Lögmannablaðið - 2019, Blaðsíða 23

LÖGMANNABLAÐIÐ TBL 02/19 23
Í þremur málanna var lögmönnum veitt áminning.
Í niðurstöðum úrskurðarnefndarinnar var sérstaklega vísað
til þess, að lögmennirnir hefðu ekki leitast við að sinna
lögbundinni skyldu til skila á fjárvörsluyfirlýsingu, þrátt fyrir
ítrekaðar áskoranir og rekstur kærumálsins fyrir nefndinni.
Taldi nefndin að slíkt sinnuleysi við rækslu þeirra mikilvægu
skyldna sem á lögmönnum hvíla samkvæmt 2. mgr. 23. gr.
laga nr. 77/1998, væri í engu til þess fallið að gæta heiðurs
lögmannastéttarinnar. Gengi háttsemi lögmannanna því
í berhögg við 2. gr. siðareglna lögmanna, sem kveður á
um að lögmaður skuli gæta heiðurs lögmannastéttar í
öllum athöfnum. Var niðurstaða nefndarinnar sú að með
umræddri háttsemi hafi lögmennirnir brotið gróflega á
þeim ákvæðum laga nr. 77/1998 og siðareglum lögmanna
sem að framan eru rakin og hafi þannig sýnt af sér háttsemi
sem telja verði ámælisverða auk þess sem hún sé ósamboðin
lögmannsstéttinni.
Sérstaka athygli vekur niðurstaða úrskurðarnefndarinnar
í einu framangreindra tilvika en þar er tekið fram að
lögmaður hafi ítrekað hundsað tilmæli nefndarinnar um
að hann gerði grein fyrir máli sínu, þrátt fyrir að hafa verið
veittur rúmur frestur til þess. Í niðurstöðu úrskurðarnefndar
í umræddu máli segir að framferði lögmannsins að þessu
leyti feli í sér brot á skyldum hans gagnvart nefndinni, sbr.
4. mgr. 43. gr. siðareglna lögmanna. Er það jafnframt álit
nefndarinnar að brot lögmannsins á þeim skyldum sem
kveðið er á um í lögum nr. 77/1998 og ákvæðum siðareglna
lögmanna séu svo stórfelld að nefndin muni taka til
skoðunar í rökstuddu áliti hvort lagt verði til við sýslumann
að lögmaðurinn verði sviptur lögmannsréttindum, sbr. 1.
mgr. 14. gr. laga nr. 77/1998.
Af þessu tilefni er vakin athygli á því að hafi lögmaður verið
sviptur réttindum samkvæmt 14. gr. laga nr. 77/1998, getur
„...STJÓRN LÖGMANNAFÉLAGSINS [...] TILNEYDD
TIL ÞESS AÐ KREFJAST NIÐURFELLINGAR
MÁLFLUTNINGSRÉTTINDA FIMM LÖGMANNA, Í
KJÖLFAR VANRÆKSLU ÞEIRRA Á SKILUM
YFIRLÝSINGAR UM STÖÐU
FJÁRVÖRSLUREIKNINGS INNAN LÖGBUNDINS
FRESTS.“
Reykjavík • London
hann að fimm árum liðnum sótt um heimild til að gangast
undir á ný prófraun og sækja í kjölfarið á ný um réttindi
til að vera héraðsdómslögmaður, sbr. 2. mgr. 16. gr. laga
nr. 77/1998. Eru viðurlög vegna slíkrar réttindasviptingar
því mun harðari en í því tilviki að stjórn lögmannafélagsins
óski eftir því við sýslumann að réttindi lögmanns verði felld
niður, sbr. 4. mgr. 13. gr. laganna. Í samræmi við 1. mgr.
16. gr. laganna verða réttindi lögmanns í slíku tilviki lýst
virk að nýju eftir umsókn lögmannsins, án endurgjalds eða
prófraunar, enda fullnægi lögmaðurinn öðrum skilyrðum
til að njóta þeirra auk þess sem fyrir liggi staðfesting
lögmannafélagsins á því að umsækjandi hafi skilað til
félagsins fullgildri yfirlýsingu um stöðu fjárvörslureiknings.
Af framangreindu er ljóst að nokkuð ber á því að sjálfstætt
starfandi lögmenn láti undir höfuð leggjast að standa
Lögmannafélaginu tímanlega skil á yfirlýsingum vegna
fjárvörslureikninga. Slíkt brot getur haft í för með sér
réttindamissi til skemmri eða lengri tíma. Hægt er að
nálgast eyðublað fjárvörsluyfirlýsingar vegna ársins 2019
á heimasíðu lögmannafélagsins.