Morgunblaðið - 18.04.2020, Blaðsíða 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 18. APRÍL 2020
Nú er Víkingur-
inn farinn til Val-
hallar. Þar situr
hann kóngur meðal
kónga.
Gunnar var ekki allra; þeir
skildu hann ekki. Gunnar var
ekki steyptur í staðlað mót. Mik-
ill ljúflingur sem ég fékk að kynn-
ast fyrir rúmum 25 árum þegar
ég tróð mér inn í fjölskylduna.
Hann tók mér strax vel og við
fórum fljótlega að vinna saman
við flísalagnir úti um allan bæ.
Mörg eru þau baðherbergin og
gólfin sem við lögðum flísum af
öllum stærðum og gerðum. Þar
sá ég fljótt að mikið gæti ég lært
af þessum listfenga manni. Gunn-
ar hafði svolítið hlutina eftir sínu
höfði.
Þegar þannig stóð á reyndi
hann að takmarka tímann sem
hann eyddi í vinnunni en stund-
um tók hann rispur og vann út í
eitt. Ég man sérstaklega eftir því
þegar við vorum að flísaleggja
saman IKEA-verslunina í Kaup-
túni fyrir opnun. Til okkar kom
yfirverktakinn síðdegis og tjáði
okkur að næsta morgun yrði út-
tekt heilbrigðiseftirlits og að
sturtur starfsmanna yrðu að vera
tilbúnar. Við vorum ekki einu
sinni byrjaðir að flísaleggja þær.
Við horfðum bara hvor á annan
og ákváðum að láta ekki á okkur
standa. Þarna unnum við í sitt-
hvorri sturtunni, kláruðum rúm-
lega sólarhringinn og þegar eft-
irlitið kom um níuleytið
morguninn eftir vorum við að
líma síðustu flísina hvor. Eftirlit-
ið var án athugasemda. Svona var
Gunnar. Ef hann ætlaði sér virki-
lega eitthvað, þá gerði hann það.
Eftir því sem árin liðu fór Gunnar
að snúa sér meira að aðaláhuga-
málinu; norrænum víkingum.
Hann stofnaði víkingafélagið
Einherja í Reykjavík og stóð að
víkingahátíðum. Gunnar safnaði
hlutum um áhugamálið og lét
einnig smíða það sem hann van-
hagaði um. Áhugamálið varð að
lífsstíl sem svo náði út fyrir land-
steinana.
Hann tók þátt í fjölmörgum
hátíðum beggja vegna Atlantsála
Gunnar Víking
Ólafsson
✝ Gunnar VíkingÓlafsson var
fæddur 4. mars
1961. Hann lést 6.
apríl 2020.
Útför Gunnars
fór fram 17. apríl
2020.
og miðlaði þekkingu
um norræna víkinga
víða enda vel að sér
um málefnið.
Gunnar lagði sig
fram um að halda í
heiðri bestu hluta
víkingahefða og
virða réttsýni og
skipulag þeirra.
Gunnari var alla tíð
nokkuð sama um
álit annarra á því
sem hann tók sér fyrir hendur.
Þó hann fengi háðsglósur sam-
ferðamanna sinna stóð honum
bara á sama. Þeir skildu hann
ekki eða hvert hann ætlaði sér.
Þegar upp er staðið var það
Gunnar sem fékk sínu fram-
gengt. Nú þegar komið er að
kveðjustund og ég er með tár á
hvarmi vildi ég óska þess að hafa
getað eytt meiri tíma með honum
síðustu árin. Ég hefði viljað grafa
dýpra í þekkingarbrunn hans og
skilja hann betur. Ég veit bara að
ég á eftir að sakna hans mikið.
En hver veit; kannski hittumst
við síðar í Valhöll. Vertu sæll,
góði vinur.
Þinn mágur,
Ásgeir.
Nú er fallinn vinur minn,
Gunnar Víking Ólafsson, eftir
langa glímu við krabbamein.
Glímdi hann vel eins og hann á
ætt til, afi hans og nafni var
Gunnar Salómonsson, þjóð-
þekktur glímukappi og aflrauna-
maður, þó hlaut Gunnar Víking
að lúta ofureflinu að lokum.
Gunnar fór til Kaliforníu barn
að aldri og ólst þar upp með
systkinum sínum fram á ung-
lingsár þegar fjölskyldan fluttist
til Íslands. Stöku sinnum mátti
heyra á tungutakinu að ensku
hafði hann lært á undan íslensku
og kannski hafði hann einnig haft
heim með sér stórhug og bjart-
sýni Ameríku sem fóstraði hann
ungan. Sagt var um annan mann
þarlendan að í persónutöfrum
hans hefði falist ótrúlegt næmi á
fyrirheit lífsins, sú náðargjöf að
missa aldrei sjónar á verðugu
markmiði. Það hefði eins getað
verið sagt um Gunnar Víking. Ég
kynnist honum eftir að hann
herjaði bragga frá seinna stríði
út úr borgarstjórn, breytti hon-
um af fágætri elju í víkingaskála,
stofnaði Víkingafélagið Einherja
og gerðist jarl. Þegar ég gekk í
raðir þeirra gaf hann mér skikkju
og spjót sem ber nú heitið Jarls-
nautur.
Gunnar er sérstakasti maður
sem ég hef kynnst, öflugur og
hugmyndaríkur, áræðinn, list-
fengur og snjall. Drekar yfir
burðarásum tjaldbúða voru
skornir úr eðalviði og málaðir af
vandvirkni. Skeljasandur þekur
leikvang við víkingaskálann og
háreist mön í kring en reka-
drumbar í röð þar sem Einherjar
æfa vopnaburð líkt og í skylm-
ingaskóla. Merkið er gullið vík-
ingaskip á rauðum grunni milli
öndvegissúlna, er það jafnframt
fyrsta merki Reykjavíkur, sem
Gunnar fann á ljósmynd og forð-
aði frá gleymsku.
Á langri ævi hafði ég aldrei
fengið slíkar upphringingar:
Baldur, viltu leika í kvikmynd um
Baskavígin? Ég var að útvega
okkur hlutverk. - Hundrað
manna víkingaskip, Haraldur
hárfagri, er á siglingu til Íslands,
viltu stíga um borð? Förum þá í
hertygi og flytjum þeim kvæði. -
Baldur, komdu niður á Ingólfs-
torg með hjálm og sverð. Ég fékk
ræðismenn landanna til að berj-
ast fólki til skemmtunar áður en
fótboltinn byrjar. Þeir þurfa
vopn. - Heyrðu, viltu stofna mót-
orhjólaklúbb? Við látum hann
heita Norse Riders og verða vin-
sælan um allan heim. - Hvað seg-
irðu um að finna fleytur og end-
urtaka Flóabardaga á Tjörninni?
Gunnar Víking var á sextug-
asta aldursári þegar hann féll.
Hann var fríðleiksmaður, ljós-
jarpur á hár og skegg, þrekinn og
mikill á velli, þykknaði nokkuð á
seinni árum en bar þungavigtina
vel sökum líkamsbyggingar sinn-
ar. Hann hafði ríka frásagnar-
gáfu og þegar Óðinn tekur við
honum og setur hann hjá sér í
öndvegi mun hann vissulega
gleðja Einherja í Valhöll með
sögum, því hann kunni þá list að
snúa við orðum Ara fróða og hafa
það heldur sem betur hljómar,
enda færði Gunnar ekki sagn-
fræði til bókar, heldur sagði
skemmtisögur. Hann var þrek-
maður í lund og hafði áður en
hann kvaddi látið smíða sér kistu
eftir máli og bautastein sam-
kvæmt skýrri forskrift. Það lýsir
honum vel.
Með þessum orðum kveð ég nú
minn góða vin. Jafnoka hans hitti
ég ekki aftur.
Ég votta dætrum Gunnars,
móður hans og systkinum dýpstu
samúð.
Baldur Gunnarsson.
Elsku afi minn,
Ég ætlaði fyrst
að láta fylgja sálm
númer 343 í sálma-
bókinni (Skín guð-
dóms sól e. Ólínu Andrésdóttur)
sem verður lesinn upp í jarðar-
förinni þinni. Síðan rak ég augun
í þessi orð úr Hávamálum sem
mér fannst eiga betur við hérna í
minningargreininni.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum)
Þú varst nefnilega afskaplega
hlýr og góður og eflaust eru
margir fleiri sem taka undir það.
Ég kom á tímabili nánast viku-
lega til þín og iðulega þegar ég
kom tókstu í hendurnar á mér og
Sigurjón Eðvarð
Sigurgeirsson
✝ Sigurjón Eð-varð Sigur-
geirsson fæddist 8.
ágúst 1940. Hann
lést 4. apríl 2020.
Útförin fór fram
í kyrrþey.
spurðir „Hvað, er
svona kalt úti?“ og
síðan bléstu á hend-
urnar mínar og
nuddaðir í þær hita.
Hendurnar þínar
héldust samt alltaf
hlýjar og mjúkar þó
að þú tækir að þér
að hlýja mínum
höndum. Heimsókn-
irnar einkenndust
oftast af nammiáti,
sjónvarpsglápi eða spjalli og
kannski smá gönguferð um
ganga dvalarheimilisins eða í
garðinum í kring þegar veður
leyfði. Sjálf hef ég ekki bílpróf en
stundum var farið í bíltúra þegar
viljugur bílstjóri var fundinn í
verkið.
Þakklátust er ég fyrir eina
minninguna sem ég fæ að halda í.
Þegar við púsluðum saman hesta-
púslið. Þú varst ekki alveg sann-
færður, þegar við byrjuðum á því,
hvort þér myndi nokkurn tímann
takast að klára það. En viti menn,
þegar ég kom til þín nokkrum
dögum seinna stóð það fullklárað
á borðinu hjá þér. Þá var ekkert
annað að gera en að ramma það
inn og síðan þá hefur það staðið
stolt í herberginu þínu. „Ísland er
besta land í heimi og íslenski
hesturinn er besti hestur í
heimi!“ kvaðstu oftar en ekki.
Sönnun þess stendur núna í mínu
herbergi þar sem hesturinn fær
að vera héðan af, þú ert velkom-
inn hvenær sem þú vilt að koma
og kíkja á hann og dást að honum.
Ég elska þig, afi minn.
Þitt barnabarn,
Unnur Hlíf.
Ég átti því láni að fagna að
kynnast Edda tengdaföður mín-
um fyrir átta árum, þegar ég hóf
sambúð með henni Þóru minni.
Hann bjó hjá okkur á þessum
tíma og naut mikils ástríkis dótt-
ur sinnar. Síðustu æviárin bjó
hann á dvalarheimili Hrafnistu í
Boðaþingi og naut þar góðs at-
lætis. Það var alltaf gott að koma
til hans þangað, spjalla um lífsins
gagn og nauðsynjar, glugga í
bækur eða horfa á íþróttir í sjón-
varpinu með honum. Oft dró
hann fram eitthvert góðgæti,
snakk og súkkulaði – og ískalt
appelsín var hans drykkur, enda
var Eddi mikill bindindismaður
og taldi að það hefði orðið sér til
gæfu í lífinu.
Stundum fórum við í bíltúra og
þá lá leiðin gjarnan um Víðidalinn
að skoða hesta, því Eddi hafði átt
hross og stundað hestamennsku
fyrr á ævinni. Einnig var stund-
um tekinn krókur á bílasölur í Ár-
bænum, því Eddi var áhugamað-
ur um bíla og mjög áhugasamur
um þróun rafmagnsbíla. Þá kom
fyrir að ekið væri upp í Heiðmörk
að líta á trjágróðurinn og fugla-
lífið. Bíltúrinn var þó ekki full-
kominn fyrr en við höfðum farið í
ísbúð og ísinn vildi hann ævinlega
í boxi með jarðarberjasósu.
Eddi kom gjarnan til okkar
norður í land á sumrin þegar við
vorum flutt þangað og dvaldi hjá
okkur í nokkra daga í senn. Þá
var ekið um sveitirnar í Skaga-
firði og í Eyjafirði. Á Akureyri
var litið í heimsóknir til systkina
hans þar og gamalla og góðra
vina. Það var gott að vera sam-
ferðamaður hans í þessum ferð-
um, því hann naut þess svo mjög
að ferðast og skoða sig um og
hitta fólkið sitt.
Eddi var einhver sjá ljúfasti
maður sem ég hef kynnst á lífs-
leiðinni. Það var alltaf stutt í bros
og hlátur hjá honum. Eddi var
maður tilfinninga en virtist eðl-
islægt að líta á björtu hliðar lífs-
ins, var oftast æðrulaus, glaður
og þakklátur fyrir það sem hann
hafði.
Það var mjög notalegt og gef-
andi að vera í nærveru hans og
spjalla við hann eða slaka á með
honum. Hann unni mjög dætrum
sínum og barnabörnunum og það
var svo sannarlega gagnkvæmt.
Öllum sem umgengust hann varð
hlýtt til hans. Hann var einhvern
veginn þannig að annað var ekki
hægt.
Blessuð sé minning Edda,
þessa ljúfa og góða manns.
Jóhann Frímann Gunnarsson.
Sálm. 17.5-6
biblian.is
Skref mín eru örugg
á vegum þínum,
mér skrikar ekki
fótur. Ég hrópa til
þín því að þú svarar
mér, Guð,...
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
RAGNHEIÐUR MARGRÉT
JÓHANNESDÓTTIR,
lést á Dvalarheimili aldraðra í Borgarnesi
laugardaginn 11. apríl.
Útförin verður 20. apríl frá Borgarneskirkju en vegna aðstæðna í
þjóðfélaginu verður hún haldin í kyrrþey.
Hinrik N. Valsson Daniela Björgvinsdóttir
Kristín M. Ágústsdóttir
Gyða B. Ágústsdóttir
og aðrir aðstandendur
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
systir og vinkona,
GUÐBJÖRG BERGLIND DEMUSDÓTTIR
JOENSEN
lést á Landspítalanum mánudaginn 13. apríl.
Útför fer fram í kyrrþey föstudaginn 24. apríl.
Vignir Þór Birgisson Fríða Björk Einarsdóttir
Halldóra Birgisd. Whittaker Grant Whittaker
Vignir Demusson Þuríður Gísladóttir
Alda Demusdóttir Sveinn Ísaksson
Súsanna Demusdóttir Jón Guðmundsson
barnabörn
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir
og afi,
BEINTEINN SIGURÐSSON
húsasmíðameistari,
Álfabergi 28, Hafnarfirði,
lést á Hrafnistu í Hafnarfirði þriðjudaginn
14. apríl.
Útförin fer fram í kyrrþey föstudaginn 24. apríl.
Ásta Óla Gunnarsdóttir
Gunnar Á. Beinteinsson Þuríður E. Gunnarsdóttir
Ásta Björk, Auður Ýr og Helga Sif
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir
og afi,
BJARNI ÓLAFSSON
frá Króksfjarðarnesi,
lést föstudaginn 10. apríl.
Útförin fer fram frá Seljakirkju þriðjudaginn
5. maí klukkan 13. Athöfninni verður streymt beint á
facebook-síðu Seljakirkju.
Rannveig Guðmundsdóttir
Guðmundur Bjarnason Bryndís Pétursdóttir
Birkir Þór Guðmundsson
Bjarni Guðmundsson
Rannveig Guðmundsdóttir
Ástkær móðir, amma og vinkona,
JÓHANNA STEFÁNSDÓTTIR
lést á Hjúkrunarheimilinu
Droplaugarstöðum í Reykjavík laugardaginn
11. apríl.
Oddný Kristín Óttarsdóttir
Kjartan Sævar Óttarsson
Karen Birta Kjartansdóttir
Ástkær eiginmaður, faðir, tengdapabbi, afi
og langafi,
JÓNATAN ÞÓRISSON,
Barrholti 14, Mosfellsbæ,
andaðist á líknardeild Landspítalans að
morgni dags 15. apríl.
Hjartans þakkir til starfsfólks fyrir auðsýnda hlýju og samúð.
Útförin fer fram í maí.
Ragnhildur Jónsdóttir
Elva Björk Jónatansdóttir Kristján Haukur Kristjánsson
Guðrún Dís Jónatansdóttir Árni Gunnarsson
barnabörn og barnabarnabörn