Blik - 01.04.1955, Qupperneq 72

7Ö
B L I K
tilkynnti strax sctuliðinu, sem
brást skjótt við og sendi her-
menn á vettvang. Okkur þótti
þetta hið mesta ævintýr og mun
það lifa í hugum okkar um alla
framtíð.“
(Afmr. Faxa 1948).
Einu sinni, sem oftar, var
Faxi á börmum gjaldþrots. Það
er ekkert undrunarefni, þótt
æskulýðsfélag berjist í bökkum,
því fæstir hafa auraráð er
nokkru nemur. Varð því að
leggja sig í framkróka og finna
fjáröflunarleiðir. 1 þetta skipti
var efnt til hlutaveltu. Sigmund-
ur R. Finnsson, frá Uppsölum
(Dvelur nú í Ástralíu) orkti um
,,tombóluna“ og birtist hér brot
kvæðisins:
Meistarinn mæddi ráðið fann,
mála lét stórum stöfum:
„I dag verður skátatombólan
eitthvað fyrir sérhvern mann“,
auglýst í bæjarins blöðum.
Skósverta, kerti og kanna,
kassi úr blikki og smjör.
Ryðgaðir pottar, handónýt
panna,
potað var upp í hendur manna,
bærileg þóttu þau kjör.
Botnlitlar buxur og jakki,
blýantur, trefill og dós,
sykurkar, sólsápa, frakki,
stórlöskuð rófa, galtómur pakki,
gulmáluð gervirós.
Og loks rekst ég á fyrstu al-
mennu skemmtun, sem félagið
efndi til. Var það barnaskemmt-
un á jólunum 1941. Við, sem er-
um fædd 1930 eða jafnvel síðar,
munum vel eftir þeirri skemmt-
un. Leyfi ég mér að fullyrða, að
félagið hafi þarna markað tíma-
mót í skemmtanalífi bæjarins,
er það gerðist brautryðjandi í
skemmtanahaldi með fjölmörg-
um stuttum skemmtiatriðum og
dansi á eftir. Næsta ár er efnt
til tveggja skemmtana fyrir
fullorðna og börn, og síðan kem-
ur óslitin skemmtanakeðja á
hverju ári, ýmist fyrir almenn-
ing eða foreldra skátanna og
styrktarmeðlimi félagsins. Tel
ég þessi ,,foreldramót“, eins og
þær skemmtanir voru nefndar,
með því allra merkasta í starfi
félagsins út á við. Skátarnir
sýna foreldrum sínum og styrkt-
armeðlimum svolítinn þakklæt-
isvott með skemmtunum þessum
og keppa að því að kynna starf-
semi félagsins. Tel ég kynning-
arkvöld þessi mjög merkileg
frá uppeldislegu sjónarmiði, því
að vissulega vilja foreldrarnir
kynnast þeim félagsskap, er son-
ur þeirra eða dóttir starfar í,
og félagsskapnum er lífsnauð-
syn að eiga hóp þroskaðra