Náttúruvernd - 01.06.1932, Qupperneq 10

10
nokkur orð. Ættjarðarljóð eru sungin eða önnur ljóð, sem
ort eru við þetta tækifæri. Að þessu loknu fara börnin út
á skólaleiksvæðið. Þau raða sér þar og hefja síðan skrúð-
göngu út á skógræktarsvæðið, með söng og hljóðfæra-
slætti. Hljóðfærasveit er oft fengin til að spila meðan á
skrúðgöngunni stendur. Hún gengur þá í broddi fylkingar,
og þar næst efsti bekkur skólans undir þjóðfánan-
um. Skógræktarmenn og kennarar stjórna skrúðgöngunni.
Numið er staðar út á skógræktarsvæðinu. Börnunum er
skipt í flokka. Kennarar og skógræktannenn eru flokks-
foringjar. Snæri, eitt eða fleiri, er strengt þvert yfir
blettinn, sem á að planta í. Börnunum er nú afhent verk-
færi til að gera holur í jarðveginn. Þau eru síðan látin
raða sér meðfram snúrunni. Venjulega eru nokkrir dreng-
ir látnir byrja á því að grafa holurnar. Koma þá hin
börnin á eftir, tvö og tvö saman með plöntur og gróður-
setja. Venjulega er hafður, 1,25—1,50 m. milli plantanna.
Annað barnið tekur plöntu og stingur henni ofan í hol-
una, álíka djúpt og hún hefir staðið áður, heldur henni
beint upp og greiðir úr rótunum. Hitt barnið sópar mold-
inni ofan á rætumar og þjappar henni saman og fyllir
holuna kringum plöntuna.. Þegar búið er að gróðursetja
meðfram snúrunni, er hún færð um jafnlangt bil og á að
vera milli plantnanna. Venjulega eru ekki börnin látin
vinna lengur en 3—4 klukkutíma, eða jafnvel skemur. Á
þeim tíma ættu 30—40 börn að gróðursetja minnst 2000
—3000 plöntur. Bömin eru látin skiptast á um handtök
við gróðursetninguna. Hvert barn fær æfingu í að gera
holur, gróðursetja, lagfæra eldri gróðursetningu, sá trjá-
fræi ef um það er að ræða, o. s. frv. Áður en byrjað er að
starfa er rifjað upp fyrir börnunum hvað eigi að gróður-