Morgunblaðið - 10.09.2020, Blaðsíða 40

40 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 10. SEPTEMBER 2020
✝ SigfríðurNieljohníus-
dóttir fæddist í
Reykjavík 9. maí
1920. Hún lést á
heimili sínu Hólm-
garði 28 í Reykja-
vík 4. september
2020.
Sigfríður var
dóttir hjónanna
Nieljohníusar
Ólafssonar, f.
29.12. 1890, d. 18.7. 1969, og
Ólafar Sigurðardóttur, f.
30.11. 1886, d. 23.7. 1967. Sig-
fríður ólst upp í foreldrahúsum
á Vesturgötu 26c. Alsystur
hennar voru Vilborg Jódís, f.
17.12. 1916, d. 16.4. 1920, og
Jónína, f. 3.12. 1923, d. 24.9.
Guðnýjar Stefánsdóttur eru:
Jón Mikael, Þórunn og Ólöf
Helga. 2) Júlíus, f. 18.9. 1959,
d. 12.10. 1997, m. Helga Gott-
freðsdóttir, börn þeirra: Þórir,
Magnús og María Soffía. Börn
Þóris og Rakelar Hlínar Bergs-
dóttur eru: Júlíus Kári, María
Rut, Vilhelm Hrafn og Óliver
Sölvi. Dóttir Magnúsar og Guð-
rúnar Gígju Georgsdóttur er:
Helga Soffía. 3) Ársæll, f. 30.5.
1961, m. Gunnhildur Harðar-
dóttir, dætur þeirra: Sigfríður,
Margrét, unnusti hennar er Ar-
on Berg Pálsson, og Unnur.
Fyrir átti Ársæll dótturina
Dýrleifu, móðir Rannveig
Kjaran. Sigfríður bjó í Reykja-
vík alla tíð. Hún varð stúdent
frá Menntaskólanum í Reykja-
vík 1938 og vann ýmis skrif-
stofustörf um ævina, lengst af
hjá Fiskimálasjóði.
Útförin fer fram frá Dóm-
kirkjunni í Reykjavík í dag, 10.
september 2020, og hefst at-
höfnin kl. 11.
2000. Hálfbróðir
Sigfríðar var
Ragnar Benedikts-
son, f. 14.5. 1914,
d. 19.1. 1992.
Þann 20.7. 1957
giftist Sigfríður
Guðmundi B. Ár-
sælssyni, f. 3.5.
1925, d. 22.2. 1995.
Sigfríður og Guð-
mundur bjuggu í
Hólmgarði 28 frá
árinu 1960. Börn Sigfríðar og
Guðmundar eru: 1) Ólöf, f.
16.6. 1958, m. Jón Heiðar
Gestsson, börn þeirra: Gestur,
Fríða, unnusti hennar er Einar
Orri Svansson, og Guðmundur,
unnusta hans er Arndís Ýr
Matthíasdóttir. Börn Gests og
Sumri hallar og við finnum að
haustið er á næsta leiti. Allt tekur
enda. Í dag er Fríða tengda-
mamma mín kvödd hinstu kveðju
eftir langa ævi.
Ég kynntist Fríðu fyrir ríflega
40 árum þegar ég fór að venja
komur mínar í Hólmgarðinn þeg-
ar við Júlli sonur hennar fórum
að vera saman. Fríða var um
margt á undan sinni samtíð, hún
lauk stúdentsprófi frá Mennta-
skólanum í Reykjavík aðeins 18
ára gömul. Í þá daga var það
sjaldgæft að konur stunduðu
nám í menntaskóla en mennta-
skólaárin voru henni hugleikin og
margar sögur sagðar frá þeim
tíma. Barnabörnin og síðar
barnabarnabörnin nutu þess að
heyra hana segja frá, hvort sem
hún ræddi um persónur í Íslend-
ingasögunum eins og vini sína
eða sagði sögur frá miðri síðustu
öld t.d. þegar Ísland var hersetið.
Fríða átti auðvelt með að yrkja
og það eru ófáar vísurnar sem
hún samdi fyrir ættingja sína fyr-
ir hin ýmsu tilefni. Það var alltaf
notalegt í kringum Fríðu og gott
að koma í Hólmgarðinn, oft var
setið við eldhúsborðið yfir góðu
kaffi og málefni dagsins rædd og
þá fór Fríða ekki í grafgötur með
skoðanir sínar á mönnum og mál-
efnum. En lífið er alls konar og
það færði henni líka ýmis erfið
verkefni sem hún tókst á við með
æðruleysi og þrautseigju. Þeir
eiginleikar sem við minnumst þó
helst í hennar fari voru jákvæðni
og glaðværð og fram á síðasta
dag var kímnin ekki langt undan.
Að leiðarlokum þakka ég sam-
fylgdina, Fríða skilur eftir sig
ógrynni af minningum og góðum
sögum sem lifa áfram.
þegar mér svífur svefn á brá,
síðastur alls í heimi;
möttulinn þinn mjúka þá,
móðir, breiddu mig ofan á,
svo sofi ég vært og ekkert illt mig
dreymi.
(Einar Ólafur Sveinsson)
Helga Gottfreðsdóttir
Það var alltaf gott að koma til
ömmu Fríðu. Amma tók okkur
fagnandi og með opnum örmum
þar sem hún sat við eldhúsborðið
og reykti Capri bláar. Hún var
alltaf með konfekt eða eitthvað
góðgæti á boðstólum en það var
eins gott að þiggja það, því ann-
ars átti maður von á að vera ásak-
aður um að vera í megrun. Amma
var alltaf til staðar, alltaf til í að
ræða hlutina og var alltaf með
manni í liði. Manni leið alltaf vel
eftir heimsókn hjá ömmu. Hvort
sem við spiluðum, lögðum kapal
eða spjölluðum.
Stundum var einfaldlega gott
að leggja sig í sófanum í stofunni.
Amma var með einstakt jafnað-
argeð, góða nærveru og góðan
húmor og teljum við að flestir
sem þekktu hana geti sammælst
um það.
Amma var einstaklega minnug
og hún sagði okkur oft ótrúlegar
sögur úr lífi sínu auk þess sem
hún gat farið með heilu kvæða-
bálkana, ekki bara á íslensku
heldur á sænsku, dönsku, þýsku,
ensku og frönsku. Auk þess orti
hún mikið sjálf og fór með fyrir
okkur. Amma orti oftast í hefð-
bundnum stíl en þetta óhefð-
bundna ljóð sem amma orti finnst
okkur lýsa hugsunarhætti henn-
ar vel:
Minningar eru eins og perlur á
bandi, sumar eru svartar, aðrar
gráar, en flestar eru skínandi
hvítar. Ég læt þær svörtu og
gráu i kassa, sem ég loka vand-
lega en þær skínandi hvítu læt ég
í annan kassa sem er alltaf opinn.
Þar leikur hugur minn sér öllum
stundum og sendir mér mörg
skilaboð.
Það verður skrítið að fara fram
hjá húsinu hennar ömmu í Hólm-
garði án þess að kíkja í heimsókn.
Við munum ylja okkur við góðar
minningar um elsku ömmu
Fríðu.
Fríða og María Soffía.
Þakklæti er mér efst í huga er
ég minnist Fríðu Nilla, þvílík
gæfa er að kynnast slíkri konu.
Fríða var æskuvinkona
mömmu og samstarfskonan hans
pabba hjá Fiskimálasjóði um ára-
bil svo Fríða var frá upphafi snar
þáttur í mínu lífi. Fríða, mamma
og fleiri vinkonur úr menntaskóla
héldu hópinn vel, fríður og föngu-
legur hópur sem hélt vel saman í
gegnum sætt og súrt. Vinátta
þeirra var svo sannarlega trygg
og falleg en Fríða náði ein þeirra
að fagna 80 ára stúdentsafmæli.
Sem betur fer gekk vináttan í
erfðir og við Ólöf, dóttir Fríðu,
auk Unnar, Guðrúnar og Siggu,
mynduðum þéttan vinkvennahóp,
Fimmuna, í menntaskóla sem
gladdi eldri kynslóðina. Vin-
kvennahópurinn okkar kveður
Fríðu með söknuði, kærleika og
þakklæti.
Fríða var ákaflega vel gefin og
vel gerð kona en lífið fór ekki allt-
af mjúkum höndum um hana.
Hún sýndi svo sannarlega fágæta
hæfileika til að finna allt hið já-
kvæða úr lífinu og tilverunni.
Fyrir mér var hún einstök fyr-
irmynd, létt og kát og alltaf til í
óvæntar uppákomur, grín og
glens að ógleymdum hæfileikum
hennar til að yrkja. Þar skildi hún
heilan hafsjó af vísum og brögum
eftir sig.
Samferðarfólki sínu var hún
mörgum eftirminnileg. Hún brá
fyrir sig frönsku, þýskum ljóðum
og svo mundi hún ættartölur og
atburði áratugi aftur en samtímis
hafði hún lifandi áhuga á unga
fólkinu, umhverfismálum og póli-
tík. Fríða varðveitti vel hæfileik-
ann að hlakka til sem gerði henni
ellina auðveldari, upplestur á
Njálu sem og nýrri bókmenntum
var henni góð dægrastytting og
ekki síður að geta rifjað upp og
skemmt sér yfir liðinni tíð.
Ólíkt mörgum af hennar kyn-
slóð átti Fríða gott með að tjá sig
um tilfinningar. Hún endaði sam-
töl okkar gjarnan með því að
segja hvað henni þætti vænt um
mig, bræður mína og alla fjöl-
skylduna sem spannaði fjórar
kynslóðir. Fríða gerði heiminn
einfaldlega betri.
Eftir að móðir mín lést hafði
ég að orði að það væri leiðinlegt
að vera munaðarlaus. Hún var
ekki lengi að bæta úr því og
bauðst til að ættleiða mig og eftir
það kallaði ég hana fósturmóður
og svo hlógum við dátt.
Það var tilhlökkunarefni að
hitta Fríðu því ævinlega fór mað-
ur glaðari og léttari í lund af
hennar fundi.
100 ára ævin hennar Fríðu var
löng og falleg. Það var líka við
hæfi að sjá hana kveðja sína nán-
ustu með svo kærleiksríkum
hætti sem raunin varð. Þetta er
næstu kynslóðum svo sannarlega
til eftirbreytni.
Áslaug Gunnarsdóttir.
Merkiskona er horfin af sjón-
arsviðinu nú þegar Sigfríður
Nieljohniusdóttir kveður. Hún
var vinkona Jórunnar Viðar móð-
ur okkar (1918-2017) og jafnaldra
og samstúdent Drífu systur
hennar 1938.
Það sem einkenndi Fríðu Nilla
var lífsgleðin og á 100 ára afmæli
hennar 9. maí 2020 birtist
skemmtilegt viðtal við hana á
baksíðu Morgunblaðsins. Fríða
bjó yfir miklum fróðleik um menn
og málefni fyrri áratuga, mundi
ótrúlega margt og hafði gaman af
að rifja það upp.
Tækifærisræður fór hún létt
með og eftir hana liggja margar
vísur. Þrátt fyrir að hún hvorki
gæti séð né heyrt svo nokkru
næmi tókst henni samt að fylgj-
ast með fréttum og því sem nært
gat sálina. Hún bjó í sama hús-
næði í 60 ár og fjölskylda hennar
gerði henni kleift að vera heima
síðasta spölinn, sem er ótrúlega
fallegt af þeim.
Á 95 ára afmæli mömmu, 7.
desember 2013, flutti Fríða ræðu.
Þá sagði hún meðal annars frá
því þegar þær þrjár stöllur voru
unglingar og fóru með tjald og
prímus austur að Brúsastöðum í
Þingvallasveit og voru þar í viku.
Einnig dvöldu þær heilt sumar
saman á Hraunum í Fljótum í
kaupavinnu og þá höfðu þær
móðgast við Einar á Hraunum af
því hann vildi ekki leyfa þeim að
fara á ball á Siglufirði.
Okkur langar til að þakka vin-
áttu hennar við Jórunni og Drífu
og ómælda ræktarsemi hennar
við okkur og aðra afkomendur
þeirra.
Katrín Fjeldsted
Lovísa Fjeldsted.
Í gær barst okkur sú sorgar-
fregn að Fríða Nilla, eins og hún
var oftast kölluð, væri dáin. Fríða
náði að verða hundrað ára í maí
síðastliðnum og hélt upp á afmæl-
isdaginn á fallegum vordegi með
fjölskyldunni þrátt fyrir þær erf-
iðu aðstæður sem ríkja í sam-
félaginu í dag. Með Fríðu er farin
síðasta manneskjan sem hafði
þekkt okkur systkinin frá því við
fæddumst.
Móðir okkar og Fríða voru
miklar og nánar vinkonur. Þær
voru bekkjarsystur í Mennta-
skólanum í Reykjavík, útskrifuð-
ust saman úr máladeild vorið
1938 og luku báðar prófi í for-
spjallsvísindum vorið 1939 með 1.
einkunn. Það voru einungis fjöru-
tíu í árgangi þeirra í MR og Fríða
hefur sagt frá því að bekkurinn
hafi verið eins og ein stór fjöl-
skylda enda voru samskipti
bekkjarsystkinanna mikil alla tíð.
Vinátta mömmu og Fríðu hélst
óslitin meðan mamma lifði. Við
systkinin höfum einnig verið svo
lánsöm að hafa átt Fríðu að frá
blautu barnsbeini. Hún heimsótti
okkur meðan við bjuggum er-
lendis sem börn, bæði í London
og París.
Það varð síðan að fastri venju
okkar systra að heimsækja Fríðu
fyrir jólin og var það alltaf til-
hlökkunarefni enda Fríða ein-
staklega skemmtileg kona. Boðið
var upp á púrtvín og konfekt og
setið og spjallað. Það var svo
gaman að hlusta á hana segja frá
ýmsu sem dreif á daga vinkvenn-
anna þegar þær voru ungar,
skemmtunum ýmiss konar, úti-
legum, skíðaferðum, gönguferð-
um og ævintýraferðum upp í
sveit á hestbaki. Fríða var góðum
gáfum gædd, hafði mikið yndi af
bókmenntum, kunni ógrynnin öll
af kvæðum utanbókar og var sjálf
vel hagmælt.
Okkur þótti svo vænt um
Fríðu. Hvernig var annað hægt?
Hún var alltaf svo jákvæð og
glaðlynd, eldskörp og minnug og
gaman var að rifja upp með henni
gömlu dagana sem fáir mundu
eins vel og hún.
Fríða hlustaði mikið á útvarp
og fylgdist vel með, mundi eftir
börnum okkar og barnabörnum,
spurði alltaf um þau þegar við
hittumst og samgladdist okkur
yfir öllum áföngum í lífi þeirra.
Áslaug og Fríða áttu líka sama
afmælisdag og það brást ekki að
hringt var á milli þann dag með
hamingjuóskir á báða bóga. Fyrir
tæpu ári mætti hún í aldarafmæli
móður okkar og hélt stór-
skemmtilega tölu mömmu til
heiðurs.
Nú þegar Fríða er horfin frá
okkur kveðjum við hana með
söknuði en munum ávallt minn-
ast hennar með gleði og þakk-
læti. Börnum hennar, barnabörn-
um og langömmubörnum
sendum við okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Anna, Áslaug og
Bjarni Agnar.
Sigfríður
Nieljohníusdóttir
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför
GUÐMUNDAR RÚNARS
ÓSKARSSONAR,
löggilts endurskoðanda,
og að votta minningu hans virðingu.
Ragnheiður H. Sigurðardóttir
Kristján Guðmundsson Sigrún Hallgrímsdóttir
Sigurður Guðmundsson Margrét María Grétarsdóttir
Guðrún Inga Guðmundsd.
og barnabörn
Þökkum öllum ættingjum og vinum
hjartanlega fyrir samúð, kærleik og vináttu
vegna andláts og útfarar okkar ástkæru
móður, ömmu og langömmu,
KRISTÍNAR SVEINSDÓTTUR
frá Bolungarvík, Kópavogstúni 9,
lengst af búsettri á Digranesvegi 34,
Kópavogi.
Hjartans kveðjur og þakklæti frá henni sjálfri til ykkar allra
og óskir um allt hið besta.
Guðbjörg Emilsdóttir Pétur Karl Sigurbjörnsson
Ástríður H. Emilsdóttir Pär Åhman
Guðrún Emilsdóttir
Emil, Kristín, María, Jónas, Fríða, Dísa, Anna Linnea,
Emil Viktor og barnabarnabörnin
Ástkær móðir, amma, langamma
og mágkona,
HALLDÓRA HELGA ÓLADÓTTIR,
lést á hjúkrunarheimilinu Sóltúni 30. ágúst.
Útför Halldóru fer fram frá Bústaðakirkju
14. september klukkan 13.
Sigríður O. Gunnarsdóttir
Oddný Gunnarsdóttir Egill Daníel Sigurðsson
Halldór Steingrímsson Guðrún Jensdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Eiginkona mín,
ÓLÖF GUÐRÚN EYJÓLFSDÓTTIR,
Lóló Eyjólfs,
lést á Landspítalanum í Fossvogi 9. ágúst.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Þórhallur M. Einarsson
Ástkær eiginmaður minn og faðir okkar,
JAAN ALAVERE,
tónlistarmaður og kennari,
Melgötu 7, Ljósavatnsskarði,
lést á heimili sínu 3. september.
Útförin mun fara fram í kyrrþey en þegar
samkomuhöftum verður aflétt verða haldnir minningartónleikar
í hans anda.
Marika Alavere
Marit Alavere
Marge Alavere
Grete Alavere
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
JÓN VÍGLUNDSSON
bakarameistari,
Hraunbæ 105,
áður til heimilis í Vorsabæ 2,
lést á Landspítalanum í Fossvogi mánudaginn 31. ágúst.
Þökkum vinum og vandamönnum fyrir hlýhug. Sérstakir þakkir
færum við starfsfólki á deild B4 á Landspítala Fossvogi fyrir
auðsýnda samúð og hlýhug.
Útförin fór fram í kyrrþey.
Steinunn V. Jónsdóttir
Víglundur G. Jónsson Guðbjörg H. Sigurðardóttir
Valbjörn J. Jónsson Hafdís Alfreðsdóttir
Vilma Jónsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Lengd | Minningargreinar sem birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt að senda lengri grein. Lengri grein-
ar eru eingöngu birtar á vefnum. Hægt er að senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er unnt að tengja viðhengi við
síðuna.
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem nánustu aðstand-
endur senda inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá
sem fjallað er um fæddist, hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og
klukkan hvað útförin fer fram. Þar mega einnig koma fram upplýs-
ingar um foreldra, systkini, maka og börn. Ætlast er til að þetta komi
aðeins fram í formálanum, sem er feitletraður, en ekki í minning-
argreinunum.
Undirskrift | Minningargreinahöfundar eru beðnir að hafa skírn-
arnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Minningargreinar