Morgunblaðið - 10.09.2020, Blaðsíða 37

okkar halda áfram út yfir gröf
og dauða!
Pétur.
Fyrsta verkefnið sem við
Maggi unnum saman var að
ljósmynda eyðifjörðinn Loð-
mundarfjörð í vetrarríki. Þetta
var í febrúar í byrjun níunda
áratugar síðustu aldar. Svifum
við þar um á gönguskíðum í
vetrarblíðu. Einn dag dvaldist
okkur í fögrum afdal, og á
heimleið til Stakkahlíðarhúss-
ins sem við dvöldum í brast
skyndilega á norðaustan frost-
bylur. Okkur gekk hægt á móti
veðrinu, sáum lítið frá okkur og
svo kom myrkur. Uppgefnir að
berja af okkur klakann og ég
farinn að örvænta; þá kallar
Maggi í gegnum veðurgnýinn
og hermir eftir málfari Sigga
gamla frá Stakkahlíð: „Ef veð
fennum ekki höseð þá verðöm
veð úte og Ásta gamla vandar
þá okkur ekki kveðjörnar er
hún kemör í vor, hve ella veð
höfum gengeð frá hösenö.“ Svo
hlógum við og hlógum þarna í
myrkrinu og bylnum og hring-
sóluðum þar til við fundum hús-
ið.
Eftir þetta vann Maggi með
mér og Roth-fjölskyldunni ótal-
mörg mikilvæg verkefni. Hann
tók að sér að að festa á filmu
margt úr arfleifð föður míns,
Dieters Roth, svo sem að skrá-
setja á filmu allar vinnustofur
og hús Dieters. Ferðaðist með
mér víða að setja upp sýningar
og ljósmynda.
Myndir hans eru í mörgum
helstu listatímaritum heims.
Maggi kom að gerð og ljós-
myndun stórra sýninga t.d. hjá
Hauser & Wirth-galleríinu í
New York, Basel og Zürich;
Museum Ludwig í Köln og
Schimmelmuseum í Hamborg.
Hann tók að sér, ásamt góðu
fólki, að gera kópíur af verki
Dieters „Reykjavík Slides“ þar
sem er að finna myndir af
hverri einustu byggingu í
Reykjavík (1973-1993). 70.000
rammar, sem krafðist enda-
lausrar þolinmæði.
Þegar móðir mín Sigríður
Björnsdóttir varð áttræð höfð-
um við Maggi byrjað á að safna
saman og ljósmynda myndverk
hennar. Var það úrval sýnt á
skjá í áttræðisafmælishófi
hennar við fögnuð viðstaddra.
Við systkinin, Guðríður Adda
Ragnarsdóttir, Karl Roth, Vera
Roth og ég, ásamt Magga,
ákváðum þá að láta reyna á
hvort hægt væri að ná saman
myndefni í yfirlitsbók um feril
mömmu sem myndlistarkonu.
Það tók tíu ár að hafa uppi á
því efni öllu, safna því, mynda,
skrá og koma í prenthæft form.
Bókin kom út á níræðisaf-
mæli mömmu í lok síðasta árs.
Við systkinin erum svo þakk-
lát Magga að hann vann að
þessu með okkur fram í rauðan
dauðann.
Ég var að setja upp sýningu
í Museum Ludwig í Köln og að
því kom kom að festa þurfti
sýninguna á filmu fyrir fjöl-
miðla. Ég tilkynnti að minn
trúnaðarvin og ljósmyndari
gerði það, ekki aðrir. Þessu var
illa tekið en þó gefið eftir. Það
var kvöldhóf hjá safninu og því
starfsfólki sem hafði komið að
gerð sýningarinnar. Maggi
kemur frá Mongólíu þar sem
hann hafði verið að vinna, í
fylgd með vinum sínum úr far-
andsmiðareglunni svartklæddu,
og kemur á veitingahúsið sem
við vorum á. Innkoman varð til
réttlætingar á þessum ljós-
myndara. Það sló þögn á safna-
elítuna þegar Maggi kom inn,
Mongóli í fullum skrúða, kufl-
inn óaðfinnanlega bróderaður
og ullarpottlokið eins og útflött
geit, með svartklædda menn
með pípuhatta á hvora hönd
haldandi á farangri hans.
Ég, móðir mín og systkin
söknum þín, Magnús Reynir.
Björn Roth.
MINNINGAR 37
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 10. SEPTEMBER 2020
✝ Skúli Gestssonfæddist á
Syðra-Seli í Hruna-
mannahreppi 5. maí
1947. Hann lést á
Hjúkrunar- og dval-
arheimilinu Brák-
arhlíð í Borgarnesi
27. ágúst 2020. For-
eldrar hans voru
Ása María Ólafs-
dóttir, f. í Reykjavík
8. desember 1908,
d. 21. maí 1994, og Gestur Guð-
mundsson, f. á Sólheimum í
Hrunamannahreppi 25. nóv-
ember 1902, d. 11. janúar 1988.
Þau voru bændur á Syðra-Seli
frá 1934-1964, en þá fluttu þau í
Vinaminni og síðar Heimaland á
Flúðum.
Systkini Skúla eru: 1) Ólafur
Sigurgeirsson, f. 9. janúar 1932,
d. 20.2. 2018, kvæntur Maríu
dór Gestsson, f. 16. nóvember
1942, d. 28. maí 2008.
Skúli ólst upp á Syðra-Seli og
gekk í barnaskólann á Flúðum.
Fyrri hluta ævinnar bjó hann á
Flúðum og starfaði við ýmislegt,
m.a. landbúnaðarstörf, sjó-
mennsku frá Vestmannaeyjum
og Grindavík, í Sláturhúsinu í
Laugarási, hjá Hulu og í Límtré,
var landvörður og í beitar- og
girðingarvinnu inni á hálendinu.
Skúli var sjálflærður véla- og
viðgerðarmaður og starfaði síð-
ast sem vélamaður hjá Myllunni
2003-2017. Hann bjó um tíma í
Reykjavík en fluttist síðan til
systur sinnar og mágs í Eskiholti
1 í Borgarhreppi þangað til hann
fluttist í Borgarnes og dvaldi síð-
ustu árin á Hjúkrunar- og dval-
arheimilinu Brákarhlíð.
Helstu áhugamál Skúla voru
fjallaferðir, veiðiskapur og bílar.
Útför hans fer fram frá
Hrunakirkju í dag, 10. sept-
ember 2020, kl. 14. að við-
stöddum nánustu aðstandendum.
Einarsdóttur, þau
eignuðust þrjú
börn, 7 barnabörn
og 7 barna-
barnabörn. 2) Guð-
rún Gestsdóttir, f.
16. júní 1936, gift
Sveini Finnssyni,
þau eiga fimm dæt-
ur, 9 barnabörn og
1 barnabarnabarn.
3) Ásgeir Gestsson,
f. 27. ágúst 1937,
var kvæntur Hrafnhildi Sigur-
björnsdóttur, látin, þau eign-
uðust sex börn, 20 barnabörn,
þar af eru tvö látin, og 10
barnabarnabörn. 4) Hjalti Gests-
son, f. 10. september 1938, d. 8.
febrúar 1941. 5) Marta Gests-
dóttir, f. 3. október 1940, gift
Hauki Steindórssyni, látinn, þau
eignuðust fimm börn og 5 barna-
börn, þar af er eitt látið. 6) Hall-
Okkur systurnar langar að
minnast Skúla yngsta bróður
mömmu sem flutti í sveitina til for-
eldra okkar, að Eskiholti 1 í Borg-
arhreppi, fyrir nokkru.
Okkar fyrstu minningar um
Skúla eru þegar hann bjó á Flúð-
um hjá ömmu okkar og afa í Vina-
minni. Einu sinni á sumri fórum
við fjölskyldan alltaf úr Borgar-
firðinum að heimsækja ætt-
ingjana í hreppunum. Skúli stóri
frændi var hár og myndarlegur,
dökkur yfirlitum og var oft ein-
hvers staðar inni á fjöllum, að
veiða eða á leiðinni á sínum jeppa í
einhver spennandi ævintýri. Á
heimili ömmu og afa bjó þá líka
Halldór bróðir Skúla en alltaf var
nóg pláss í litla húsinu til að leyfa
okkur fjölskyldunni að gista og við
systur sváfum í flatsæng á gólfinu.
Gjarnan sátu bræðurnir Skúli og
Halldór við spil eða spjall í litlu
stofunni, krossgátur og dagblöð
lágu á borðinu, alltaf rólegt yfir-
bragð og húmorinn ekki langt
undan. Við hlustuðum með eftir-
tekt á sögur í Vinaminni sem oftar
en ekki voru af dýrum, kindum,
forystufé, tófum og fjallaferðum
sem lýstu vel áhugamálunum á
heimilinu.
Skúli var mikill dýravinur og
átti nokkra hunda yfir ævina.
Minnisstæður er einn hundurinn
hans Skúla sem hét Hvað, eins og í
gátunni: „Hvað hét hundur Karls í
Koti sem í afdölum bjó? Nefni ég
hann í fyrsta orði, þú getur hans
aldrei þó.“ Lagði Skúli gjarnan
þessa gátu fyrir fólk og kímdi í
kampinn ef fólk stóð á gati en
Skúli hafði gaman af sniðugum til-
svörum og gríni og var fróður og
minnugur um margt.
Skúli var eitt mesta náttúru-
barn sem við höfum þekkt og var
sérlega næmur á náttúruna. Hann
gat komið auga á haförn sitjandi á
steini marga kílómetra í burtu, þá
tók hann eftir hvernig fuglar eða
önnur dýr hegðuðu sér og fór að
skima eftir hvað væri í gangi.
Hann var einnig veiðimaður og
fór oft í silungs- og laxveiði og á tó-
fugreni eins og afi okkar Gestur
gerði. Þegar við heimsóttum fólkið
okkar í Vinaminni voru þar oft
yrðlingar sem þeir feðgar höfðu
haft með sér heim úr grenjaferð-
um. Þetta var ekkert smá ævin-
týralegt fyrir okkur systurnar.
Skúli vann við margt um ævina
og gat gengið í mörg störf. Hann
vann sem vélamaður í Myllunni í
14 ár en hann hafði gott lag á vél-
um og var sjálfmenntaður á því
sviði. Honum þótti mjög gaman að
bílum og fjórhjólum og naut þess
að keyra um. Margar ferðir voru
farnar inn á Hrunamannaafrétt
og síðan inn á afrétt Borghrepp-
inga að Langavatni þegar hann
fluttist í Eskiholt. Skúli var pabba
mjög hjálplegur við búskapinn,
gerði við og hjálpaði til við hey-
skap og fleira meðan heilsan
leyfði. Skúli fór ekki vel með sig
seinni hluta ævinnar og var ekki
gott að horfa upp á hversu hratt
honum hrakaði eftir að hann hætti
störfum í Myllunni. Hann var
samt alltaf ljúfur maður og sér-
lega barngóður. Við minnumst
Skúla með þakklæti og hlýju. Við
sendum starfsfólki Brákarhlíðar
bestu þakkir fyrir umönnun Skúla
síðustu ár.
Áshildur, Þórdís, Jóhanna,
Sigrún og Gunnhildur.
Í dag kveðjum við frænda okk-
ar Skúla Gestsson og viljum við
minnast hans með nokkrum orð-
um. Skúli ólst upp í stórum barna-
hópi og var yngstur af sínum
systkinum. Bjuggu foreldrar okk-
ar félagsbúskap að Syðra-Seli,
voru 6 börn í vesturendanum og 6
börn í austurendanum og var oft
ansi glatt á hjalla i leik og starfi.
Skúli var ljúfur, mikill húmor-
isti, handlaginn, sérstaklega ef
vélar voru annars vegar, hann var
mikill dýravinur og mikið náttúru-
barn. Honum leið best inni á fjöll-
um með veiðistöngina meðferðis.
Gaman var að fara með Skúla
inn á afrétt, þar var hann fróður
um örnefni og staðhætti.
Kallið er komið,
komin er stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Elsku frændi, við kveðjum þig
með hlýhug og þökk fyrir sam-
fylgdina í gegnum tíðina. Hvíl í
friði, blessuð sé minning þín.
Frændsystkinin frá Syðra-Seli,
Elsa Sigrún, Guðrún,
Guðmundur, Margrét,
Kristrún og Agnes.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Í dag kveð ég kæran frænda
minn Skúla Gestsson.
Við Skúli vorum fædd sama dag
á Syðra-Seli, vorum sem tvíburar
og voru pabbar okkar bræður sem
þar bjuggu félagsbúi. Vil ég þakka
Skúla fyrir bernskuárin og þær
stundir sem við höfum átt saman á
fullorðinsárum.
Ljúfar voru stundir
er áttum við saman.
Þakka ber Drottni
allt það gaman.
Skiljast nú leiðir
og farin ert þú.
Við hittast munum aftur,
það er mín trú.
Hvíl þú í friði
í ljósinu bjarta.
Ég kveð þig að sinni
af öllu mínu hjarta.
(Maren Jakobsdóttir)
Blessuð sé minning
þín Skúli minn.
Margrét.
Ég er svo þakklát fyrir að hafa
þekkt Skúla. Margar af mínum
bestu minningum eru tengdar
honum og iðulega ef við á Seli rifj-
um upp liðnar stundir er hann
tengdur þeim. Skúli var mikill
húmoristi, ljúfur í framkomu,
fróður um náttúruna og leið best
inni á hálendinu. Hann bjó á
Syðra-Seli þar til ég varð ungling-
ur, svo að barnæskan litast af
minningum um hann. Dýravinur-
inn sem hann var gerði það að við
fengum að þekkja Spora, hundinn
hans, og eitt sinn kom hann heim
með loðbolta sem mjálmaði, villi-
kettling sem fékk nafnið Stór-
Mjása. Nokkur sumur kom Skúli
með Tobba tófu heim og var hann
hjá okkur fram að haust. Tobbi
tófa var yrðlingur (yrðlingar) sem
Skúli fann í grenja-túrum. Við
krakkarnir furðuðum okkur svo á
því að alltaf strauk Tobbi að heim-
an á haustin. Yrðlingarnir voru
eins og hvolpar, gæfir og
skemmtilegir.
Ekki má gleyma Krumma,
hrafnsunga sem Skúli kom með
heim eitt vorið og var hjá okkur
fram á sumar. Það var ævintýri og
dásamlegt fyrir okkur krakkana
að fá að kynnast þessum dýrum.
Útskýrir jafnvel hversu miklir
dýravinir krakkarnir á Seli eru.
Fyrstu vasapeningarnir mínir
komu frá Skúla. Ég þreif herberg-
ið hans einu sinni í viku og fékk
greitt fyrir. Það var alltaf svo
spennandi að koma niður í her-
bergið hans, sem kallað er enn í
dag Skúlaherbergi. Þar var hann
með skíði af hval, hljómplötur og
myndaalbúm. Allt vakti þetta
áhuga minn.
Einhverntímann kom hann
með risastóran krabba af sjónum
sem var áhugavert fyrir heima-
sætuna. Á hillu var hann með hníf
sem Ásgeir bróðir hans notaði til
að skera Skúla lausan úr veiðar-
færum sem voru við það að draga
hann út í sjó. Ég er þakklát fyrir
þennan hníf, Ásgeir og björg-
unina.
Þær voru ófáar veiði- og há-
lendisferðirnar sem við fórum
með honum, ég og Gústi bróðir.
Skúli þekkti hverja þúfu og alla
bestu veiðistaðina. Hann var líka
alltaf tilbúinn í eitthvert grín og
glens og ég heyri í huga mér hlát-
urinn hans. Þegar ég stundum var
send niður af ömmu að sækja
Skúla í mat þá spurði hann: „Er
kominn étur?“ og oft kvaddi hann
með „sjáustum“; þessar setningar
nota ég enn í dag og hugsa til
Skúla.
Ég segi því elsku Skúli, hvíl í
friði og við sjáustum.
Fjóla Dögg Þorvaldsdóttir.
Skúli Gestsson
Vesturhlíð 2 | Fossvogi | s. 551 1266 | utfor@utfor.is | utfor.is
VIÐ ÞJÓNUM ALLAN SÓLARHRINGINN
Útfararþjónusta
í yfir 70 ár
Elskulegur eiginmaður minn, sonur, bróðir
og mágur,
GUNNAR ÖRN SVAVARSSON
frá Skörðum,
lést á Heilbrigðisstofnun Vesturlands,
Akranesi, 5. september.
Jarðarförin fer fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Fyrir hönd aðstandenda,
Guðný Ágústa Skúladóttir
Pálína Guðrún Gunnarsdóttir
Sigríður Jóna Svavarsdóttir Jóhann Eysteinn Pálmason
Guðgeir Svavarsson Kristín Ármannsdóttir
Sigmar Svavarsson Valborg Reisenhus
Margrét Svavarsdóttir Sigurður Helgason
Elskuleg dóttir og systir,
SIGRÍÐUR JENSÍNA GUNNARSDÓTTIR,
lést 3. september.
Útförin fer fram frá Digraneskirkju
mánudaginn 14. september klukkan 13.
Ása S. Gunnarsdóttir
Ásólfur Bjartmar Gunnarsson
Guðrún Hlíf Gunnarsdóttir
Berglind Ósk Gunnarsdóttir
Ástkæri sonur okkar og bróðir,
ÓSKAR VALENTÍN GRÖNHOLM,
Grundarhvarfi 27, Kópavogi,
lést þriðjudaginn 1. september.
Í ljósi aðstæðna í samfélaginu hefur útförin
farið fram í kyrrþey.
Einlægar þakkir fyrir sýnda samúð, hlýhug og vináttu.
Einar Óskarsson Lene Grönholm
Anna Soffia Grönholm
Ólöf Steinunnardóttir
Ástkær eiginkona, móðir, tengdamóðir,
dóttir, systir og amma,
GUÐNÝ HELGA GUÐMUNDSDÓTTIR,
löggiltur endurskoðandi,
lést í faðmi fjölskyldu sinnar á líknardeild
Landspítalans 5. september.
Útför fer fram frá Árbæjarkirkju fimmtudaginn 17. september
klukkan 13 að viðstöddum nánustu aðstandendum og vinum.
Útförinni verður streymt á utforgudnyjarhelgu.is. Þeim sem vilja
minnast hennar er bent á styrktarreikning Ljóssins.
Friðrik Smári Björgvinsson
Andri Friðriksson Hrafnhildur Kristinsdóttir
Gunnar Helgi Friðriksson Svava Stefanía Sævarsdóttir
Alexander Elvar Friðriksson Bertha María Smáradóttir
Kristófer Máni Friðriksson Kristín Dís Árnadóttir
Inga Dóra Þorsteinsdóttir Guðmundur Helgi Guðjónsson
Ingigerður Guðmundsdóttir Kristín Hrönn Guðmundsdóttir
og barnabörn