Morgunblaðið - 31.12.2020, Page 55

MINNINGAR 55
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 31. DESEMBER 2020
✝ Stefán Kjart-ansson, fyrr-
verandi umdæm-
isstjóri hjá
Vegagerð ríkisins í
Rangárvallasýslu,
fæddist 1. nóv.
1934 á Bjólu í
Djúpárhreppi.
Hann lést á Hjúkr-
unarheimilinu
Skógarbæ 17. des-
ember 2020. For-
eldrar hans voru hjónin Kjartan
Jóhannsson (f. 24.10. 1903, d.
1.3. 1991) bóndi á Bjólu og síðar
á Brekkum í Holtum og Guð-
finna Stefánsdóttir (f. 4.3. 1905,
d. 27.6. 1992) húsfreyja. Kjartan
var frá Haga í Holtum í Rang-
árvallasýslu. Guðfinna átti ættir
sínar að rekja undir Eyjafjöll en
var fædd á Bjólu í Djúp-
árhreppi.
Stefán var þriðji í röð fimm
bræðra. Eldri bræður hans voru
Björgvin Ottó (f. 10.3. 1932, d.
18.5. 2015), var kvæntur Þuríði
Jónsdóttur (f. 23.9. 1932, d. 9.3.
2013) og Ásgeir (f. 24.3. 1933, d.
19.11. 2013), var kvæntur Pál-
ínu Gunnmarsdóttur (f. 5.3.
barnabörnin eru sjö. Guðfinna
Stefánsdóttir (f. 31.10. 1957),
gift Helga Harðarsyni (f. 18.3.
1957). Börn þeirra eru Stefán
Davíð og Dröfn og barnabörnin
eru sex. Hreinn Stefánsson (f.
18.6. 1964), kvæntur Svein-
björgu Pálmarsdóttur (3.11.
1962). Börn þeirra eru Hinrik
Már, Aðalheiður, Harpa Guðrún
og Stefán Haukur og eiga þau
eitt barnabarn. Hilmar Stef-
ánsson (f. 8.9. 1967), kvæntur
Írisi Dóru Unnsteinsdóttur (f.
26.3. 1966). Börn þeirra eru
Hildur, Andri Steinn og Freyja
Rún og barnabörnin eru tvö.
Stefán og Guðrún kynntust
árið 1955 þegar Guðrún fór
ásamt vinkonu sinni frá Akra-
nesi austur á Hvolsvöll í sum-
arvinnu en þar felldu þau Stef-
án og Guðrún hugi saman.
Næsta vetur bjuggu þau hjá for-
eldrum Stefáns að Brekkum í
Holtum en færðu sig síðan um
set til Akraness og bjuggu hjá
foreldrum Guðrúnar á meðan
Stefán lærði húsasmíði. Stefán
lauk sveinsprófi 1960 og vann
m.a. við uppbyggingu á hafn-
armannvirkjum á Akranesi. Síð-
ar starfaði hann sem verkstjóri
hjá Vegagerð ríkisins á Akra-
nesi, á árunum 1963 til 1973 og
sem umdæmisstjóri Vegagerð-
arinnar í Rangárvallasýslu frá
1973 til 1998.
Útför hefur farið fram.
1939). Yngri bræð-
ur hans eru Jóhann
(f. 13.1. 1937),
kvæntur Ingi-
björgu Þorgils-
dóttur (f. 28.4.
1937) og Sigurður
Rúnar (f. 29.11.
1949), kvæntur Sól-
veigu Smith (f.
2.12. 1950).
Stefán kvæntist
Guðrúnu Gunn-
arsdóttur 4. júlí 1959. Guðrún
fæddist 13. september 1937 að
Hofgörðum í Staðarsveit á Snæ-
fellsnesi. Hún var næstelst fjög-
urra systkina. Karl (f. 23.1.
1934) er þeirra elstur en
Bjarndís (f. 30.3. 1943, d. 7.10.
2016) og Sigvaldi (f. 10.6. 1945)
yngri en Guðrún. Foreldrar
Guðrúnar voru Gunnar Ásgeirs-
son (f. 6.10. 1910, d. 25.4. 1987)
og Laufey Karlsdóttir (f. 9.6.
1912, d. 16.8. 2006).
Börn Stefáns og Guðrúnar
eru fjögur. Gunnar Leifur (f.
28.6. 1956), kvæntur Þórunni
Ásgeirsdóttur (f. 6.10. 1958).
Börn þeirra eru Samúel Jón,
Rakel Björk og Guðrún og
Hann pabbi hefur nú kvatt
þessa jarðnesku vist og er margs
að minnast.
Pabbi vann hjá Vegagerðinni á
Akranesi árin 1963-1973 og hafði
umsjón með svæðinu frá Hval-
fjarðarbotni að Hvanneyri. Þá
gistu vegagerðarmenn oft í skúr-
um og var mamma matráðskona
þar í mörg sumur. Að vori var
lagst út og flakkað um með
skúrana, upp í Skorradal eða ann-
að. Við vorum með í för og leið
okkur eins og við værum í sum-
arbústað sumarlangt. Þetta voru
skemmtileg sumur.
Pabbi var lærður húsasmiður
og byggðu hann og starfsmenn
Vegagerðarinnar marga vinnu-
skúra á veturna. Grænu skúrarnir
með hvítu listunum voru sendir
um allt land. Okkur krökkunum
var alltaf vel tekið þegar við kom-
um í vegagerðarhúsnæðið enda
starfsmennirnir eins og hluti af
fjölskyldunni eftir útilegurnar.
Árið 1973 fór pabbi austur á
Hvolsvöll og tók þar við sem
svæðisstjóri í Rangárvallasýslu og
kom fjölskyldan í kjölfarið. Á
þessum árum var mikil uppbygg-
ing, s.s. malbikun Suðurlandsveg-
ar. Þar kynntumst við góðum hópi
fólks sem pabba líkaði vel að vinna
með.
Pabbi þurfti alltaf að hafa mikið
fyrir stafni. Hann var góður smið-
ur, verkmaður og mikill athafna-
maður. Féll honum sjaldan verk
úr hendi.
Þegar við börnin fengum hesta
að gjöf frá ömmu og afa á Fögru-
brekku, þá byggði pabbi hesthús
fyrir okkur. Hann sinnti líka
hrossunum og hafði gaman af
hestamennskunni. Hestarnir og
pabbi urðu miklir mátar. Hann
sótti kerrufarma af síld sem hann
saltaði og gaf hrossunum en fékk
sér ávallt bita þeim til samlætis.
Hann kom að rekstri fyrir-
tækja og var t.d. með skeifna-
smiðju og síðar rennibekki þar
sem hann renndi pinna í pönnur,
skafla undir skeifur o.fl. Það var
ósjaldan að hann nýtti tímann fyr-
ir framan sjónvarpið við að reka
karbít í skafla og oft var unnið að
skeifnasmíðinni langt fram eftir
kvöldum og um helgar.
Pabbi fór á eftirlaun árið 1998
og þá fluttu foreldrar okkar í
Kópavog. Pabbi keypti iðnaðar-
húsnæði þar sem hann gat verið
áfram með rennibekkina. Þrátt
fyrir að hafa lokið fullri starfsævi
hjá Vegagerðinni, þá var hann
hvergi hættur.
Foreldrar okkar hjálpuðu okk-
ur systkinunum mikið þegar við
vorum að byggja. Mamma mætti
með kaffi og með því og hann með
tól og tæki. Hann taldi ekki eftir
sér að renna við um helgar til að
aðstoða. Hann var mikill fjöl-
skyldumaður og afar hjálpsamur.
Hús þeirra var oft þéttsetið börn-
um og barnabörnum og þau
mamma fylgdust vel með störfum
og áhugamálum afkomendanna.
Pabbi var mömmu stoð og
stytta, ekki síst þegar hún missti
heilsuna. Árið 2010 flutti hann í
Árskóga og heimsótti hann
mömmu daglega eftir að hún flutti
inn á hjúkrunarheimilið Skóg-
arbæ og stytti henni stundir.
Hann var einstaklega natinn og
góður við hana. Mamma lést á
hjúkrunarheimilinu Skógarbæ
23.9. 2011.
Pabbi var félagi í Kiwanis og í
Frímúrarareglunni auk þess sem
hann tók virkan þátt í sveitar-
stjórnarmálum. Hann hafði gam-
an af því að ferðast um á húsbíln-
um og voru þau mamma dugleg að
ferðast saman á meðan heilsa
þeirra leyfði. Það var gaman að
hitta þau þegar þau voru á ferð-
inni, ávallt heitt á könnunni, bakk-
elsi á borðum og glatt á hjalla
Elsku pabbi og afi, hvíl í friði og
guð varðveiti þig.
Meira: mbl.is/andlat
Gunnar, Guðfinna, Hreinn,
Hilmar og barnabörn.
Ég kom fyrst á bernskuheimili
Stefáns tengdaföður á Brekkum í
Rangárvallasýslu í ferð sem farin
var í tilefni af áttræðisafmæli
hans. Uppeldið í sveitinni fannst
mér setja mark sitt á líf hans,
helst átti að vera búið að koma
kartöfluútsæði og gulrótarfræjum
í mold á sumardaginn fyrsta og
garðurinn hans og Lillu á Hvols-
velli var það stór að góður sláttu-
traktor hefði verið við hæfi við
garðstörfin. Stefán var líka mikill
dýravinur og var alltaf sá fyrsti
sem leitað var til þegar stórfjöl-
skylduna vantaði pössun fyrir
hunda og ketti vegna ferðalaga.
Það vantaði ekki að dýrin kæmu
vel á sig komin til baka, Stefán leit
ekki á hefðbundinn katta- og
hundamat sem boðlega fæðu fyrir
dýrin og bauð upp á annað og
betra. Í þessari sömu afmælisferð
fengum við að kíkja inn í Stóra-
gerði 2A á Hvolsvelli, húsið sem
Stefán byggði frá grunni á sínum
tíma og var ættaróðal fjölskyld-
unnar til fjölda ára. Húsið var enn
glæsilegt og bar þess glöggt
merki að Stefán kastaði ekki til
höndunum þegar hann réðst í
framkvæmdir.
Stefán var mikill verkstjóri og
vélar og tæki léku í höndunum á
honum. Það kom sér vel á þeim
starfsvettvangi sem hann valdi
sér, fyrst sem verkstjóri hjá Vega-
gerð ríkisins á Akranesi og síðar
sem umdæmisstjóri Vegagerðar-
innar í Rangárvallasýslu. Honum
fórst vel úr hendi að samhæfa
stóran hóp manna í flóknum verk-
efnum. Margir vegir sem Stefán
tók þátt í að leggja þjóna stóru
hlutverki í samgöngum á Suður-
landi og Vesturlandi. Í gegnum
starf sitt eignaðist hann marga
vini og kunningja og hann var
greinilega sanngjarn og heiðar-
legur í starfi sínu.
Þegar heim var komið tóku við
áhugamál Stefáns. Hann snaraði
sér þá iðulega í vinnugallann því í
bílskúrnum var nefnilega ávallt
fjör og margt brallað í áranna rás.
Þar voru framleiddir heitir pottar
á færibandi, skeifur smíðaðar og
skaflar renndir svo fátt eitt sé
nefnt. Það var ómögulegt að geta
sér til um hvaða framleiðslutæki
birtust á bílaplaninu eftir ferðir
hans til höfuðborgarinnar.
Stefán hafði mikinn áhuga á
sögu lands og þjóðar og oft mátti
sjá hann glugga í bækur á efri ár-
um. Hann var alla tíð mjög minn-
ugur á fólk og staði og fram á hans
síðustu daga stóð ekki á réttu
svari þegar flett var upp í honum.
Þrátt fyrir að Stefán væri ekki
alltaf maður margra orða fylgdist
hann af áhuga með sínu fólki. Allt-
af var stutt í kímnina hjá honum
og þurfti lítið til að gleðin og kát-
ínan skini úr hlýlegu augnaráði
hans.
Heimili Stefáns og Lillu var
alltaf öllum opið enda voru þau
bæði gestrisin og greiðvikin. Það
var oft þröng á þingi þegar húsið
fylltist af börnum, tengdabörnum
og barnabörnum, en þá mátti sjá
að Stefán og Lilla nutu sín til fulln-
ustu.
Ég minnist tengdaföður míns
með hlýhug og einnig tengdamóð-
ur minnar, Lillu, sem kvaddi okk-
ur fyrir nokkrum árum. Það sýndi
vel innri mann Stefáns þegar hann
annaðist Lillu af miklum kærleika
í mörg ár í veikindum hennar.
Nú hafa þau sameinast á ný og
vaka yfir afkomendum sínum,
sem voru þeim svo kær.
Hvíl þú í friði.
Sveinbjörg Pálmarsdóttir.
Elsku Stebbi afi. Við þökkum
fyrir allar yndislegu stundirnar
sem við áttum saman á Hvolsvelli,
í Kópalindinni, í Skorradal, í Jör-
falind og þegar þú komst nær dag-
lega niður á bryggju til að fá þér
kaffibolla og taka hús á okkur þar.
Það var alltaf svo notalegt að
heimsækja ykkur Lillu ömmu,
spjalla og fá kalda mjólk og ný-
bakaðar kleinur. Við þökkum fyrir
samfylgdina, elsku afi. Megi Guð
blessa þig og þína minningu um
alla framtíð.
Hildur, Andri og Freyja.
Stefán
Kjartansson
Ég man þegar Ási
og Rúna, systir mín,
fóru að vera saman.
Fyrsta orðið sem
kemur upp í hugann
þegar ég hugsa um hann Ása er
öðlingur. Stór, stæðilegur og flott-
ur maður, maður sem mátti
treysta og var alltaf gott að leita
til.
Ég man hvað mér þótti geggjað
húsið í Logafold þar sem heitur
pottur var hafður í húsinu. Ég
Ásmundur
Jóhannsson
✝ Ásmundur Jó-hannsson
fæddist 17. apríl
1941. Hann lést 2.
desember 2020. Út-
för hans fór fram
11. desember 2020.
hafði bara aldrei séð
eða kynnst öðru eins
og auðvitað hand-
verk Ása. Þvílík
snilld, enda fékk ég
oft að njóta. Ég var
einhleyp lengi vel en
aldrei fann ég fyrir
því að vera þriðja
hjól undir vagni þótt
ég fengi að fljóta
með í hinu og þessu.
Ég man þegar
þau fluttu á Hraunteig og góðar
stundir rifjast upp. Ási teiknaði og
breytti íbúðinni og hún varð eins
konar félagsheimili okkar Didrik-
sena.
Ég man eftir öllum stundunum
sem Ási lagði í fyrirtækið okkar
þar sem þurfti að teikna upp,
smíða og breyta aftur og aftur. Við
fengum hugmynd og Ási stökk til
og framkvæmdi. Stundum þótti
honum nóg um, en lét samt tilleið-
ast.
Ég man hvað hann var ótrúlega
útsjónarsamur að leysa úr málum,
því ekki var alltaf til svo mikill aur
að vinna með en það var engin fyr-
irstaða. Útkoman var alltaf flott
og til fyrirmyndar.
Ég man eftir ferðinni sem við
fjögur fórum til Frakklands. Við
Rúna þurftum að fara á sýningu
og fengu eiginmennirnir að koma
með. Æðisleg ferð sem seint líður
úr minni.
Ég man þegar við fórum að
grennslast fyrir um teikningar af
íbúðinni okkar í Kópavogi. Þá kom
í ljós að Ási hafði teiknað hana.
Íbúð sem við keyptum því okkur
fannst plássið vera einstaklega vel
nýtt. Skemmtileg tilviljun.
Ég kveð hann Ása með virð-
ingu og þakklæti. Hans er sárt
saknað.
Bjarma Didriksen.
Minningarvefur á mbl.is
Vefur þar sem er sameinað efni sem snýr að
andlátum og útförum. Þar eru birtar andláts-,
útfarar- og þakkartilkynningar sem eru að-
gengilegar öllum en auk þess geta áskrifendur
lesið minningargreinar á vefnum.
  
 


 
 þjónustuaðila sem aðstoða þegar andlát ber

  




 
ætlaðar aðstandendum við fráfall ástvina.
www.mbl.is/andlát
Minningar
og andlát
Sálm. 10.14
biblian.is
Þú gefur gaum að
mæðu og böli og
tekur það í hönd
þér. Hinn bágstaddi
felur þér málefni
sitt, þér sem hjálpar
munaðarlausum.
Þökkum innilega samkennd og hlýhug við
andlát og útför systur okkar, mágkonu og
frænku,
JÓHÖNNU Ó. JÓNSDÓTTUR
frá Hjörsey,
sem lést mánudaginn 23. nóvember.
Sérstakar þakkir til starfsfólks 5. hæðar á hjúkrunarheimilinu
Skjóli fyrir alúð og umhyggju öll árin er hún dvaldi þar.
Ólafur Jónsson Jóhanna K. Bruvik
Ingigerður Jónsdóttir
Guðrún Sigríður Jónsdóttir
Særún Stefánsdóttir
Innilegar þakkir til allra sem sýndu samúð
og hlýhug við andlát og útför
ÓMARS M. WAAGE,
Furulundi 6I,
Akureyri,
sem lést 12. desember.
Kærar þakkir til allra á SAk sem komu að veikindum hans.
Sérstakar þakkir fær Gunnar Þór hjartalæknir og starfsfólk
heimahlynningar fyrir einstakt starf.
Steinunn Ferdinandsdóttir
Sylvía og Geir Ómarsbörn
Andri og Valdemar Viðarssynir
og fjölskyldur
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð, vináttu og hlýju vegna andláts og
útfarar ástkærrar sambýliskonu minnar,
dóttur, móður, systur og ömmu,
HERDÍSAR HÓLMSTEINSDÓTTUR
geðhjúkrunarfræðings,
Aðalþingi 8.
Sérstakar þakkir til allra á kvennadeild Landspítala og til
Elísabetar Örnu Helgadóttur.
Baldur Garðarsson
Hólmsteinn Steingrímsson
Ása Baldursdóttir Pétur Gunnarsson
Davíð Arnar Baldursson
Gestur Baldursson
Helga Hólmsteinsdóttir
Steingrímur Hólmsteinsson
og barnabörn
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim
sem sýndu okkur samúð og hlýhug við
andlát og útför okkar ástkæra föður,
fósturföður, tengdaföður, afa og langafa,
GARÐARS INGVARSSONAR
hagfræðings,
sem lést þriðjudaginn 25. febrúar.
Sérstakar þakkir sendum við starfsfólki bráðamóttöku og
gjörgæsludeildar. Einnig sendum við þakkir og hlýhug til
starfsmanna og íbúa á hjúkrunarheimilinu Mörkinni. Megi
komandi ár verða öllum gott og hlökkum við til að umfaðma
ykkur á nýju ári.
Guð blessi ykkur.
Karen, Sigríður, Ingvar og Ingibjörg Garðarsbörn
og fjölskyldur