Náttúruvernd - 01.06.1932, Síða 2

Nátíúrumög'ii.
(Þingvellir).
„Það var upphaf hinna heiðnu laga, að menn skyldu
eigi hafa höfuðskip í hafi, en ef þeir hefðu, þ.á skyldu
þeir taka höfuðið, áður en þeir kæmu í landssýn, og sigla
eigi að landi með gapandi höfðum né gínandi trjónu svo
að landvættir fældust við“. Þetta ákvæði mun vera hið
elzta, sem til er af íslenzkum lögum. Það sannar eins og
raunar margar aðrar heimildir, sem til eru, að Islending-
ar trúðu því að í landinu byggju vættir, sem væru hollar
og velviljaðar þjóðinni. Flestir kannast við landvættirnar
af lýsingu Snorra í Heimskringlu. Hver, sem gerði á hluta
hollvættanna fékk að kenna á reiði þeirra. Sá átti ógæf-
una vísa í einhverri mynd. Vættirnar vörðu landið og
vernduðu þjóðina fyrir ásælni og ofríki erlends valds.
Truin á hollvættirnar var sterkust hjá frumbyggj-
um íslands og á meðan landið var þrungið af allskonar
náttúruauð. En tíminn leið, Landnámsöldinni lauk. Það
fór smámsaman. að sneyðast um í forðabúri landsins.
Skógurinn minnkaði, dýralíf í ám og vötnum þvarr að
mun frá því sem áður var. Hlunnindum landsins var
spillt á öllum sviðum. Að því kom, að hollvættirnar snéru
baki við þjóðinni, eða réttara sagt, þjóðin hætti að trúa
á kraft þeirra. En jafnskjótt og hinar góðu vættir rýmdu