Blik - 01.04.1955, Qupperneq 84

82
B L I K
ýmsar setningar frá hinum
ýmsu flokkum.
A. og B. tala um síðasta landa-
fræðipróf.
A. Mundir þú, hvað höfuð-
borgin í Englandi hét?
B. Já, já. Eg skrifaði auðvitað
Grimsby. En hvað gazt þú skrif-
að um myndun Alpafjalla?
A. Ég skrifaði bara, að þau
væru fellingafjöll og hefðu
myndast í fellibyljum.
Nú breytist vindáttin og
Mannkynssagan þýtur fyrir eyr-
um okkar. Nemendurnir kapp-
ræða við kennarann um hina
fögru Maríu Antoniette og við
hlustum af mikilli hrifningu. Þá
gellur rödd við: „Hún var háls-
höggvin árið 1793 e. Kr.”, og
við heyrum aðra rödd spyrja:
„Er þetta rétt hjá honum, Ein-
ar?“, og kennarinn svarar:
,.Hárrétt“. Hinn sami spyr aft-
ur: „Heyrðu, Einar, er vont að
vera hálshöggvinn?“
Næst heyrum við erlendar
tungur mæla. Sleep baby sleep.
Sleep baby, sleep, tunglið sefur,
stjörnurnar sofa og stóri him-
inn sefur. Þá heyrist einhver
kveða. „Hvaða skelfingar svefn
er þetta?“
Nú drögumst við eilítið aftur-
úr og mætum þar fyrir ættfræð-
ingum tveim, sem fullyrða, að
þeir séu komnir í beinan lærlegg
af ættstofni Ata-Hula.
f heilsufræði koma fram ýms-
ar kenningar um manninn og
nú skulum við heyra, nvort þær
muni standast vísindi nútímans.
Ein þeirra var sú, að barkinn
væri framhald vélindans og næði
niður í maga.
Nú herðum við gönguna aftur
og náum tali af stofnendum
„Þagnarbandalagsins". Það hef-
ur á sinni dagskrá:
Algert afnám allrar óþarfa
mælsku í kennslustundum.
Við fáum þær upplýsingar, að
félagamir séu sektaðir um kr.
0.25 fyrir hvert óþarfa orð, séu
lögin brotin. Gjaldkerinn trúir
okkur fyrir því, að þetta sé orð-
ið all velstætt fyrirtæki fjár-
hagslega.
Fengum við að njóta þessa
rausnarlega félagsskapar síðar
á skólaárinu eða þegar þeir á
Bolludaginn héldu fyrirmyndar
veizlu bekknum til heiðurs. Var
þar almenn ánægja yfir stofnun
svo merkra samtaka og mörg
minni flutt. Þegar formanni
fannst tími til kominn að hætta
veizluhöldum, steig hann upp á
stól, baðaði út höndunum og bað
hljóðs. Lagði hann áherzlu á
skyldurækni félagsmanna, enda
sýndi hinn gildi sjóður, hve
miklu mætti áorka- Þakkaði
hann að lokum gott hljóð og var
ákaft hylltur af veizlugestum.
Þökkum allar ánægjustundir
í skólanum.
M. og M. mey-nemendur 1948—1951