Tímarit hjúkrunarfræðinga - 2020, Síða 11

að nota meira andlitshlífar því þær ollu mun minni þrýstingi á
húð. Einnig munaði miklu að fólk sá betur því móða settist
iðulega í hlífðargleraugun og á stundum sá starfsfólk varla út
um þau við störf sín. Móðuúði, sem hafði verið prufaður í
ebólu-undirbúningi, hafði ekki komið að gagni og því lítið
annað að gera en að fara út á svalir til að lofta um og hafa alla
glugga opna inni á menguðu vinnusvæði. Þar sem skilaboð
voru um að hlífarnar væru af skornum skammti ákváðu starfs-
menn að leyfa fólki sem notaði gleraugu dags daglega að hafa
forgang í andlitshlífarnar. andlitshlífarnar mátti ekki nota ef
úðamyndandi meðferð eða áhætta var í gangi.
aðföng hlífðarfatnaðar voru á tveimur stöðum. Sloppar,
gleraugu og grímur voru á lager hjá sóttvarnalækni en húfur
og hanskar og annað var hjá birgðastöð Landspítalans. Í byrjun
þurfti að kanna hve mikið færi af búnaði og voru settir listar á
einangrunarstofur og síðar í fordyri lokaðrar deildar til að telja
magnið sem færi. Í raun kom í ljós að minna þurfti af búnaði
þegar deildin var alveg lokuð einangrunardeild því þá var
fólkið inni í lengri tíma, en hins vegar þurfti það að klæða sig
upp í hvert skipti þegar sýktir einstaklingar voru inni á einangr-
unarstofum og deildin opin. alveg þreföld notkun var þegar
deildin var opin. Pöntunarblað sem var sérstaklega útbúið fyrir
covid tók breytingum því í fyrstu var blaðið mjög umfangs-
mikið og mikið af vörum á lista sem voru ekki til eða átti ekki
að nota. Því var í fyrstu töluvert flækjustig að vita hvaða hlífðar-
búnað átti í raun að panta. Einnig kom til umræðu hvort þörf
væri á skóm inni á mengaða svæðinu, sumar deildir keyptu og
notuðu slíkt. Í samráði við sýkingavarnadeild var ekki talin þörf
á því. Áhyggjur af skorti af hlífðarfatnaði var ekki áberandi en
þegar umræður um skort úti í heimi fóru að berast fjölmiðlum
fengu starfsmenn deildarinnar þá hugmynd að prufa að virkon-
þvo gleraugun og sjá hvort skaði hlytist af. Þetta kom ágætlega
út en þetta var bara tilraun. Einu sinni þurfti að safna grímum
og andlitshlífum til sótthreinsunar að beiðni sýkingavarna en
það var stuttur tími og fljótlega kom væn sending af hlífðar-
búnaði frá kína öllum til mikillar ánægju. Á tímabili komu hins
vegar sendingar af ýmiss konar grímum og óljóst hvort það
voru skurðgrímur eða veirugrímur og gæði voru dregin í efa.
Eins og sjá má á myndum mátti sjá hvað skurð stofugrímur og
veirugrímur voru farnar að líkjast heldur betur, en góð sam-
skipti við sýkingavarnir og leiðbeiningar þar um hjálpuðu með
þennan vafa.
Breyting á opinni deild í lokaða deild
Undirbúningur
Áður en fyrsti sjúklingurinn greindist með covid á Íslandi fór
mikill viðbúnaður í gang. Á smitsjúkdómadeild voru til full-
búnar einangrunarstofur. Byrjað var á því að fara yfir hlífðar-
búnaðinn sem deildin átti. Þegar SarS-faraldurinn var 2003
voru útbúnir kassar með hlífðarbúnaði þar sem eitt sett af öllu
fyrir hvern starfsmann var í sér pokum. Yfirfara þurfti þessa
tvo kassa og uppgötvaðist að ekki hafði verið átt við þá í mörg
herrans ár. Þarna voru sloppar sem ekki var vitað hvort voru
full nægjandi. gamlar grímur og andlitshlífar voru með morkn -
aðar teygjur og hanskar ónýtir. Byrjað var á því að endurnýja
þetta allt enda tími til kominn. hjólaborði var komið fyrir
framan einangrunarstofu með öllum hlífðarfatnaði, helstu
pokum fyrir rusl og lín og handspritt til hreinsunar. Speglar
voru keyptir til að hafa fyrir framan stofur til að starfsfólk gæti
séð hvort hlífðarfatnaður sæti rétt. Veggspjöld sýkingavarna
um hvernig átti að klæða sig í og úr voru stækkuð, plöstuð og
hengd upp. Veggspjaldið með myndum af því hvernig átti að
klæða sig upp var fyrir framan stofuna en veggspjald um
fyrsta covid-19-legudeildin á íslandi: smitsjúkdómadeild a7
tímarit hjúkrunarfræðinga • 2. tbl. 96. árg. 2020 11
Starfsmaður með andlitshlíf. Mismunandi tegundir gríma.