Lögmannablaðið - 2019, Blaðsíða 15

LÖGMANNABLAÐIÐ TBL 02/19 15
dómi héraðsdóms væru rangar, alls 21 nýtt skjal í málinu.
Í greinargerð sinni rökstuddu kærendur ítarlega hvers
vegna ekki skyldi staðfesta héraðsdóminn í málinu og hvað
kærendur hygðust sanna með nýjum gögnum og skýrslum
fyrir Landsrétti. Barnaverndarnefnd mótmælti einfaldlega
öllum málstæðum kærenda í heild sinni. Því var ljóst að
ágreiningur var kominn upp um það hvort taka skyldi
skýrslur fyrir Landsrétti og þar með tilefni fyrir Landsrétt
að fjalla um þann ágreining á dómþingi.
Í XXIV. kafla eml. er fjallað um málsmeðferð kærumála fyrir
Landsrétti. Þar eru aðeins fyrirmæli um hvaða mál unnt sé
að kæra til Landsréttar, hvert kæru skuli beint, hvað skuli
koma fram í kæru og um fresti í kærumálum. Í 4. mgr. 150.
gr. eml. segir, að reglum um áfrýjunarmál verði að öðru
leyti beitt um kærumál eftir því sem átt getur við. Ekki
verður það ákvæði skilið öðruvísi en þannig að þegar aðili
í kærumáli fer fram á skýrslutökur fyrir Landsrétti skuli þá
farið með það eftir reglum um áfrýjunarmál, enda ekkert
fjallað um skýrslutökur í kaflanum um rekstur kærumála.
Í 156. gr. eml., sem samkvæmt framangreindu á einnig eftir
atvikum við um kærumál, er kveðið á um það að áfrýjandi
skuli rökstyðja í greinargerð sinni til Landsréttar hverjir
áfrýjandi telur nauðsynlegt að gefi aðila­ og vitnaskýrslur
eða viðbótarskýrslur fyrir Landsrétti ásamt rökstuðningi
þar að lútandi. Í 3. mgr. 160. gr. kemur fram að sé tilefni
til þess taki Landsréttur mál fyrir á dómþingi til að ráða til
lykta atriðum varðandi rekstur þess, þ.m.t. gagnaöflun og
framlagningu gagna, hvaða skýrslutökur verði heimilaðar
fyrir Landsrétti og hvaða upptökur verði spilaðar við
aðalmeðferð. Segir í 2. ml. ákvæðisins, að aðilar málsins
skuli kvaddir fyrir dóm með hæfilegum fyrirvara í þessu
skyni. Verður þetta ekki öðruvísi skilið en sem fortakslaus
skylda Landsréttar til að boða aðila á dómþing, telji
rétturinn yfirleitt tilefni til að taka mál fyrir á dómþingi til
að ráða til lykta atriðum um rekstur þess.
Tæpum tveimur vikum eftir að barnaverndarnefnd skilaði
greinargerð sinni í málinu barst lögmanni kærenda
tölvupóstur með tveimur viðhengjum. Annað viðhengið
hafði að geyma endurrit af dómþingi Landsréttar í málinu.
Á því dómþingi, sem þrír dómarar Landsréttar eru sagðir
hafa verið mættir til, var því ráðið til lykta að hafna kröfum
kærenda um skýrslutökur í héraði, þar sem þær teldust
óþarfar. Þá var kröfu kærenda um munnlegan málflutning
einnig hafnað. Á þessu dómþingi voru hvorki aðilar málsins
né lögmenn þeirra viðstaddir. Ástæða þess er einfaldlega sú
„Á ÞESSU DÓMÞINGI VORU HVORKI AÐILAR
MÁLSINS NÉ LÖGMENN ÞEIRRA VIÐSTADDIR.
ÁSTÆÐA ÞESS ER EINFALDLEGA SÚ AÐ ÞEIR
VORU EKKI BOÐAÐIR ÞANGAÐ, ÞRÁTT FYRIR
FYRIRMÆLI 160 GR. EINKAMÁLALAGA.“