Morgunblaðið - 29.08.2020, Blaðsíða 35

MINNINGAR 35
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 29. ÁGÚST 2020
✝ Haukur Svein-björnsson var
fæddur á Snorra-
stöðum 6. febrúar
1932. Hann lést á
Hjúkrunarheim-
ilinu Brákarhlíð í
Borgarnesi 8. mars
2020. Foreldrar
Hauks voru Svein-
björn Jónsson og
Margrét Jóhanna
Sigríður Jóhann-
esdóttir. Haukur var einn af 7
systkinum, elstur var Kristján,
sammæðra, næstur var Haukur,
þá Friðjón, Jóhannes Baldur,
Kristín Sólveig, Helga Steinunn
og Elísabet Jóna.
Eiginkona Hauks var Ingi-
björg Sigríður Jónsdóttir frá
Gestsstöðum í Kirkjubólshreppi,
f. 1930, d. 2016. Dóttir þeirra er
Branddís Margrét Hauksdóttir,
fædd 1972. Maður hennar er
Kristján Ágúst Magnússon,
fæddur 1972. Börn þeirra eru
Magnús, fæddur 1994, Ingibjörg
Jóhanna, fædd 1996, Kristín Ósk,
andvana fædd
2005, og Friðjón
Haukur, fæddur
2007. Sambýlis-
maður Ingibjargar
Jóhönnu er Hákon
Konráðsson, fædd-
ur 1990, saman
eiga þau Kristján
Ágúst og Branddísi
Margréti, fyrir á
Hákon Kristófer
Leó.
Haukur var búfræðingur frá
Hvanneyri og tók við búskap á
Snorrastöðum af foreldrum sín-
um, þar sem hann bjó og starfaði
allan sinn starfsaldur. Haukur
var virkur í félagsmálum og
sinnti formennsku í mörgum
nefndum og ráðum.
Útför Hauks fer fram frá Kol-
beinsstaðakirkju í dag, 29. ágúst
2020 kl. 14, að viðstöddum nán-
ustu aðstandendum.
Streymt verður frá athöfninni
á www.kvikborg.is. Hægt er að
nálgast virkan hlekk á streymið
á https://www.mbl.is/andlat
Fjölmörg minningabrot frá
bernskuskeiði mínu tengjast
Hauki bróður. Það var skemmti-
legt að alast upp á fjölmennu
menningarheimili í fallegu um-
hverfi. Heimavistarskóli var á
heimilinu því faðir okkar var
kennari og jafnan var gestkvæmt
þar fyrir utan. Frá unga aldri
fylgdi ég Hauki og Frænda, eins
og við kölluðum föðurbróður okk-
ar, við útistörf. Það var lærdóms-
ríkt að fá leiðsögn hjá þessum
góðu en afar ólíku mönnum.
Haukur var búfræðingur að
mennt og það kom í hans hlut að
taka við búi foreldra okkar. Þótt
hann væri ekki alltaf alls kostar
ánægður með sitt hlutskipti þá
fórst honum það vel úr hendi.
Hann var framsýnn í ræktun bú-
stofnsins og breytti melum og mó-
um í tún. Fyrsta Ferguson-drátt-
arvélin á heimilinu var sú fjórða í
sýslunni. Haukur kunni vel til
verka og var handlaginn. Ljóslif-
andi eru mér stundirnar í smiðj-
unni þegar hann dengdi járnið og
mótaði fagurlagaðar skeifur.
Hann var vel gefinn og hafði
ákveðnar skoðanir. Stjórnsamur
var hann og gerði kröfur. Maður
lærði hratt en ekki endilega sam-
kvæmt uppeldiskenningum.
Hann teysti mér ungri fyrir að
bólusetja lömb og smala svo eitt-
hvað sé nefnt. Hrósið var ekkert
ofnotað en þegar maður heyrði
hann segja gestum hvað litla syst-
ir væri fjárglögg og gæti bakkað
með heyvagn upp að hlöðuvegg,
þá lét það vel í eyrum. Haukur og
hans góða kona Inga byggðu sér
hús á jörðinni og síðar nokkra bú-
staði. Þau byggðu líka stórt hús
með aðstöðu fyrir samkomur og
hófu rekstur ferðaþjónustu.
Hópferðir hestafólks út á
Löngufjörur urðu vinsælar í fylgd
Hauks sem hafði mikla ánægju af
þessum ferðum enda félagslyndur
í meiralagi. Inga var sívinnandi,
með nánast ótakmarkað umburð-
arlyndi. Haukur var oft að heiman
og þá urðu aðrir að sinna bústörf-
unum. Hann var oddviti, með-
hjálpari, söng bassa í kórum svo
fátt eitt sé nefnt. Stundum æfði
hann sönginn við bústörfin og
þess vegna kann ég enn kafla í
bassanum í Heims um ból. Síð-
ustu æviárin bjuggu þau hjónin í
Borgarnesi en þangað fluttu þau
þegar dóttir þeirra og fjölskylda
höfðu tekið við búskapnum og
ferðaþjónustunni.
Þetta fyrirmyndarfólk, sem er
menntað í búvísindum, rekur nú
búið af einstökum dugnaði og
myndarskap og byggðu stórt há-
tæknifjós fyrir skemmstu. Þótt
bróðir minn væri ekkert of hrifinn
af fjósbyggingunni í fyrstu þá var
hann mjög áhugasamur um fram-
gang hennar og fullur aðdáunar á
dugnaði og framsýni fólksins síns
að verki loknu. Ég efast þó stór-
lega um að hann hafi nokkuð sagt
þeim það. Haukur var almennt
heilsuhraustur en þurfti að fara í
hjartaaðgerð fyrir nokkrum árum
og var ótrúlega fljótur að jafna
sig. Síðasta árið sem hann lifði
hafði hann skerta hreyfigetu
vegna heilablæðingar. Kollinum
hélt hann þó í góðu lagi til dauða-
dags, sá líka og heyrði eins og
fugl. Ég sé hann fyrir mér á öðru
tilverusviði umvafinn ættingjum
og vinum í varpa. Ef að líkum læt-
ur verður hann heldur ekki lengi
að kynnast nýjum. Við Garðar
biðjum honum blessunar í sumar-
landinu.
Elsku Dísa Magga, Stjáni og
fjölskylda, Guð veri með ykkur
öllum.
Elísabet J. Sveinbjörnsdóttir.
Haukur
Sveinbjörnsson
Ég sit hér við eld-
húsborðið og hugsa
til Sigrúnar vinkonu
minnar sem kölluð var burt
snöggt og óvænt. Ég kynntist Sig-
rúnu þegar hún hefur störf í fyrir-
tæki okkar hjóna. Við vorum ung-
ar og kátar og smullum saman
eins og flís við rass. Stuttu síðar
seljum við Sigrúnu helmings hlut í
Klipphúsinu og rákum við það
saman í átta ár. Sigrún var ein-
staklega skemmtileg og sagði
brandara sína þannig að hún hló
allra mest og var ekki hálfnuð með
hann þegar ég grét úr hlátri, oft
þurfti að endurtaka gamanmálið
því ég hafði ekki skilið það sem
sagt var sökum hláturs. Við áttum
margar ótrúlega skemmtilegar
stundir saman, vorum samsíða við
uppeldi barna okkar og skemmt-
um okkur vel og mikið svo sem í
fjölmörgum útilegum sem við fór-
um saman í.
Eina útilegu verð ég að nefna
sérstaklega en ekki man ég hvaða
ár það var nema við vorum fyrir
austan í Hrífunesi um verslunar-
mannahelgi öll með börnin okkar
lítil, Sigrún og Jónas, við hjónin að
ógleymdum Kalla og co. móður-
bróður Sigrúnar en þessa helgi
stytti ekki upp í tvær mínútur það
var búið að strengja öll segl sem
laus voru á milli tjaldanna til að
reyna að fá einhvern þurran blett
fyrir börnin að vera á og oftast var
nú bara gert grín að þessu og litið
til himins og sagt „hann er allur að
létta til“ en ekki varð okkur að
óskinni og börnin fóru flest heim í
sundfötum.
Síðari ár var ekki eins mikið
samband en alltaf var gaman að
heyra í þér, Ragna mín, það kall-
aði ég hana oft og hún mig Lottu.
Kæri Jónas, Birna Dís, Krist-
inn og Heiðar ykkar missir er
mikill og megi guð og góðar vættir
Sigrún Ragna
Skúladóttir
✝ Sigrún RagnaSkúladóttir
fæddist 4. sept-
ember 1965. Hún
andaðist 10. ágúst
2020.
Útför Sigrúnar
fór fram 24. ágúst
2020.
styrkja ykkur á
þessum tímum.
Hversvegna er leiknum
lokið?
Ég leita en finn ekki
svar.
Ég finn hjá mér þörf til
að þakka
þetta sem eitt sinn var.
(Starri í Garði)
Karólína
Walderhaug.
Elsku fallega hjartahlýja Sig-
rún mín, það er svo sárt að vera að
skrifa til þín minningargrein, við
áttum að eiga lengri tíma saman.
Vinkonur í nærri 40 ár.
Vinátta sem var sterk og sama
hvað gekk á, þá vorum við til stað-
ar fyrir hvor aðra. Við áttum börn-
in okkar á nærri sama tíma, ég
reyndar fyrst hann
Svavar Örn 1981, þú Birnu Dís
1986, ég Reyni Viðar 1987, og svo
við báðar 1991, ég Birnu Björg, þú
Kristin Vicktor, 1993, ég Karl
Cesar og þú
Heiðar Snæ, en þetta var ekki
planað hjá okkur, bara gerðist og
urðu börn okkar vinir og fjöl-
skyldur okkar áttu góðar stundir
saman í ferðalögum sem voru
mörg. Báðar eigum við einkadæt-
ur sem heita sama nafninu, Birna,
ekki planað heldur gáfum við
þeim nöfn eftir konum sem okkur
þótti svo undurvænt um og var
það mamma þín og tengda-
mamma mín. Þó svo ég byggi er-
lendis í nokkur ár misstum við
ekki sambandið, sendum við hvor
annarri bréf og myndir af börn-
unum okkar sem við erum svo
stoltar af, hef ég verið að lesa þau
núna síðustu daga og tárin renna.
Hvað það var gaman hjá okkur,
við gátum hlegið og sungið og
hlustað á músík, en við höfum
sama smekk eins og sagt er á
músík.
Kom fyrir að önnur heyrði gott
lag, þá var hringt og fékk hin að
hlusta á það í símanum, já vá ég
elskaði það. Við elskum báðar dýr
og höfum átt hunda og þeir voru
okkur eins og börnin okkar, vel
knúsaðir og fengu mikla ást.
Ást áttir þú mikla og gafst þeim
sem þér þótti vænt um. Nú erum
við báðar orðnar ömmur og það
sem við elskum þessi ömmubörn
og skiptumst við líka á myndum af
þeim og sögum, veistu hvað hann
sagði og fleira, erum svo stoltar af
þeim, enda líkjast þau ömmunum
svo mikið sögðum við og hlógum.
Við erum nýbúnar að ákveða að
minnka við okkur vinnu og eiga
meiri tíma saman, fara í göngur,
fara í sund og í sumarbústaðinn
þinn eða minn og eiga góðar
stundir, en nú sit ég og er ekki al-
veg að átta mig á því að mín besta,
fallegasta og hjartahlýjasta vin-
kona sé farin í sumarlandið svona
langt á undan mér, ég græt, okkur
öllum er svo brugðið, börnin mín
tala svo fallega um þig og um þær
minningar sem þau eiga með þér
og fjölskyldu þinni.
Þetta ljóð segir mikið um
hvernig mér líður núna og mun
líða.
Ævin er stutt
en lífið er langt.
Ævin er aðeins meðganga
sem fylgir samdráttur
og oft harðar fæðingarhríðir
inn til lífsins ljóma,
þeirrar dýrðar
sem koma skal
og engan endi mun taka.
Ævin er stundleg og stutt,
en lífið,
tímalaus eilífð.
(Sigurbjörn Þorkelsson)
Ef tárin gætu búið til stiga
Ég er alltaf að bíða eftir SMS-i
eða snappi, því við vorum allan
daginn að skiptast á þeim og var
gaman að því. Ég gæti skrifað
heila bók til þín en við erum ekki
hættar að tala saman, við munum
finna hvor aðra í andlegri nútíð og
tala saman um allt eins og við
gerðum. Ég veit að Karl Cesar
hefur fagnað þér vel og þú knúsar
hann fyrir múttu eins mömmu
mína.
Elsku fallega Sigrún mín, ég
þakka fyrir alla hlýjuna og kær-
leikann sem þú gafst mér og mín-
um og við hittumst þegar minn
tími er kominn.
ég kveð eins og við gerðum allt-
af.
Heyrumst, ég elska þig.
Þín
Þóra Lind.
Vesturhlíð 2 | Fossvogi | s. 551 1266 | utfor@utfor.is | utfor.is
VIÐ ÞJÓNUM ALLAN SÓLARHRINGINN
Útfararþjónusta
í yfir 70 ár
Minningarkort á
hjartaheill.is
eða í síma 552 5744
Ástkær móðir okkar, stjúpmóðir,
tengdamóðir, amma, langamma
og langalangamma,
INGA G. MAGNÚSDÓTTIR,
dvalar- og hjúkrunarheimilinu Höfða,
Akranesi,
lést miðvikudaginn 26. ágúst.
Fríða Sigurðardóttir Þórður Þ. Þórðarson
Kristinn Jakob Reimarsson
Guðrún Kristín Reimarsd. Aðalsteinn Víglundsson
Inga Snæfells Reimarsdóttir
Linda Reimarsdóttir Sveinn Ómar Grétarsson
Pétur Reimarsson Hera Sigurðardóttir
Gréta R. Snæfells
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn
Ástkær eiginkona mín
ÞÓRA HALLGRÍMSSON
lést á Landspítalanum 27. ágúst.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Björgólfur Guðmundsson
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
SVANA JÖRGENSDÓTTIR,
er látin.
Dánardægur var 23. ágúst og hefur
fjölskyldan þegar kvatt hana með athöfn í
kyrrþey.
Gunnar Torfason
Laufey Gunnarsdóttir Jóhann Heiðar Jóhannsson
Anna Úrsúla Gunnarsdóttir
Nanna Dís og Jóhanna
FALLEGIR LEGSTEINAR
Auðbrekku 4, 200 Kópavogi, sími: 537-1029, www.bergsteinar.is
Á góðu verði
Verið velkomin
Opið: 11-16 virka daga
Vinur, bróðir og félagi,
INGÓLFUR KRISTÓFER
SIGURGEIRSSON,
lést á Hrafnistu Skógarbæ sunnudaginn 23.
ágúst. Jarðarförin fer fram frá Fríkirkjunni í
Reykjavík 8. september klukkan 15.
Ragnheiður Jónína Sverrisdóttir
Soffía Hrefna Sigurgeirsdóttir
Hreggviður Sigurbjörn Sverrisson
og fjölskyldur
starfsfólk og íbúar Njálsgötu 74
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
JÓN BIRGIR JÓNSSON
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni
fimmtudaginn 3. september kl. 15.
Vegna fjöldatakmarkana er athöfnin
einungis fyrir nánustu fjölskyldu og vini.
Einlægar þakkir fyrir sýnda samúð, hlýhug og vináttu.
Hægt er að fylgjast með á netinu á utforjbj.is og þar má einnig
finna upplýsingar um erfidrykkju.
Steinunn Norberg
Aðalsteinn Jónsson
Jón Birgir Jónsson Ásta S. Einarsdóttir
Kristinn Karl Jónsson Íris Halldórsdóttir