Blik - 01.04.1955, Blaðsíða 26

24
B L I K
ekki lenda á bátnum, því að það
hefði að líkindum kostað líf
bátsverja.
Einnig var ég á æskuárum
mínum við heyskap á Stóra-
Klifi. Þar var gaman að heyja.
En erfiður var ofanflutningur-
inn, því að heyið var borið ofan
af Klifinu.
Á þessum árum var heyjað að
jafnaði í eftirtöldum f jöllum og
eyjum: Heimakletti, Stóra- og
Litla-Klifi, Yztakletti, Bjarnar-
ey og Elliðaey. Þar áttu Prests-
hús Suðurflatir, sem var stór
slægjublettur. f Úteyjunum, og
til þeirra taldist Yztiklettur,
var heymagnið bæði mikið og
gott, því að nóg var teðslan.
Fuglinn sá um hana. En þar sem
sérstök veðurskilyrði urðu að
vera fyrir hendi cil þess að flytja
heyið sjóleiðis heim úr þessum
stöðum, var því hlaðið í kletta-
skúta, sem nefndir voru ból
(heyból, fjárból) og látið brjót-
ast þar, eða í heytóftir, ef engin
ból voru nálægt frá náttúrunn-
ar hendi svo sem í Yztakletti. Þó
mun fyrir mitt minni hafa verið
heyjað víðar, en ég hefi hér
nefnt, t. d. í Suðurey og á Gras-
nefinu í Miðkletti. Því til sönn-
unar er það, að skömmu eftir
síðustu aldamót var merkishjón-
um hér í Eyjum haldið samsæti
í tilefni af gullbrúðkaupi þeirra.
Brúðguminn var spurður um
ýmislegt frá langri ævi og liðn-
um árum, m. a. um Heklugosið
1845. Jú, gamli maðurinn mundi
það vel. Sérstaklega var honum
þó minnisstætt í sambandi við
það, að hann og hún Gudda, sem
hann skilgreindi ekki frekar,
hefðu verið við heyskap austur
í Grasnefi í Miðkletti, og hefði
hún þá verið í gráum prjónabux-
um. Þeim, sem á hlýddu, þótti
það einkennilegt, að buxnalitur
starfssystur hans skyldi eiga
nærri því ríkari ítök í minning-
um gamla mannsins en sjálft
Heklugosið, er þó verða ætíð
talin til mestu atburða, sem eiga
sér stað á landi hér.
Sigfús M. Johnsen telur í
hinni miklu Vestmannaeyjasögu
sinni, bls. 34, að einnig hafi
verið heyjað til forna í Stór-
höfðu, Litlhöfða, Sæfjalli og
Sveinum á Dalfjalli. Sá staður
virðist þó sízt til heyskapar fall-
inn af þeim, er hér hafa verið
nefndir.
I kjölfar aukinna aflafanga
fyrir og um síðustu aldamót var
hafizt handa um aukna ræktun
á Heimaey. Þá tók að draga úr
heyskap í f jöllum hér og eyjum.
Þó mun hafa verið heyjað í
Bjarnarey til 1920. En 1927 var
síðast heyjað í Elliðaey, eftir
því sem kunnugur maður hefir
tjáð mér. Þórður Stefánsson frá
Raufarfelli mun síðastur hafa
heyjað í Yztakletti sumarið
1940.