst hana
Obbu og eignaðist tvö börn með
henni, síðan mig og eignuðumst
við þrjú börn. Óhætt er að segja
að Hvalstöðin og Hvalfjarðarsveit
hafi skipað stórt hlutverk í hans
lífi.
Elsku Kiddi minn, nú er þessu
lífshlaupi lokið hjá þér á þessari
jörð. Vonandi ertu kominn á bjart-
ari og betri stað, vinur. Ég mun
reyna að passa sameiginlega fjár-
sjóðinn okkar, börnin okkar.
Hvíl í friði
Þín fyrrverandi sambýliskona
og barnsmóðir,
Kristín Sigfúsdóttir.
Kristinn Björnsson