Morgunblaðið - 10.09.2020, Blaðsíða 38

38 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 10. SEPTEMBER 2020
✝ Aðalbjörg Al-bertsdóttir
fæddist 1. maí 1934
í Norðurfirði í Ár-
neshreppi í
Strandasýslu. Hún
lést á hjúkrunar-
heimilinu Ísafold
28. ágúst 2020.
Foreldrar Aðal-
bjargar voru Al-
bert Valgeirsson
frá Norðurfirði, f.
26.11. 1902, d. 28.10. 1983,
bóndi í Bæ í Árneshreppi, og
Ósk Samúelsdóttir frá
Skjaldabjarnarvík, f. 26.7. 1902,
d. 27.3. 1954, húsmóðir í Bæ.
Systkini Aðalbjargar eru:
Gísli, f. 10.3. 1936, d. 14.8. 2009,
Kristján, f. 11.3. 1938, Jóhanna,
f. 20.6. 1939, og Bjarnveig Sig-
urborg, f. 20.8. 1940, d. 29.9.
1940. Uppeldisbróðir Magnús
Þórólfsson, f. 6.8. 1927, d. 2.12.
2008.
Aðalbjörg giftist Torfa Þ.
Guðbrandssyni skólastjóra 16.
júní 1957, f. 22.3. 1923, d. 21.11.
rúnu Gunnarsdóttur þau eiga 3
börn og 3 barnabörn. 5) Fríða,
f. 4.7. 1965, kennari í Reykja-
vík, gift Jóni Magnúsi Krist-
jánssyni framkvæmdastjóra þau
eiga 4 börn og 3 barnabörn en
auk þess á Jón eina dóttur. 6)
Guðbrandur, f. 18.12. 1966, tré-
smíðameistari í Kópavogi,
kvæntur Dóru Björg Jóns-
dóttur, þau eiga 3 syni og 2
barnabörn.
Aðalbjörg stundaði nám í
Barnaskólanum á Finnboga-
stöðum. Hún vann ýmis störf
áður en hún festi ráð sitt, m.a.
ráðskona hjá fyglingum á Horn-
bjargi, á sjúkrahúsinu Ísafirði
og ráðskona í verbúð Hafnar-
firði. Haustið 1955 er hún var
ráðskona við Heimavistarskól-
ann á Finnbogastöðum kynntist
hún eiginmanni sínum. Hún bjó
þar til ársins 1983, þar af 13 ár
sem ráðskona. Eftir 28 ára dvöl
á Finnbogastöðum fluttu þau
hjónin til Reykjavíkur. Aðal-
björg vann á Hrafnistu, hjá
Heklu hf. og hjá Félagsþjónustu
Reykjavíkurborgar.
Útför Aðalbjargar fer fram í
dag frá Digraneskirkju kl. 13.
Útförinni verður streymt á lok-
aðri síðu, þeir sem óska eftir
aðgangi hafi samband við að-
standendur.
2015. Hann var
sonur Guðbrands
Björnssonar bónda
á Heydalsá og
Ragnheiðar Guð-
mundsdóttur hús-
freyju.
Börn Aðalbjarg-
ar og Torfa eru: 1)
Björn Guðmundur,
f. 14.11. 1956,
bóndi á Melum í
Árneshreppi,
kvæntur Bjarnheiði Júlíu Foss-
dal, þau eiga 5 börn og 11
barnabörn. 2) Óskar Albert, f.
26.5. 1958, framkvæmdastjóri á
Drangsnesi, kvæntur Guð-
björgu Hauksdóttur sjúkraliða,
þau eiga 5 börn, 8 barnabörn
og 1 barnabarnabarn. 3)Snorri,
f. 22.7. 1959, vélvirki í Reykja-
vík, kvæntur Ingu Dóru Guð-
mundsdóttur, þau eiga 3 börn
og 3 barnabörn, en fyrir átti
Snorri einn son með Erlu Rík-
harðsdóttur. 4) Ragnar, f. 18.4.
1963, trésmíðameistari í
Reykjavík, kvæntur Ernu Guð-
Elsku mamma mín hefur nú
kvatt þennan heim eftir stutt
veikindi. Í minni síðustu heim-
sókn á Ísafold, fór ég með hana í
hjólastólnum niður að ylströnd-
inni Garðabæ. Það var yndislegt
veður og henni fannst svo gaman
að sjá lífið, þar voru börn að busla
í sjónum og leika sér í sandinum,
fólk í gönguferð eða hjólatúrum.
Hún var svo glöð og þakklát,
fannst þetta „stórkostlegt“.
Árin sem við áttum heima í
skólanum á Finnbogastöðum og
hún var ráðskona, þá var hún eins
og mamma allra krakkanna í
skólanum, þau áttu hana með
okkur systkinunum. Hún var
með stórt hjarta. Það eru ófá
skiptin sem fólk hefur sagt mér
hversu mikilvæg hún var börn-
unum í heimavistinni, allir gátu
leitað til hennar ef heimþráin var
mikil eða þörf fyrir notalega nær-
veru.
Hún var „sérkennarinn“, sá
um að láta þá lesa sem voru að
ströggla við lesturinn, þá var set-
ið í rólegheitum í eldhúsinu í skól-
anum og hún notaði prjón til að
krakkarnir týndu ekki línunni.
Mamma hafði mikið yndi af því
að lesa. Þegar hún var unglingur
þótti það nú ekki gott að liggja
inni í bókum. Hún fann fljótt það
ráð að prjóna á meðan hún las.
Bókin lá á borði fyrir framan
hana og hún hallaði sér fram og
las en prjónaði sokka eða vett-
linga undir borði. Þá var ekki
hægt að banna henni að lesa.
Við fjölskyldan fluttum til To-
kyo í Japan 1994. Mamma og
pabbi sáu bara kosti þess að
flytja utan þótt langt væri og
drógu alls ekki úr okkur. Börnin
voru þrjú og öll undir 5 ára. Við
vorum svo heppin að hafa Svan-
dísi elsta barnabarn þeirra með
okkur fyrsta árið til að aðstoða
okkur í nýjum heimkynnum. Vor-
ið 1995 komu mamma og pabbi í
heimsókn. Þar fengu þau að upp-
lifa framandi menningu, nutu
dvalarinnar og upplifðu mikið.
Eftirminnilegt er þegar mamma
og Svandís fóru með börnin á
leikvöll seinnipart dags. Allt í
einu uppgötva þær að það er búið
að loka og læsa hliðinu að vell-
inum. Hvernig átti nú að komast
út? Svandís hjálpaði mömmu að
klifra yfir hátt hliðið, síðan rétti
hún mömmu börnin eitt af öðru
og komst á endanum sjálf. Þarna
kom sér vel að vera liðug sveita-
stelpa.
Við systkinin fórum öll í Hér-
aðsskólann á Reykjum eftir
fermingu. Eftir það komum við
bara heim á sumrin og í jóla- og
páskafrí. Þegar ég hafði verið tvö
ár í Reykjavík í framhaldsskóla
fluttu mamma og pabbi í bæinn.
Þá vorum við Guðbrandur bróðir
svo heppin að við gátum aftur
flutt heim til þeirra. Það var ynd-
islegt að vera sameinuð aftur.
Báðir foreldrar mínir höfðu
yndi af tónlist og hvers konar
menningu og nýttu sér það vel
eftir að þau komu til Reykjavík-
ur. Þau fengu sér árskort í Þjóð-
leikhúsinu og fóru á allar óperur
sem settar voru upp, tónleika auk
málverkasýninga. Eflaust þurfti
að bæta upp fyrir allt sem þau
höfðu ekki tækifæri til að gera
meðan þau bjuggu fyrir norðan.
Við hjónin fórum svo að fara með
þeim eftir að við fluttum heim.
Það voru dýrmætar samveru-
stundir. Mamma var alltaf til í að
gera eitthvað skemmtilegt og það
þurfti ekki langan fyrirvara „ég
verð tilbúin“. Síðustu árin fannst
henni enn gaman að fara á menn-
ingarviðburði, sagðist njóta
augnabliksins því minnið var far-
ið að svíkja hana. Hún tók því
með miklu æðruleysi. Það var
gott að heimsækja hana á Ísafold
því hún var alltaf jákvæð og létt-
lynd.
Hún er mín fyrirmynd í lífinu.
Hvíl í friði elsku mamma.
Fríða.
Ég fæddist og ólst upp í
stórum systkinahópi á Finnboga-
stöðum í Árneshreppi. Pabbi var
skólastjóri og mamma hafði í
nógu að snúast. Á þessum árum
sá mamma um að mjólka kýrnar
kvölds og morgna, ganga frá
mjólkinni og öll önnur almenn
heimilisstörf, sauma föt, bæta
buxur sem gjarnan vildu rifna hjá
strákaormunum. Það er mér
minnisstætt hvað mömmu vannst
þetta allt vel. Alla vega fengum
við alltaf nóg að borða og höfðum
föt til skiptanna.
Mamma hafði mjög gaman af
lestri bóka þrátt fyrir að sjónin
væri ekki eins og best væri á kos-
ið. Hún nýtti sér að prjóna sokka
og lesa á sama tíma, og gengu
prjónarnir ótt og títt undir borð-
inu á meðan hún las.
Foreldrar okkar voru mjög fé-
lagslyndir og höfðu gaman af að
fá gesti í heimsókn og eignuðust
þau fjölda vina, bæði tengt skóla-
starfinu og í bændaferðum sem
þau fóru í. Því fengum við Gógó
að kynnast þegar við vorum að
ferðast með þeim og fjórum börn-
um okkar um landið og þau bönk-
uðu upp á, alls staðar var tekið á
móti okkur eins og stórhöfðingjar
væru á ferð.
Mamma hafði gaman af dansi
og á yngri árum þótti hún til-
þrifamikil og því fengum við syn-
ir hennar að kynnast. Á seinni ár-
um þegar við fylgdum henni á
þorrablót eða Árneshreppsmót
þótti okkur vissara að vera
minnst þrír til að geta skipst á að
dansa við mömmu.
Mamma var frekar beinskeytt
og sagði það sem henni fannst, en
hún virtist heyra vel og vera góð-
ur hlustandi, því margir sem áttu
erfitt um stundarsakir leituðu til
hennar í skólanum og ekki síður
þegar hún vann í eldhúsinu hjá
Félagsmálastofnun í Reykjavík,
og margir minnast þess oft hve
gott hafi verið að leita til hennar
þegar lífið gekk ekki eins og best
var á kosið.
Mamma var mjög næm og
draumar hennar voru einstakir
og vissi hún á undan öðrum ef von
var á fjölgun í fjölskyldunni og í
þessi 5 skipti sem barns var von
hjá okkur Gógó vissi mamma það
alltaf þegar við sögðum henni
fréttirnar. Mamma var í góðu
sambandi við miðla og ef veikindi
voru í stórfjölskyldunni hafði hún
gjarnan samband við Sálarrann-
sóknarfélagið og kom þangað
beiðni um aðstoð og oftar en ekki
kom hjálp sem óskað var eftir.
Mamma hafði gaman af mat-
argerð og var mjög nýjungagjörn
á því sviði og alltaf var hún tilbúin
með mat og kaffi á réttum tíma. Á
seinni árum þegar verið var að
spá í verkaskiptingu kynjanna,
sagði hún að sér fyndist það ekki
karlremba í Torfa Guðbrands-
syni að vilja fá mat og kaffi á rétt-
um tíma. Henni var þetta allt
mjög ljúft. Og ekki má gleyma
hve vænt þeim þótt um hvort
annað og létu það ávallt í ljós.
Mamma dvaldi á hjúkrunar-
heimilinu Ísafold síðustu 6 ár æv-
innar. Þar fékk hún þá aðstoð
sem þurfti og var hún mjög þakk-
lát fyrir þá hjálp og veit ég að
starfsfólkið hjálpaði henni með
gleði og átti mamma góðan stað í
hjarta þeirra og þakka ég öllum
þeim fyrir frábæra umönnun.
Að lokum þakka ég þér elsku
mamma fyrir uppeldið og þau
góðu áhrif og sem þú hafðir á
börnin okkar og alla sem þú um-
gekkst, gleðina og væntumþykj-
una.
Þinn sonur
Óskar Albert.
Elskuleg tengdamamma og
vinkona!
Nú þegar ég sest niður og
skrifa nokkur orð um þig þá
hrannast inn minningar um okk-
ar góða samband. Árin sem við
erum búin að þekkjast eru yfir
fjörutíu og fimm ár og er því af
nógu að taka úr minningabank-
anum.
Þegar ég kem með Birni inn í
fjölskylduna, þá á átjánda ári og
úr stórum systkinahópi, fannst
mér ég alltaf vera ein af börn-
unum ykkar Torfa. Þú varst mín
fyrirmynd og hafðir einstaklega
hlýja og góða nærveru.
Þið Kitti hafið í gegnum tíðina
þurft að nota þykk og mikil gler-
augu. Var oft ansi strembið að fá
góð gleraugu sem hentuðu. Áður
en að ég kem til sögunnar þá
dreymdi þig að loksins værir þú
búin að fá góð gleraugu sem að
fóru vel á nefinu, hvorki þung né
klunnaleg og fara bara ansi vel.
Þú veltir lengi vel fyrir þér hvað
þessi draumur táknaði og barst
það loks upp við Guðmund í Bæ,
föðurbróður þinn og segir honum
drauminn. Hann leggur vel við
hlustir en segir svo „Jæja Alla
mín, nú ertu að fá tengdadóttur
sem að þér á eftir að líka vel við“.
Við Björn byrjum síðan að búa á
Melum á móti Kitta árið 1975
með dyggri aðstoð ykkar hjóna.
Þið og öll ykkar börn hafa verið í
gegnum árin mjög dugleg að
leggja okkur lið við búskapinn.
Persónuleikinn þinn var sér-
stakur elsku Alla, þú hafðir trú á
öllu sem maður tók sér fyrir
hendur. Vildir að börnin fengju
að taka þátt í öllu sem gert var
annars myndu þau ekkert kunna
þegar þau yrðu fullorðin. Sagðir
alltaf, að aldrei að geyma til
morguns sem hægt væri að gera í
dag. Þrátt fyrir að á þínum síð-
ustu árum væri minnið orðið
brigðult þá varstu alltaf glöð og
einstaklega jákvæð og naust
hverrar stundar. Þú þekktir og
fylgdist alltaf með öllum barna-
börnunum og barnabarnabörn-
unum þínum. Vissir alltaf þegar
Björn og hinir bræðurnir þyrftu
að fá ullarsokka og spurðir eftir
hverjir kæmu í sauðburð að
hjálpa til. Hugurinn var alltaf
mikið fyrir norðan.
Við fórum í mörg ferðarlög
saman víða um land. Þá var
menningin í hávegum höfð og far-
ið með ljóð eftir helstu skáld eins
og Sigvalda Kaldalóns, Davíð frá
Fagraskógi og Gunnarshólma.
Þú varst einstaklega mikill óp-
eruunnandi, þegar heyrðist söng-
ur í útvarpinu þá vissir þú alltaf
hver var að syngja.
Þegar þið hjón fluttuð suður
árið 1983 var ykkar sárt saknað á
Melaheimilinu en komuð kát og
hress á sumrin. Þið opnuðuð
heimilið ykkar fyrir okkar elstu
sonum og hélduð áfram að taka
þátt í uppeldinu með okkur. Þeg-
ar við horfum til baka var það al-
veg einstakt, að taka tvo unglinga
að ykkur.
Það var alltaf skemmtilegt að
heimsækja ykkur í Bogahlíðina,
við komandi með allan barna-
skarann, en alltaf voruð þið með
opinn faðminn og rausnarlegri
gestgjafar eru vandfundnir. Við
hvert tækifæri ef fjölskyldan
kom saman, hvort sem um var að
ræða fermingu, afmæli eða stúd-
entsútskrift, þá var lagið alltaf
tekið, alltaf glaumur og gaman.
Nú er mál að linni elsku
tengdamamma, við vitum að þú
ert í góðum höndum þarna í efra,
ég held að ég segi fyrir hönd okk-
ar allra að minningin um ykkur
Torfa mun aldrei gleymast. Guð
geymi þig.
Bjarnheiður Júlía Fossdal.
„Mikið ertu nú glæsileg nafna
mín, það mætti halda að þú værir
að gifta þig,“ sagðir þú við mig á
brúðkaupsdaginn okkar hjóna og
þegar ég sagði þér að ég væri ein-
mitt að því þá samgladdist þú
mér svo innilega og fórst með
okkur í smá myndatöku. Mikið
þykir mér nú vænt um þær
myndir. Þú talaðir einhvern tím-
ann um við okkur að þú yrðir að
lifa í núinu og það er frábær eig-
inleiki og að þú skulir hafa verið
svona jákvæð í gegnum öll þessi
ár sem Alzheimer-sjúkdómurinn
var hluti af lífi þínu. Alltaf þekkt-
ir þú okkur þó og tókst okkur
fagnandi þegar við komum í
heimsókn. Mikið sem þú varst
ánægð með fólkið þitt og það var
ánægt með þig. Það sást vel
hversu margir mættu í portið við
Ísafold þegar þú áttir afmæli í
vor. Við komumst því miður ekki
en sátum fyrir framan sjónvarpið
og horfðum á streymi. Ég fékk
tár í augun þegar ég sá þig veifa
fjöldanum glæsileg í rauðu káp-
unni þinni eins og drottning. Þú
varst alltaf svo glæsileg og vel til
höfð, áttir þinn tíma í lagningu á
föstudögum og í gegnum árin
dugleg að mæta í óperuna, leik-
húsin og tónleika.
Þegar ég hugsa til baka þá
koma upp í hugann góðir tímar í
Bogahlíðinni, harðfiskur og egg í
morgunmat, að hlaupa eftir
frönskum í Suðurver á sunnudög-
um, liggja fyrir framan hillusam-
stæðuna, sem er núna heima hjá
mér, að hlusta á Rauðhettu og
Hans og Grétu. Þolinmæði þín
þegar ég fékk að setja rúllur í
hárið á þér og smekkvísi þín þeg-
ar kom að sundbolakaupum á
Ítalíu.
Mér fannst ég flottasta stelpan
í heimi að eiga bláa sundbolinn
með pilsinu. Síðar þegar kom að
því að ég eignaðist kærasta tókst
þú mjög vel á móti honum Hall-
dóri mínum og varst ánægð með
þennan mann sem kom af svona
góðu fólki.
Börnin mín eru svo heppin að
hafa fengið að njóta þess að eiga
góða langömmu sem alltaf var
glöð að sjá þau og þú sagðir þeim
sögur frá því í gamla daga og
tókst þau í Herramann. Þú horfð-
ir á Guðbjörgu mína litla og sagð-
ir brosandi að hún væri alveg eins
og afi hennar, hann pabbi minn,
gat prílað um allt og datt aldrei.
Fataval Sigurbjargar fannst þér
til fyrirmyndar, en hún leit á þig
sem nokkurs konar fyrirmynd í
þeim málum og Friðgeir tókst þú
í fangið og sagðir að hann væri
svo fallegur.
Mér langar að lokum að segja
takk elsku amma, fyrir að hafa
staðið við það sem þú sagðir við
jarðarförina hans afa Torfa þar
sem þú lofaðir að fara ekki alveg
strax, við hefðum farið í nógu
margar jarðarfarir, en móður-
Aðalbjörg
Albertsdóttir
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, dóttir, tengdadóttir og amma,
JÓNÍNA INGIBJÖRG ÁRNADÓTTIR,
Ninna Bogga,
Kirkjubraut 8, Njarðvík,
lést á Landspítalanum v/Hringbraut
laugardaginn 29. ágúst.
Útförin fer fram frá Keflavíkurkirkju föstudaginn 18. september
klukkan 13. Í ljósi aðstæðna munu einungis nánustu
aðstandendur vera viðstaddir athöfnina.
Athöfninni verður streymt á https://youtu.be/1Nrxy6VUQZs
Ólafur Þórður Björnsson
Íris Þóra Ólafsdóttir Elvar Ágúst Ólafsson
Árni Björn Ólafsson Karen Rúnarsdóttir
Arngrímur Anton Ólafsson Lovísa Hilmarsdóttir
Árni Björgvinsson Jenný Bergljót Sigmundsd.
Þóra Sigríður Jónsdóttir
og barnabörn
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
SIGURÐUR G. EMILSSON,
Drekavöllum 18, Hafnarfirði,
lést föstudaginn 4. september á
Hrafnistu í Hafnarfirði.
Útför hans fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju
miðvikudaginn 16. september klukkan 13. Vegna aðstæðna í
samfélaginu verður athöfnin einungis fyrir nánustu fjölskyldu og
vini. Öðrum sem hafa áhuga á að vera viðstaddir athöfnina er
velkomið að hafa samband við aðstandendur.
Emil Sigurðsson Gerður Guðjónsdóttir
Björgvin Sigurðsson Sigurbjörg M. Sigurðardóttir
Ingvar Þór Sigurðsson Rósa Dögg Flosadóttir
og barnabörn
Ástkær faðir minn, tengdafaðir, afi
og langafi,
SVEINN Þ. GUÐBJARTSSON,
fyrrverandi forstjóri Sólvangs,
áður til heimilis í Klettahrauni 5,
Hafnarfirði,
lést á Hrafnistu Hafnarfirði miðvikudaginn 1. september.
Útför hans fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju fimmtudaginn 17.
september klukkan 15.
Katrín Sveinsdóttir Kristján Rúnar Kristjánsson
Hildur Dís Kristjánsdóttir Þorgeir Albert Elíesersson
Sveinn Rúnar Þorgeirsson
Svana Lovísa Kristjánsdóttir Andrés Garðar Andrésson
Bjartur Elías Andrésson
Birta Katrín Andrésdóttir
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
Minningargreinar