Fréttablaðið - 30.12.2020, Blaðsíða 33

Elín
Albertsdóttir
elin@frettabladid.is
Brynjólfur Þór segist í dag fyrst og fremst stunda hlaup. „Ég komst að því eftir nokkur ár
af götuhlaupum að þau og líkami
minn áttu ekkert sérstaklega
góða samleið. Ég tók því til við að
hlaupa utanvega og fann að bæði
var umhverfið heillandi og álagið
fjölbreytt auk þess að vera miklu
betra fyrir líkama og sál,“ segir
hann og bætir við að hann sé bíl-
laus miðbæjarrotta.
„Ég hef notið þess að geta farið út
í Öskjuhlíð, náttúruparadís í miðri
borg með furðu mörgum náttúru-
stígum, og í fell og svæði í kringum
höfuðborgarsvæðið. Ég komst
meira að segja að því að hægt er að
taka strætó hingað og þangað til að
komast út í náttúruna. Síðan getur
maður látið sér duga að hlaupa á
grasinu meðfram göngustígum í
borginni þess á milli,“ segir hann.
Fékk hvatningu
frá samstarfskonu
Þegar Brynjólfur er spurður hvað
hafi komið honum af stað í svona
mikla hreyfingu svarar hann:
„Ætli ég sé ekki óttalega dæmi-
gerður fyrir fólk á mínum aldri.
Ég var á fullu í alls kyns íþróttum
sem krakki, þótt ég æfði sjaldnast
formlega. Ég var í fótbolta og
körfubolta öllum stundum í
grunn- og framhaldsskóla og
jafnvel handbolta framan af. Svo
kláraðist skólinn, vinnan tók við
og öll hreyfing fór fyrir ofan garð
og neðan. Um þrítugt ákvað ég að
koma mér í form og stundaði þá
lyftingar, Bootcamp, æfði fót-
bolta í Old boys og stundaði smá
hlaup, sem mér hafði fram að því
fundist það leiðinlegasta í heimi.
Nokkrum árum síðar slátraði ég
náranum og gat enga hreyfingu
stundað að ráði í eitt og hálft ár.
Annars var ég eiginlega hættur
allri hreyfingu vorið 2019 þegar
Guðrún Sóley Gestsdóttir, sam-
starfskona mín á RÚV, rölti inn
á fréttastofuna. Fyrst sagði hún
nokkur orð við Bjarna Pétur
Jónsson fréttamann og gekk svo
til mín. „Kemurðu ekki með okkur
í Fjölnishlaupið?“ Líkami minn
öskraði af öllum lífs- og sálar-
kröftum NEI, ég er ekki í neinu
standi í tíu kílómetra hlaup. En
maður segir ekki nei við Guðrúnu
Sóleyju svo að mjóróma rödd sagði
já. Í ævisögum ofurhlaupara eru
ótal sögur af mönnum sem eru við
það að örmagnast um miðja nótt í
kolniðamyrkri eftir hundrað kíló-
metra hlaup í alls kyns veðrum.
Mín örmögnun kom eftir tvo
kílómetra í sól og hlýju á fögrum
vordegi. Einhvern veginn náði ég
þó í mark, næstsíðastur þátttak-
enda,“ upplýsir Brynjólfur og segir
að þetta hafi verið upphafið að
þeim fagra félagsskap GuBB, með
upphafsstöfum Guðrúnar Sóleyjar,
Bjarna Péturs og sínum.
„Seinna bættist Guðmundur
Ólafur Sigurðsson, vinur minn, í
hópinn og eignaði sér sennilega
litla u-ið. Við höfum hvatt hvert
annað áfram og skipst á hugmynd-
um og sögum. Við fórum saman í
25 kílómetrana í Hengilshlaupinu
í sumar. Afskaplega skemmtileg
dagsferð með hlaupi, sundi og
góðum minningum. Í því hlaupi
lærði ég reyndar að það er ekki
góð hugmynd að gleyma morgun-
matnum enda var ég á barmi með-
vitundarleysis að hlaupi loknu uns
ég fékk að borða.“
Markmið um hver áramót
Brynjólfur segist alltaf setja sér
einhver markmið. „Um síðustu
áramót voru þau fimm, þrjú þeirra
náðust en hin ekki. Hengillinn
átti að vera fyrsta langa utanvega-
hlaupið á minn mælikvarða og ég
bætti við tveimur, lengstu vega-
lengd í Hvítasunnuhlaupinu og
Eldslóðinni í lok sumars. Það var
æðislegt hlaup, 29 kílómetrar í
grenjandi rigningu, leðju, pollum
og stillu. Hlaup þar sem mér leið
vel allan tímann og hefði getað
haldið áfram lengi enn. Ég stefndi á
að hlaupa 1.500 kílómetra á árinu
en næ 1.800, um þúsund meira en
ég hafði áður hlaupið á einu ári. Ég
ætlaði að bæta tíu kílómetra hrað-
ann um 2:30 en náði 1:16 bætingu
í eina hlaupi ársins. Einnig ætlaði
ég að léttast meira en ég hef gert.
Aðalmarkmiðið náðist þó, nema
eitthvað fari úrskeiðis eftir birtingu
þessa viðtals, að hlaupa meiðsla-
laus árið á enda. Markmið næsta
árs liggja ekki fyrir. Mig langar til
að reyna við 50 kílómetra hlaup en
geymi það kannski til næsta árs.
Og stefni svo á einhverjar bætingar
sem ég á eftir að ákveða. Eitt af því
sem mig hefur langað til að bæta
við eru lengri gönguferðir, hvort
sem er dagsferðir eða nokkurra
daga göngur, og að vera duglegri að
ganga á fjöll.“
Losar um álag og streitu
Brynjólfur hleypur fjórum til fimm
sinnum í viku, frá hálftíma upp í
tveggja til þriggja tíma túra. „Eins
og mér fannst hlaupin tilgangslaus
og asnaleg þegar ég var yngri hef
ég afskaplega gaman af þeim núna,
sérstaklega þegar ég er úti í nátt-
úrunni.
Hlaupin hafa þann kost að þau
er hægt að stunda hvar og hvenær
sem er, einn eða með öðrum þó
svo mér þyki reyndar oftast best að
vera einn á mínum forsendum. Það
er hægt að nota ferðatíma með því
að hlaupa í eða úr vinnu, hlaupa í
frítíma og þar fram eftir götunum.
Þau gefa manni líka góðan tíma til
að hugsa eitthvað misgáfulegt eða
hlusta á hlaðvarpsþætti, og eru góð
leið til að losna undan álagi vinnu
og hversdags,“ segir hann.
„Tvennt hefur reynst mér vel
síðustu misseri. Eftir að hafa kennt
nárameiðsla reglulega fór ég til
hnykklæknis sem hefur gert mjög
góða hluti fyrir mig, að auki fór ég
að láta útbúa fyrir mig hlaupapró-
grömm sem miða við getu og mark-
mið. Þetta tvennt held ég að hafi
ráðið mestu um að ég er nú að klára
besta hlaupaár mitt til þessa.“
2020 var besta hlaupaárið
Brynjólfur Þór Guðmundsson, fréttamaður á RÚV, hefur alltaf verið mikið fyrir íþróttir og hvers
kyns sport. Að undanförnu hafa hlaup átt hug hans allan, sérstaklega utanvega í fallegri náttúru.
Brynjólfur
Þór setur sér
markmið við
áramót. Á þessu
ári hefur hann
náð þremur af
fimm.
FRÉTTABLAÐIÐ/
SIGTRYGGUR ARI
Brynjólfur er mest fyrir að hlaupa utanvega. Hér hleypur hann í Nauthóls-
víkinni í fallegu vetrarveðri þar sem Kópavogurinn blasir við handan hafs.
6 KYNNINGARBLAÐ 3 0 . D E S E M B E R 2 0 2 0 M I ÐV I KU DAG U RHEILSA
www.abelheilsuvorur.is