Morgunblaðið - 18.04.2020, Blaðsíða 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 18. APRÍL 2020
✝ Einar Krist-insson fæddist
20. nóvember 1935
á Hrollaugsstöðum í
Hjaltastaðaþinghá,
N-Múlasýslu. Hann
lést eftir skamm-
vinn veikindi á
hjúkrunarheimilinu
Eir 23. mars 2020.
Foreldrar hans
voru Kristinn Magn-
ússon, f. 1890, d.
1958, frá Hrollaugsstöðum og
Friðgerður Gunnarsdóttir, f.
1909, d. 1994, síðari kona hans,
ættuð úr Eiðaþinghá og Mjóa-
firði.
Einar átti einn albróður,
Gunnar. Hann lést af slysförum
árið 1973, 32 ára að aldri, frá
konu og tveimur ungum börn-
um. Hálfbróðir Einars sam-
mæðra var Vignir Brynjólfsson,
f. 1926, d. 1983, uppalinn á
Ekkjufelli í Fellum. Hálfsystir
Einars samfeðra var Gróa Jón-
ína, f. 1918, d. 2006. Systkin
Gróu sem látin voru áður en
Einar fæddist voru Einar, f.
1920, d. 1927, og Magna Sólveig,
f. 1922, d. 1933. Uppeldisbróðir
Einars var Hartmann Eymunds-
son, f. 1929, d. 2019, systursonur
Friðgerðar. Tveimur árum eftir
lát Kristins fluttu Einar og móð-
ir hans til Reykjavíkur.
hefðbundna skólagöngu. Hann
átti auðvelt með nám, var
minnugur með afbrigðum og
fjölfróður.
Hann las utanskóla og tók
landspróf frá Eiðum og stúd-
entspróf frá MA 1962.
Einar stundaði nám við
læknadeild Háskóla Íslands
1962-63 en þar náði eðlisfræðin
yfirhöndinni og helgaði hann
líf sitt þeirri fræðigrein. Hann
nam eðlis- og efnafræði við
Kaupmannahafnarháskóla
1963-64 og eðlis- og stærðfræði
við Háskóla Íslands 1964-68.
Hann stundaði námið af áhuga
þrátt fyrir lítil efni og heilsu-
brest um tíma. Hann tók einnig
próf í uppeldis- og kennslu-
fræði frá Háskóla Íslands 1971.
Einar kenndi við Mennta-
skólann á Laugarvatni vorið
1966 og var kennari við Tækni-
skóla Íslands frá hausti sama
ár. Hann hætti störfum þegar
Tækniháskóli Íslands og Há-
skólinn í Reykjavík voru sam-
einaðir árið 2005. Eftir Einar
liggur mikið safn dæma og
kennsluefnis í eðlisfræði.
Hann átti gott með að leið-
beina og koma þekkingu sinni
frá sér svo auðskilið væri.
Hann þótti góður kennari,
kenndi þúsundum nemenda og
margir eiga honum þökk að
gjalda.
Í ljósi aðstæðna í samfélag-
inu fór útför Einars fram í
kyrrþey.
Sambýliskona
Einars var Sophia
H. Ósvaldsdóttir
póstfulltrúi, f. 7.
maí 1938. Sonur
þeirra er Magnús
Orri, bygginga-
fræðingur og
verkefnastjóri, f.
27. apríl 1976.
Kona Magnúsar er
Kristín S. Harðar-
dóttir, verk-
efnastjóri hjá Actavis, f. 25.
ágúst 1976. Börn þeirra eru
Steindís Elín, f. 2008, og Theó-
dór Einar, f. 2010. Einar gekk
Steingrími, syni Gunnars bróð-
ur síns, í föðurstað en hann var
níu ára er faðir hans lést.
Einar fór snemma að vinna á
búi foreldra sinna eins og títt
var um börn þess tíma. Sem
ungur maður vann hann ýmis
störf, s.s. bygginga- og véla-
vinnu á Egilsstöðum, Neskaup-
stað og í Reykjavík, fiskverkun
á Suðureyri við Súgandafjörð,
mælingastörf hjá Orkustofnun
og vélgæslu hjá Áburðar-
verksmiðju ríkisins. Einar var
laghentur svo af bar, jafnvígur
á tré, járn og rafmagn, leitaði
margur maðurinn til hans með
viðgerðir með góðum árangri.
Hugur Einars stóð snemma
til náms en efni leyfðu ekki
Ungur nemur, gamall temur er
máltæki og líklega átti það vel við
okkur feðga framan af. Strax ung-
ur hafði ég endalaust gaman af því
að leika með verkfærin hans
pabba úti í skúr. Þegar ég stækk-
aði aðeins breyttist þetta og í stað
þess að vera fyrir fór maður að
gera eitthvert gagn. Haustið 1984
hófst fjölskyldan handa við að
byggja í Grafarvogi og var ég
munstraður upp sem sérlegur að-
stoðarmaður pabba við að járna-
binda og smíða steypumót, ein-
angra, snitta rör og skrúfa saman,
leggja rafmagn, reisa innveggi og
mála. Líklega varð þetta bras
okkar feðga þegar ég var 8/9 ára
til þess að byggingarframkvæmd-
ir urðu mitt fag.
Þegar nær dró bílprófsaldri fór
ég að fikta í bílum með pabba,
bæði vélum og undirvagni en ekki
síður boddýsmíði og bílamálun í
bland við bílarafmagn. Ekki hafði
ég áhuga á að leggja þetta bíladót
fyrir mig en góður skóli var það.
Þegar hugsað er til baka voru
þetta forréttindi sem of fáir upp-
lifa, þ.e. að fá að brasa gagnlega
og áhugaverða hluti með foreldri
sínu af því að báðir hafa áhuga á.
Ónefnt er þá hversu mikið þetta
breikkaði þekkingargrunninn
sem býr með manni.
Svo liðu árin og þá snerist
dæmið við, pabbi fór að vera með
mér í hinum ýmsu byggingar-
verkefnum og þó við værum ekki
alltaf sammála um leiðina að
markinu þá tryggðu rökræður
okkar líklega betri niðurstöðu en
annars hefði orðið raunin. Inn á
milli og aðallega síðari árin gátum
við svo sífellt rætt heimsmálin og
aftur vorum við ekki alltaf sam-
mála en höfðum sennilega báðir
jafngaman af.
Pabbi var sannkallaður þús-
undþjalasmiður og jafnvígur á allt
en vélar og rafmagn þótti honum
áhugaverðast, barnabörnin nutu
góðs af því hann gat lagfært öll
þeirra leikföng sem ekki þoldu
meðferðina sem þau veittu þeim.
Sama gilti um marga aðra sem
leituðu til hans og fengu aðstoð.
Pabbi hvorki gat né kunni að
segja nei. Sem kennari var hann
mjög vel liðinn og tók sér allan
þann tíma sem þurfti til að kenna
og aðstoða sína nemendur í gegn-
um námið. Nemendur hans skipta
þúsundum og hef ég aldrei hitt
fyrrverandi nemanda hans sem
ber honum ekki vel söguna. Þekki
ég þessa eiginleika hans vel og
naut góðs af.
Fjölmörg ferðalög um landið
fór ég með pabba og mömmu sem
krakki og fram á unglingsár.
Hringvegurinn með óteljandi út-
úrdúrum var farinn annað hvert
ár og alltaf var stoppað í lengri
tíma á Austurlandi til að hitta
fólkið hans pabba og skoða svæð-
ið. Vildi hann endilega koma
þekkingunni á svæðinu fyrir aust-
an og landinu áfram til næsta ætt-
liðar. Einnig var farið í margar
hálendisferðir á Bronco-jeppan-
um þar sem landið var þverað
þvers og kruss. Vakti þetta mik-
inn áhuga hjá mér og á líklega
sinn þátt í að skáta- og björgunar-
sveitarstörf áttu lengi vel hug
minn allan.
Þegar svona greinarkorn eru
skrifuð rennur greinilega upp fyr-
ir manni hversu mikið þetta hefur
mótað mann á sinn hátt og get ég
ekki annað en þakkað óendanlega
fyrir það. Takk fyrir áhugann á
mér og samferðina, takk fyrir allt,
pabbi.
Magnús Orri Einarsson.
Það er með miklum söknuði
sem ég kveð þig, föðurbróðir
minn, Einar Kristinsson. Alveg
frá barnæsku fékk ég að njóta
þeirrar einstöku góðmennsku og
hjálpsemi sem einkenndi þig. Þeg-
ar ég missti föður minn, níu ára
gamall, tókstu mig að þér á vissan
hátt og reyndist mér svo vel alla
tíð síðan. Ég á margar góðar
minningar frá samvistum okkar.
Eftir því sem árin liðu áttaði ég
mig betur á því hversu gaman var
að hlýða á hnyttnar athugasemdir
þínar um hin ýmsu málefni, þar
sem oft var slegið á létta strengi.
Umræðuefnið gat verið af marg-
víslegum toga, hvort sem það var
óstjórn hagkerfisins, sögur af af-
glöpum embættismanna eða frá-
sagnir af afkomendum hákarla-
veiðimanna á Ströndum. Þú áttir
svo til að lauma inn á milli gam-
anvísum sem féllu vel að efninu.
Þú varst mikill raunsæismaður
með sterka réttlætiskennd og um-
hyggju fyrir þeim sem stóðu höll-
um fæti. Að sama skapi þótti þér
minna koma til afreka þeirra sem
höfðu öðlast skjótan gróða. Þú lást
ekki á skoðunum þínum og áttir
það til að fá birtar eftir þig greinar
í dagblöðum, þar sem þú dróst
gjarnan fram raunsannar hliðar á
ýmsum málefnum og jafnframt
oft á tíðum þær spaugilegu.
Þegar árin færðust yfir fékkstu
enn meiri áhuga á að kynna þér
ætt og uppruna samferðamanna
þinna og varst allfróður á því sviði.
Það gat verið mikil skemmtun að
fylgjast með hvernig þú raktir
ættir manna og þá gjarnan með
nokkrum hliðarsögum um ein-
staka forföður eða frænda við-
komandi.
Þú varst sannur þúsundþjala-
smiður og ansi oft tókst þér að
koma í gagnið vélum eða tækjum
sem búið var að dæma ónothæf.
Einnig varstu ótrúlega laginn við
húsbyggingar, allt frá hönnun
burðarvirkis að lagnavinnu. Það
voru margir vinir og ættingjar
sem nutu góðs af einstöku verkviti
og handlagni þinni. Vegna þess
hversu hófsamur þú varst reynd-
ist þó oft erfitt að endurgjalda þér
greiðann. Hins vegar varstu alveg
laus við prjál og tískustrauma. Ef
hlutir gerðu sama gagn gætu þeir
naumast þótt misfínir.
Mestan hluta af starfsævi þinni
kenndir þú eðlisfræði við Tækni-
skóla Íslands. Þau eru ófá skiptin
sem ég hef heyrt fyrrverandi
nemendur þína segja frá því
hvernig þú lagðir þig fram, með
þolinmæði, rósemi og skýrleika,
við að koma öllum sem best í
gegnum námsefnið. Ég er þess
fullviss að margir þeirra eru þakk-
látir fyrir það.
Elsku Einar, margt verður
óendurgoldið af hjálpsemi þinni
og náungakærleik. Eftir lifir þó
þakklæti og góðar minningar um
einstakan mann.
Steingrímur Gunnarsson.
Einar varð hluti fjölskyldu
minnar um miðjan áttunda ára-
tuginn þegar hann og Sophia syst-
ir mín hófu búskap. Ég hafði
reyndar kynnst honum áður þeg-
ar hann kenndi mér eðlisfræði í
Tækniskóla Íslands sem þá var og
hét, og glöddu þessi nýju tengsl
mig því mun meir.
Einar og Sophia bjuggu lengst
af við Funafold í Grafarvogi. Í bíl-
skúrnum þar hafði Einar ágætis
aðstöðu til smíða og viðgerða af
ýmsu tagi. Það var hreint ótrúlegt
hvað út úr þeim bílskúr kom; ný-
uppgerðir bílar, nýsmíðuð tæki af
flóknustu gerð og aflóga raf-
magnstæki með nýfengið fram-
haldslíf. Sagt var að ekki væri
hægt að senda Einar á Sorpu -
hann kom með meira heim en
hann fór með, s.s. sláttuorf og ým-
is raftæki sem dæmd höfðu verið
ónýt af eigendum sínum.
Margur maðurinn leitaði til
Einars með viðgerðir og þótti gott
ef menn fengu að borga útlagðan
efniskostnað. Þess nutum við
einnig, ég og mín fjölskylda.
Einar var mótaður af uppvexti
sínum. Það var ekki mulið undir
hann og hann þurfti snemma að
taka ábyrgð á búi foreldra sinna.
Þá kom sér vel að drengurinn var
vel gerður til munns og handa.
Síðustu misserin sagði hann mér
nokkuð frá æsku sinni á Hrol-
laugsstöðum. Kjörin voru kröpp,
stórt heimili þar sem margir
fengu skjól og verkin mörg sem
leysa varð af hendi heima og
heiman til að hafa í sig og á. Eftir
langan vinnudag við heyskap
heima á Hrollaugsstöðum var oft
farið til annarra starfa, s.s. til
Seyðisfjarðar í síld þar sem unnið
var kvöldið og fram á nótt. Þegar
heim var komið var tekinn smá lúr
áður en heyskapur hófst að nýju.
Einar var fróðleiksfús drengur
og aflaði sér fræðibóka um hugð-
arefni sín, s.s. rafmagn og eðlis-
fræði. Föðuramma hans kenndi
honum að lesa og sagðist Einar
hafa valið texta um aflfræði til
nota við lestrarnámið. Hann nýtti
sér tungumálakennslu í útvarpinu
til að geta lesið á frummálinu
bækur sem ekki voru til á ís-
lensku. Á unglingsárum þegar
hann var við byggingarvinnu á
Egilsstöðum kynntist hann
Tryggva Þorsteinssyni lækni sem
hvatti hann til mennta. Einar fór í
MA en vegna fjárskorts tók hann
námið þar töluvert utanskóla og
vann fyrir sér með einkakennslu.
Þórarinn skólameistari mælti
óspart með honum því gott orð fór
af kennslunni.
Kennsla varð hans ævistarf og
bæði ég og aðrir geta vitnað um að
þar var hann á réttri hillu. Ég
hafði heyrt margan manninn lofa
Einar sem kennara, en minnis-
stætt er þegar við fjölskyldan vor-
um við útskrift úr TÍ og nemend-
ur sýndu honum þakklæti sitt á
tilfinningaríkan hátt.
Einar var að miklu leyti sjálf-
menntaður og hafði vítt áhuga-
svið. Hann hafði sterkar skoðanir
á mönnum og málefnum og setti
þær fram á kjarnyrtri íslensku
með sínum hætti. Hann var vel-
virkur, minnugur og nákvæmur.
Sú nákvæmni birtist á skemmti-
legan hátt þegar við fjölskyldan
kvöddum þau Sophiu að aflokinni
fermingarveislu á heimili okkar.
Þar sem við stöndum í anddyrinu
ákveður Einar að ljúka við sögu
sem ekki tókst að ljúka á ná-
kvæmlega þessum sama stað, ári
áður, að aflokinni annarri ferm-
ingarveislu.
Veri Einar Kristinsson mágur
minn kært kvaddur.
Guðmundur Osvaldsson.
Haustið 1959 bættust nokkrir
ungir menn, sem höfðu lesið 3.
bekkinn utanskóla, í hóp okkar
sem síðar útskrifuðumst vorið
1962 frá Menntaskólanum á Ak-
ureyri. Þeirra á meðal var Einar
Kristinsson sem kvaddi okkur 23.
mars sl. Hæglátur og prúður skar
hann sig nokkuð úr hópnum þar
sem hann var 7-8 árum eldri en
flestir okkar hinna. Það er veru-
legur þroskamunur á 17 til 18 ára
ungmennum og 24 ára fullorðnum
karlmanni sem hafði stundað
margvísleg störf um margra ára
skeið. Samt lét Einar sig hafa það
að setjast að á heimavist með
galsafengnum og uppátækja-
sömum piltum sem sumir hverjir
voru ekki alltaf með hugann við
námið. Einar lét það ekki trufla
sig. Hann var harðákveðinn í að
mennta sig þótt hann þyrfti að
umbera einhverja bullukolla í leið-
inni. Okkur þótti hann forvitnileg-
ur og fundum fljótt að hann hafði
fjölmargt til að bera fram yfir
okkur. Það átti ekki síst við um
allt er sneri að útvarpstækni en
hana hafði Einar kynnt sér ungur.
Það spurðist fljótt út í sveitinni
Einar Kristinsson
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1800
www.hjarta.is
Ástkær eiginkona mín og móðir okkar,
SARA SAARD WIJANNARONG,
Moldhaugum,
lést á heimili sínu fimmtudaginn 9. apríl.
Í ljósi aðstæðna fer útför hennar fram í
kyrrþey.
Þökkum læknum, hjúkrunarfólki og heimahlynningu fyrir
einstaka hlýju og alúð við umönnun hennar.
Þröstur Þorsteinsson
Ágúst Þór Þrastarson
Alex Jón Þrastarson
Elsku faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
HERGEIR KRISTGEIRSSON,
fv. lögreglufulltrúi á Selfossi,
lést á heimili sínu Grænumörk 5 á Selfossi
sunnudaginn 12. apríl.
Jarðsett verður í kyrrþey.
Ragnheiður Hergeirsdóttir Snorri Jóelsson
Þórir Hergeirsson Kirsten Gaard
Grímur Hergeirsson Björk Steindórsdóttir
Guðrún Herborg Hergeirsd. Júlíus Magnús Pálsson
og fjölskyldur
Ástkær eiginmaður minn og besti vinur,
faðir okkar, tengdafaðir og afi,
SIGMAR HALLDÓR ÓSKARSSON
hugbúnaðarsérfræðingur,
lést á hjartadeild Landspítalans
mánudaginn 6. apríl.
Vegna aðstæðna sem nú ríkja í þjóðfélaginu verður eingöngu
nánasta fjölskylda viðstödd útförina sem fer fram mánudaginn
20. apríl.
Þökkum hlýhug og góðar kveðjur.
Starfsfólki hjartadeildar Landspítalans eru færðar þakkir fyrir
alúð og fagmannlega umönnun.
Elísabet Guðrún Snorradóttir
Edda Björg Sigmarsdóttir Gunngeir Friðriksson
Elísa Björg Gunngeirsdóttir
Aron Andri Gunngeirsson
Valdís Ósk Gunngeirsdóttir
Snorri Rafn Sigmarsson Belinda Karlsdóttir
Kristrún Edda Snorradóttir
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
ÞÓRA RAGNARSDÓTTIR,
lést á líknardeild Landspítalans
fimmtudaginn 16. apríl. Í ljósi hinna
óvenjulegu aðstæðna í samfélaginu
mun útför fara fram í kyrrþey föstudaginn 24. apríl.
Minningarathöfn verður haldin síðar og auglýst þegar þar að
kemur.
Hjartans þakkir færum við starfsfólki blóð- og
krabbameinslækningadeildar 11EG og líknardeildar
Landspítalans fyrir einstaka alúð.
Gísli Kristófersson
Georg Gíslason Júlía Egilsdóttir
Ólína Jóhanna Gísladóttir Jóhannes Ásbjörnsson
Rúrik Gíslason Nathalia Soliani
og barnabörn
Elskuleg eiginkona mín, móðir,
tengdamóðir, amma, langamma
og langalangamma,
JÓHANNA MAGGÝ JÓHANNESDÓTTIR,
Dista,
lést á Hrafnistu Hafnarfirði þriðjudaginn
14. apríl.
Vegna aðstæðna fer útförin fram í kyrrþey.
Fjölskyldan þakkar starfsfólki Ægishrauns, 5. hæð, fyrir
dásamlegt viðmót og kærleiksríka umönnun.
Arnþór Ingólfsson
Kristín Snæfells Arnþórsd.
Sigurgeir Arnþórsson Ásdís Gígja Halldórsdóttir
Friðbjörg Arnþórsdóttir Guðmundur Sigurbjörnsson
Margrét Arnþórsdóttir Hinrik Olsen
Elín Inga Arnþórsdóttir
ömmubörnin, langömmubörn
og langalangömmubörn