Íslenskar landbúnaðarrannsóknir - 01.03.1980, Blaðsíða 90

88 ÍSLENZKAR LANDBÚNAÐARRANNSÓKNIR
3. mynd. Kalkþörungar og þörungabrot úr Hrútafirði. Aðallega er hér um að ræða Lithothamnium
tophiforme.
Fig. 3. Maerl from Hrútafjörður, mainly consisting of Lithothamnium tophiforme.
ars vegar eftir áætluðu kalkmagni, en hins
vegar ríkjandi tegundum kalklífvera.
Þannig var kalkmagn notað til að skipta
sýnunum í kalkrík (>2h hlutar úr kalki)
og kalksnauð sýni (<2/3 kalk). Þá var kalk-
ríkum sýnum skipt í tvo hópa eftir því,
hvort þau voru að meginhluta gerð úr
kalkþörungum (kalkþörungaset) eða
skeljum (skeljasandur).
NIÐURSTÖÐUR.
Dreifing setgerða.
Á 1. og 2. mynd eru sýndir sýnatökustaðir
og um leið með mismunandi táknum,
hvers kyns set fannst á hverjum stað.
Myndirnar sýna, að víðast hvar í innsta
hluta Húnaflóa fannst kalkþörungaset á
grunnsævi. Sérstaklega var það áberandi
með vestanverðum Miðfirði og báðum
megin Hrútafjarðar, en breiður af kalk-
þörungaseti fundust einnig við mynni
Bitrufjarðar og Steingrímsfjarðar. Loks
fundust kalkþörungar í botni Reykjar-
fjarðar og á nokkrum öðrum stöðum.
Lítið varð vart við skeljasand sunnan
Steingrímsfjarðar, eins og 1. mynd sýnir,
en þar fyrir norðan fannst hann víða. Á 2.
mynd sést t. d., að norðan Ingólfsfjarðar
fannst nær eingöngu skeljasandur. Á
þessu svæði voru sýni ekki tekin inni á
fjörðum og víkum sökum grynninga, en
sennilegt má telja, að kalkþörungaset
megi finna nær landi.