Blik - 01.04.1955, Síða 41

B L I K
39
vinir hennar, blómin, flugurnar
og kálfurinn, já og jafnvel
stóra hrikalega fjallið, sem
gnæfði hátt á móti henni, er hún
kom út á hlaðið. Yfir allar
hennar bernskuminningar slær
gullnum æfintýraljóma. Hún
sér það fyrir sér, þegar hún
amma hennar sat á rúmi sínu og
prjónaði og söng fyrir hana um
hina fræknu riddara og hinar
fögru meyjar, er þeir námu
á brott. Amma hennar var svo
góð og falleg og svo tignarleg
með hinar silfurgráu hærur sín-
ar. Og hin ástríka móðir hennar,
hún, sem var bezt allra í heim-
inum, þreyttist aldrei á að segja
henni frá því, sem var gott og
fagurt, og hvernig mennirnir
ættu að breyta, til þess að þeir
yrðu guði þóknanlegir. Hún
mundi, hve hrygg hún varð, er
Ásgeir bróðir hennar kom inn
með egg, sem hann hafði tekið
frá litlu fuglunum. Hún varð
ekki reið og hirti hann ekki eins
og sumar fávísar mæður hefðu
gert. Hún skýrði honum aðeins
frá því með mildum orðum, að
þetta ætti enginn að gera vegna
þess, að ósk guðs væri sú, að
enginn níddist á smælingjunum.
Á kvöldin, er hún fór að sofa,
settist mamma hennar hjá henni
raulaði fyrir hana hugljúf ljóð
um Jesú, sem kom í heiminn til
að frelsa hina aumu menn frá
syndum þeirra. Og hún kenndi
henni að signa sig og biðja, sem
hún svo hafði kennt börnum
sínum og barnabörnum.
Sólin var hnigin til viðar og
húm haustkvöldsins færðist yfir
borg og byggð. Skerandi ástar-
söngur, sem bar vott um von-
leysi, kvað við frá högna einum,
er sat á húsmæni þar í grennd,
vakti gömlu konuna upp af
hugarórum sínum. Hún stóð
upp og gekk frá prjónadóti sínu
í saumakörfunni, gekk síðan út
og lokaði á eftir sér hurð her-
bergisins og minninganna.
Þórunn Gunnarsdóttir.
Landsprófsdeild.
Brúsi
Við krakkarnir kölluðum
hann alltaf Brúsa. Hann hlaut
nafnið vegna þess, að hann hafði
aðsetur sitt í vatnsbólinu, þar
sem við kældum mjölkina. Hann
var bæði stór og feitur silungur,
með grátt bak og með rauðum
doppum. Við krakkarnir tímd-
um ekki að veiða hann, en í stað
þess tíndum við maðka, flugur
og annað góðgæti, sem við hent-
um í vatnsbólið, og kemur hann
þá jafnvel upp að bakkanum til
þess að taka ætið. Þótti okkur
þetta hin mesta skemmtun. Við
vildum ekki segja fullorðna fólk-
inu frá Brúsa vegna þess, að við