Studia Islandica - 01.07.1982, Blaðsíða 55

53
hafði verið af stjúpa sínum. Séra Sturla getur aðeins fómað
höndum og spurt: Hvers vegna lætur Guð þetta gerast?
„Hans jammerlige Afmagt hlev ham med ét saa indlysende.
Blot han havde Magt, — blot han var----Gud!“ (37) I of-
dirfð sinni ákveður presturinn að hjálpa stúlkunni með því
að taka hana inn á heimili sitt og dylja sannleikann mn fað-
emið. Hann gerir „gott“ með „illu“ - með ósannindum.
Þaxmig fer hann út fyrir leyfileg takmörk enda er kær-
leiksverkinu síðar meir snúið gegn honum sjálfum. Hann
reynir að bæta fyrir vanmátt sinn með því að taka sér vald
sem honum er ekki ætlað. Þetta er fyrsta prófraunin á trú-
arstyrk séra Sturlu. Eymdin og óþverrinn, örbirgðin og
siðspillingin hlasa við honum sem talandi tákn gegn trú
hans. Honum finnst hann hafa „kastet Blikket ned i en
svimlende Afgrund, der truede med at sluge ham, hvis han
blot tænkte videre /... /. (40) En hann heldur dauðahaldi
í trúna á eitthvert vit, einhvem tilgang. Það hlaut að vera
„en Mening med det. Blot en hajere Mening, - en Mening,
vi ikke kunde fatte.“ (41) Séra Sturla hvikar ekki af trúnni
á guðlega gæsku þrátt fyrir vitnisburðinn gegn henni. En
hann „hörfar“ og leitar vars í órannsakanleikanum. Hann
þykist ekki lengur skilja til fulls og treystir því að neyðin
sé í raun glapsýn, að þegar allt komi til alls liggi vegir
Drottins „frem til Lys, frem til Herlighed“. (41)
1 raun er þegar kominn geigvænn brestm- í trúarsann-
færingu séra Sturlu. Vissa hans var upprunalega ávöxtur
lifaðrar reynslu. Á þeirri stundu sem hann skynjaði sam-
hljóm tilverunnar var trú hans heil. Veruleikinn sáir hins
vegar fræjum óttans í sál hans og fær hann til að laga
veruleikann aS trúnni. Trú hans er að þróast yfir í sjálfs-
vörn manns sem ekki getur unað veruleikanum eins og
hann er: „For hvis man ikke havde Troen, maatte man
synke i Fortvivlelsens Afgrund, - gaa til Bunds i Haahles-
hedens sorte Morke.“ (41) I vitund séra Sturlu er kærleikur
Guðs að breytast úr lifuðmn vemleika í æskilegan vemleika
sem hann verSur að leggja trúnað á.